ویژه نامه عید غدیر{ طلوع صبح ولایت و امامت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آرى...خم!شربدار ولايت‏
غديرحادثات وميان منزل افشاى رازهاست.

بنگريدش‏ كه بر اوج دست و بازودر چنگ چنگالى از نور
ايستاده است‏به ابرها نزديكتر تا به ماو نگاه نمى ‏كند
نه در چشمان مشتاق‏انه در ديدگان دريده از حسد.

به اين ترانه گوش كنيدكه در هفت آسمان مى ‏طپد:
«هر كه مرا مولاى خويش بداند اينكه
فرا چنگ من ايستاده مولاى اوست».

آرى امروز همه چيز كامل است‏معيارى بدنيا آمده‏
كه در سايه‏ اش‏نيك و بد از هم مشخصند.

در اين زلال،بايد جان را به شستشو نشست‏
در غدير،يك تاريخ تبلور پيدا كرد.

و بدينسان،آن دشت كه ديروز گمنامش،
كندى و سستى قافله‏ ها را مى‏زدود،
امروز،طلوع آفتاب ولايت را بستر شد.
آن بركه آب،ميانه كويرى برهوت،
كه رنج و خستگى مسافران را به جان مى ‏خريد،
امروزچشمه جوشان و هميشه جارى پهنه آرمان‏هاى والا گشت.

بدينسان بود كه پيامبر(درود خدا بر او و خاندانش)
ندا در داد:آنها كه بى ‏ولايت على(سلام خدا بر او)رفته ‏اند،
باز گردند ودر كناره غدير،«آينه بلند اى آسمان كوير»
با حماسه‏ ساز نهضت اسلام،روح مطهر زمان،
بيعتى دوباره كنند،

و در طبيعت حقيقت،تنفسى روحنواز و مستى ‏زا...
و اينگونه بود كه به يكباره،
از كالبد بى‏ جان يك دشت پر سكوت‏
غوغاى اجابت و پذيرش برخاست.

و هياهوى سر در گم انسانى،
در بازتاب مرزهاى روشنى و جاودانگى‏
جوششى مداوم يافت،بيراهه‏ ها،نهاده شد،
و حجت در جانشان بياميخت.

راستى را،مگر خورشيد در غروبش،
ماه را به نور افشانى،نمى ‏گمارد؟
و مگر دريا،ابر را،
از خود و براى خود،غنا نمى ‏بخشد؟

در اين زلال،بايد جان را به شستشو نشست
و از اين دريا،بايد گوهرهاى ناب به دست آورد.

در غدير كه به چه مى ‏انديشد؟
در غدير گويا محمد صلى الله عليه و آله مى ‏انديشد:
بدون على عليه السلام چگونه خواهد رفت؟

و على عليه السلام مى ‏انديشد:
بدون محمد صلى الله عليه و آله چگونه خواهد رفت؟

و على عليه السلام مى ‏انديشد:
بدون محمد صلى الله عليه و آله چگونه خواهد ماند؟

و مردم بين همين رفتن و ماندن است
كه به ابهامى شگفت گرفتار آمده ‏اند:

اين همان محمد صلى الله عليه و آله است
كه مى‏ ماند،اگر با على بيعت مى ‏كرديم

و اين حتى على عليه السلام است
كه مى ‏رود،اگر بيعت را شكستيم!!

توده مردم به چگونگى بيعت مى ‏انديشند
و سران توطئه به شكستن بيعت...!!
اسماعيل نورى علاء

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

عید غدیر و عید ولایت
تابیده بر دل نور هدایت

شد نازل از ربّ آفاق و اَنجُم
آیه ی اَکمَلتُ لَکُم دینُکم

در دست احمد ، دستان حیدر
کامل شد دیگر ، کار پیغمبر

ساقیِ کوثر ، مولا یا حیدر...


با اذن داور ، بهر خلایق
شده جلوه گر ، نورُ الحقایق

گردیده عید امیر المومنین
الحمدُ لله ربّ العالمین

دل از ولای ، مولا ، آکنده است
شیعه ی مولا سعادتمند است

ساقیِ کوثر ، مولا یا حیدر...

یا رب عنایت ، بر جمع ما کن
ما عاشقان را ، اهل تقوی کن

در تمام مراحل زندگی
ما را کن اهل تقوی و بندگی

به حقّ حیدر ، لطف و عطا کن
ما را زائر ، کرببلا کن

ساقیِ کوثر ، مولا یا حیدر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک روز دلم به جشنِ مولا علیه السلام می رفت در عیدِ غدیرِ خُم
به صحرا می رفت هر کوه که در برابر می دیدم چون
دستِ علی علیه السلام بود که بالا می رفت

غدیر، برکه نیست؛ دریایی است که از دلش، اقیانوسی به
وسعتِ ازل و ابد وَ به عمقِ تاریخِ درد، سر برآورده است.

غدیر، سر آغاز رسالتِ آسمانی تمام پیامبران خداست.
درختِ دین، در غدیر است که سر به ملکوت می ساید.

امامتِ دوازده خورشید، در روشنِ چشم های غدیر، طلوع کرده است.
اینک، دستِ تمامتِ اسلام است که بالا می رود.

اینک، دستِ نورانیِ قرآنِ ناطق است که تا عرش خدا اوج می گیرد.
اینک، زمین است که به آسمان می بالَد

اینک، خورشید است که بر تابشِ خود بر علی علیه السلام ، به زمین فخر می کند.
و اینک این کلماتِ آسمانی، از ملکوتِ کلامِ
پیامبر علیه السلام منتشر می شود که:

«هر که را من مولا و سرپرستِ اویم، پس علی علیه السلام
نیز مولا و سرپرست اوست؛ خدایا! دوست بدار هر که او
را دوست بدارد و دشمن بدار هر که او را دشمن بدارد».

علی علیه السلام ، آن نورِ اَزَلی است که پیش
از آفرینشِ جهان، در رگانِ هستی، جاری بود.

علی علیه السلام ، آن هدایت کننده بزرگِ بهشت است که اگر
دست های بیعت، با او راستین بودند، کام زمین، در عطش عدالت نمی سوخت.

اگر جهان، قدر غدیر را می دانست، اکنون آسمان ها آرزو می کردند
که ای کاش لحظه ای به جای این کُره خاکی باشند!

هجدهم ذیحجه سالِ دهمِ هجری، روزی ست که هستی
تمامتِ خود را به غدیر بخشید.

این عید بزرگ بر شما مبارک باد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جمع کرد آنگاه اقیانوس‌ها را در غدیر
ریخت موج التهابی در دل آن آبگیر

آبگیر آیینه‌ای شد از جهان در اهتزاز
موج، پشت موج بالا رفت با دست امیر

دست او چون ابر می‌لغزید روی آسمان
بوسه می‌زد خاک پایش را لب خشک کویر

رمز باران بر لبش آرامش دریا به چشم
در کف اما حکم طوفان‌های سخت ناگزیر

آبگیر آیینه‌ای شد روی آن افتاده بود
روشن و سیال، رؤیاهای انسان چون حریر

آبگیر آمد که مثل رودها جاری شود
ناگهان اما سقیفه صخره‌ای شد در مسیر

آبگیر آیینه‌ای شد روبه‌روی رنج‌ها
باز تابش آسمانی بغض در چاهی اسیر

باز تابش ابر بود و ابر بود و ابر بود
آبگیر، آیینه بود، آیینه چشم امیر

در مِهی از آه، حسرت‌های انسان دور شد
آبگیر، آیینه‌ای از بغض‌های دور و دیر


حسن صادقی‌پناه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اعمال شب و روز عيد غدير

شب هيجدهم شب عيد غدير و شب با شرافتى است
سيد در اقبال دوازده ركعت نماز به يك سلام

به كيفيتى مخصوص براى اين شب
با دعائى نقل كرده است.
روز هيجده م روز عيد غدير عظيم ترين اعياد است

و مبعوث نفرموده حق تعالى پيغمبرى
را مگر آنكه عيد كرده است اين روز را
وحرمت آن را دانسته است

و نامش ‍ در آسمان روز عهد معهود است
و نامش در زمين روزميثاق است

و روايت است كه از حضرت صادق عليه السلام پرسيدند
كه آيا مسلمانان را عيدى هست غير از جمعه و اضحى و فطر ؟

فرمود بلى عيدى هست كه ازهمه حرمتش بيشتر است
و آن عيد غدير است .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از غدیر چه میدانیم ؟

روز غدير.. نسيم عطرآگين نبوت و شميم روح افزاى رسالت
و دستاورد همه پيامبران و رسالت‏هاى الهى است.
روز غدير.. سرآغاز سيرت هماره جوشان و راه قرآن گويا و كامل كننده دين حنيف
و فرجام بخش نعمت‏هاى خداوندى و موهبت‏هاى قدسى است

روز غدير.. همان روزى كه پيامبر پس از بازگشت از حجة الوداع (سال 10 هجرى)
آخرين خطبه خود را در بدترين شرايط آب و هوايى و وزش بادهاى تند و سوزناك
و كارشكنى منافقان و بازيگرى بيماردلان و سخنان نااميد كننده
و شايعة پراكنى شايعه سازان و آشوبگرى اوباش خواند!

پيامبر در ميان آنان برخاست تا اعلام كند على(ع)
وصى او، جانشين او، نايب او و وزير اوست.

او داراى ولايت پيامبران و حكومت رسولان و رهبرى حق و حقيقت در ميان مردم است.
آنچه رسول خدا (ص) از آن برخوردار بوده على همان را برخوردار است
و هر كه پيامبر بر او ولايت و سرپرستى داشت، على نيز سرپرست اوست.

منزلت او بسان منزلت پيامبران است و رهبرى و ولايتش مطلق است.
هيچ قيد و شرط و مانع و بازدارنده ‏اى ندارد.
خداوند متعال اين رويداد بزرگ جهانى را چنين معرفى كرده است:

« الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا»

امروز دين شما را برايتان كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم
و اسلام را براى شما (به عنوان) دينى برگزيدم».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیر و آینه تبلیغ

استاد مطهری، در بحث «امامت در قرآن‏» به آیات مورد استدلال شیعه، توجه كرده و بعد از ذكر و شرح آیه

«انما ولیكم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزكوة و هم راكعون.‏» (مائده/ 55)

به تفسیر آیه تبلیغ پرداخته و مى‏نویسد:
«... از آیاتى كه در این مورد در سوره مائده وارد شده یكى این آیه است:
یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته ( مائده/‏67)

اینجا لحن، خیلى شدید است: اى پیامبر! آنچه را كه بر تو نازل شد
تبلیغ كن و اگر تبلیغ نكنى رسالت الهى را تبلیغ نكرده‏اى.

مفاد این آیه آنچنان شدید است كه مفاد حدیث
«من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیة‏.»

اجمالا خود آیه نشان مى‏دهد كه موضوع آنچنان مهم است
كه اگر پیغمبر تبلیع نكند، اصلا رسالتش را ابلاغ نكرده است.

سوره مائده به اتفاق شیعه و سنى، آخرین سوره‏اى است
كه بر پیغمبراکرم نازل شده و این آیات، جزء آخرین آیاتى است
كه بر پیامبر نازل شده یعنى در وقتى نازل شده كه پیغمبر(ص)
تمام دستورات دیگر را در مدت سیزده سال مكه
و ده سال مدینه گفته بوده

و این، جزء آخرین دستورات بوده است. شیعه سؤال مى‏كند:
این دستورى كه جزء آخرین دستورهاست و آنقدر مهم است
كه اگر پیغمبر آن را ابلاغ نكند، همه گذشته ‏ها
كان لم یكن [هیچ و پوچ] است چیست؟

یعنى شما نمى‏توانید موضوعى نشان بدهید كه مربوط باشد
به سال هاى آخر عمر پیغمبر و اهمیتش در آن درجه باشد
كه اگر ابلاغ نشود هچ چیز ابلاغ نشده است. ولى ما مى‏گوییم
آن موضوع، مساله امامت است كه اگر نباشد،
همه چیز كان لم یكن است،

یعنى شیرازه اسلام از هم مى‏پاشد.
به علاوه شیعه از كلمات و روایات خود اهل تسنن، د
لیل مى ‏آورد كه این آیه در غدیر خم نازل شده است.»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیر و آیه اكمال دین

شهید مطهرى آیه اكمال را این چنین تفسیر مى‏نماید:

«در همان سوره مائده، آیه

« الیوم اكملت لكم دینكم و اتممت علیكم نعمتى و رضیت لكم الاسلام دینا» (مائده/‏3)؛

امروز دین را به حد كمال رساندم و نعمت را به حد آخر، تمام كردم،
امروز است كه دیگر اسلام را براى شما به عنوان یك دین پسندیدم،

نشان مى‏دهد كه در آن روز، جریانى رخ داده كه
آن قدر با اهمیت است كه آن را مكمل دین
و متمم نعمت ‏خدا بر بشر شمرده است

و با بودن آن، اسلام، اسلام است و خدا
این اسلام را همان مى‏بیند كه مى ‏خواسته
و با نبودن آن، اسلام، اسلام نیست.

شیعه به لحن این آیه كه تا این درجه
براى این موضوع اهمیت قائل است
استدلال مى‏كند و مى‏گوید:

آن موضوعى كه بتواند نامش مكمل دین
و متمم نعمت و آن چیزى باشد كه
با نبودنش، اسلام، اسلام نیست،
چه بوده است؟

مى‏گوید ما مى‏توانیم موضوعى را نشان بدهیم
كه در آن درجه از اهمیت‏ باشد ولى شما نمى‏توانید.

به علاوه روایاتى هست كه تایید مى‏كند این آیه هم
در همین موضوع [غدیر خم] وارد شده است.» (2)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیر، یك كتاب مبین است،
سندى براى تداوم خط رسالت در جلوه امامت.



غدیر، براى تشنگان، چشمه زلال هدایت است،
و براى ره گم كردگان، صراطى است
که به سنّت پیامبر منتهى مى شود.



غدیر، عید ولایت است.
اگر امّت، غدیرها را پاس بدارند،
عاشورا هاى مظلومیت و كربلاهاى خون و شهادت
پیش نمى آید و خورشید امامت،
در محاق خلافت قرار نمى گیرد.

امّت بى امام، و راه بى علامت و شب بى چراغ،

كشتى بى ناخدا، دشت بى چشمه،
و . . . قنات خشكیده و بى آب! . .



رهشناس تر از «مولود كعبه» كیست؟

و قاطع تر از «ابوتراب»

و پسندیده تر از «مرتضى»

و والاتر از«على» كدام است؟



غدیر، نشان دادن خورشید به گرفتاران ظلمتهاست.
غدیر، روز تكمیل دین و اتمام نعمت است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از دوردست ، صدایی ، سکوت صدا را می ‏آشوبد .
به گمانم صدای زنگ کاروان است که در همهمه وحشت‏ افزای تنهایی برکه می‏ پیچد .
ای کاش لحظه‏ ای کنار من درنگ کنند تا تنهاییِ خود را با حضورشان قسمت کنم .
ای کاش آبی داشتم تا عطش و خستگی راه را با خنکای وجودم فرو می‏ نشاندند !

غدیر ، خسته و تنها ، سر در گریبان فرو برده و رؤیاهایش را آه می‏ کشد .
کاروان نزدیک و نزدیک‏تر می شود . ناگاه ، صدایی ، در سکوت کاروان پیچید .
صدایی ، حجاز را به لرزه افکند .

بایستید ! دهان‏ های باز برگشتند تمام گردنه ‏های حجاز برگشتند
همین که پرده خاموش کاروان افتاد صدا دوید و در آغوش کاروان افتاد
رفتگان را فرا خوانید و جاماندگان را دریابید که پیامی مهم دارم .

سکوت ، به زمزمه نشست . زمزمه ها بلند و بلندتر و موجی از همهمه در کاروان افتاد .
دستان خدا در دست رسول اللّه‏ صلی الله علیه و آله ، بالا رفت .
مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَولاه .

تاریخ سال‏خورده حجاز ، هنوز هم هجوم بی‏ دریغ دستانی را که برای بیعت پیش می ‏آمدند ،
به خاطر دارد .

شاد باش ‏های آمیخته با کینه فرود آمدند .
سیل تبریک ‏های پیاپی که بوی نفرت می ‏داد .
عقده ‏ها سر باز کرده و زخم‏ های چرکینی که متولد شد .

... و خدا ، ولایت علی علیه السلام را به انسان هدیه کرد و حصار محکم خود را به بشر ارزانی داشت .

چشمه حیات جاری شد تا بنی ‏آدم ، عطش بی‏حد و حصر خود را فرو بنشاند به زلالیِ محبت مولا .
و حب علی ، سرآغاز همه خوبی ‏ها گشت .

راه راست نمایان و دین خدا تکمیل شد .
آینده تاریخ انسان ، به دست های ید اللهی علی سپرده شد
تا در سایه ‏سار محبت و عدالت بی‏ دریغش ، به آرامش برسد .

بارانی از رحمت ، باریدن گرفت . خدا ، مهر علی را به خاک هدیه کرد و خاک ،
بارور شد ، نام علی را به گوش آب‏ها خواند و رود ها خروشیدند ،
یاد علی را به درخت ‏ها ، سپرد و درخت‏ ها ، سبز شدند .

صدای هلهله می ‏آید ؛ اما حزنی غریب ، گلوی لحظات را می‏ فشرد غدیر ،
شاد و غمگین است .

اینجا نقطه آغاز دلتنگی ‏های علی است ؛ شروع داستان حق‏ طلبی فاطمه علیها السلام .
غدیر ، رنج روز های نیامده علی است ؛ ابتدای بیست و پنج سال خانه‏ نشینی ذوالفقار .
غدیر ، اولین پژواک از اندوه بی‏شمار ، چاه دلتنگی‏ های مرتضی است .



خدیجه پنجی
تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان