وَ لَعَنَ اللّه آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللّه بَنِی أُمَیةَ قَاطِبَةً وَ لَعَنَ اللّه ابْنَ مَرْجَانَةَ.
لعن خدا بر همه آل زیاد |
|
راهبر مردم بی اعتقاد |
به آل مروان و بنی امیه |
|
لعن خدا بر همشان قاطبه |
به ابن مرجانه بی اعتبار |
|
زاده آن زانیه بی مهار |
وَ لَعَنَ اللّه عُمَرِبْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللّه شِمْرا. |
لعن خدا بر عُمرِ سعدِ دون |
|
لعن خدا به شمر پست زبون |
همان دو مزدورِ امیران کفر |
|
امیر لشکر و اسیرانِ کفر |
وَ لَعَنَ اللّه اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِک.
لعن خدا به امّتی که اسبان |
|
زین و لگام کرده چکمه پوشان |
گشته مهیا به قتال شما |
|
بی خبر از جاه و جلال شما |
رضا فقط به کشتنت ندادند |
|
زیر سُمِ اسب تنت نهادند |
بأَبِی اَنْتَ وَ اُمِّی لَقَدْ عَظُمَ مُصَابی بک. |
ای پدر و مادر من فدایت |
|
هماره نالم ز غم و عزایت |
داغ عزایت دل و جانم بسوخت |
|
تشنگیت روح و روانم بسوخت |
مرا در این غم نبود نهایت |
|
مدام اگر گریه کنم برایت |
فَاَسْئَلُ اللّه الَّذِی اَکرَمَ مَقَامَک وَ اَکرَمَنِی بک اَنْ یرْزُقَنِی طَلَبَ ثَارِک مَعَ اِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِبَیتِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّه عَلَیهِ وَ آلهِ.
من از خدائی که گرامی بداشت |
|
تو را و ما را به تو عزّت گذاشت |
خواهش من هست به صبح و مسا |
|
کنم طلبکاری خونِ شما |
به رهبری خاتم الاوصیاء |
|
ز اهلبیت خاتم الانبیاء |
بر او و اهَل بیت او صد درود |
|
ز جانب خدای حی ودود |
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی عِنْدَک وَجِیها بِالْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلام فِی الدُّنْیا وَ الاخِرَةِ.
بار خدایا به حسین آن امام |
|
از دل و جان ِما بر او صد سلام |
به وجه او مرا موجّه نما |
|
به هر زمان که با شَمی اَینَمَا (13) |
مرا وجاهت بده در عالمین |
|
بار خدایا تو بحقّ حسین |
که آبرومند شوم نزدِ تو |
|
از همه آزاد چو در بند تو |
از همه زشتی و پلیدی رها |
|
جان به فدای تو کنم بارها |