اشعار و پیامک های تسلیت محرم٬ تاسوعا و عاشورای حسینی {همۀ اهل و تبارم بنویسید حسین}

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

فردا که بر فراز نِی افتد گذارمان
حیرت فزای طور شود جلوه زارمان

فردا که کهکشان تجلّی ست، نیزه ها
گَردش کند زمین و زمان بر مدارمان

فردا که روزِ سرخِ عروج من و شماست
بر روی نیزه هاست قرار و مدارمان

فردا که سرفرازی ما را رقم زنند
خورشید و ماه می شود اختر شمارمان

فردا که روز عرضه عشق و شهادت است
حیرت کنند، عالم و آدم ز کارمان

فردا که از تبار تبر زخم مانْد و داغ
غیرت، شقایقی بُوَد از لاله زارمان

فرداست روز وعده دیدار و دیدنی ست
بر نیزه ها، تجلّی پروردگارمان

منظومه بلند شهادت، سرودنی ست
فردا که عشق، خیمه زند در کنارمان

در ما عیان جمال خدا جلوه می کند
چشمی کجاست تا شود آیینه دارمان؟

رنگِ پریده ای ست به چشم سپهر، مِهر
وقتی سپیده می دمد از شام تارمان

ما هر چه داشتیم، به پای تو ریختیم
ای عشق! ای تمامی دار و ندارمان!

چشم امید ماست به فردای دور دست
بر تکسوار مانده به جا از تبارمان

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی
فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

تاریخ عاشورا به خون تحریر خواهد شد
فردا قلم ها تیغه شمشیر خواهد شد

هر چند فردا با غروبش می رود اما
این داستان یک روز عالم گیر خواهد شد

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش
صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

خسته با زین و یراقی واژگون آشفته یال
بی سوار و غرق خون آن اسب زیبا را نکش

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

چنان اسفند می سوزد به صحرا ریگ ها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا

تمام دشت را زینب به خون آغشته می بیند
مگر باران خون می بارد از عرش خدا فردا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انگار کسی در نظرت غیر خدا نیست
این مرحله را غیر امام الشّهدا نیست

آئینه تر از روی تو خورشید ندیده
این روی برافروخته جز رنگ خدا نیست

آرامِ دلم، خیمه به هم ریخته بی تو
برگرد که بعد از تو مرا غیر بلا نیست

با این همه لشگر چه کنی ای گل زهرا
این دشت به جز نیزه و شمشیر بلا نیست

ای یوسفم از غارت این گرگ صفت ها
جز پیرهن کهنه تو را چاره گشا نیست

دستی به دلم گر بنهی زنده بمانم
ورنه پس از این چاره به جز مرگ مرا نیست

هرچند که دل داده ای ای ماه به رفتن
والله که جز ماندن تو حاجت ما نیست

تا بر سر معجر ننهم دست اسیری
کار تو برایم به جز از دست دعا نیست

از غارت خیمه به دلم شور عجیبی است
سجّاد اگر هست علمدار وفا نیست

ای کاش که انگشتر تو زود درآید
در سنّت غارتگر انگشت حیا نیست

(محمود ژولیده)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عالم همه محو گل رخسار حسین است
ذرات جهان درعجب از کار حسین است

دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم

تمام عمر جا ماندم ولی کاش
به تو امسال دیگر می ‌رسیدم

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

هنوز می چکد از چشم آسمان آتش
زمین و هر چه در آن می کشد فغان آتش

صدای طبل عزا بین کوچه می پیچد
دوباره سنج و دهل بسته بر دهان آتش

صدای شیون شمشیر می رسد برگوش
میان معرکه برپاست بی‌گمان آتش

فغان و آه بلند است و العطش جاری
به جان خسته دلان بانگ: الامان آتش!

کنار علقمه افتاده دست ساقیِ مست
کنار خیمه ولی، آه، ارغوان، آتش

چقدر شکوه کند رود، با لبی تشنه
چقدر گریه کند مشکِ بی زبان آتش

گلوی کودک شش ماهه ای غزلخوان شد
دمی که تیر، بخون خفت و شد کمان آتش

کسی ندیده چنین رسم میهمانداری
کسی نداده چنین دست میهمان آتش

چه شعله ها که به پاهای کودکان پیچید
چه زخمها که چنین می زند به جان آتش

چه کرده شمر به گودال قتلگاه مگر
که ناگهان شده دلهای شیعیان آتش

مگر چه آمده بر نعش های در گودال
که شعله می کشد از عمق استخوان آتش

صدای ناله ای از عرش می رسد برگوش
رسیده است مگر تا به کهکشان آتش؟

گمان مبر که در آن سرخی غروب و عطش
رسیده است به پایانِ داستان آتش

چه ها گذشت بر آن کاروان نمی دانم!
گذشته است گمانم ز هفت خوان آتش

چه ها گذشت به بانوی صبر و بی تابی
دمی که داشت به لب چوب خیزران آتش

بپاست خطبه آتش میان کاخ یزید
تمام شام بلا سوخت از همان آتش