تکریم در لغت به معنای گرامی داشتن، احترام کردن و نیکویی رساندن به انسان است و در اصطلاح، برخوردها، رفتارها و روابط مبتنی بر ارج نهادن افراد نسبت به یکدیگر را گویند؛
این خصلت، همان گزارهای است که خداوند در قرآن، انسان را به آن آراست، آنجا که فرمود
«وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلی کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً؛
به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنان را در خشکی و دریا نشاندیم و از چیزهای پاکیزه به ایشان روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از آفریدههای خویش برتری دادیم.» (اسراء70) بنابراین اساس رفتار خداوند با انسانها مبتنی بر تکریم آنها است، مسئلهای که عمده افراد در تعاملات اجتماعی خویش درباره آن توجهی ندارند. خداوند در قرآن به صورت مصداقی بر مسئله تکریم بسیار تأکید دارد که از جمله آنها تکریم بهشتیان توسط ملائک، تکریم والدین از سوی فرزندان و تکریم مهمانان است.
به عنوان نمونه خداوند در آیات 24 تا 27 سوره ذاریات، ماجرایی را درباره مهمانان ناخوانده حضرت ابراهیم نبی علیهالسلام نقل میکند، مهمانانی که از سوی این رسول بزرگوار الهی بسیار تکریم شدند. ماجرای از این قرار است که تعدادی از ملائک عذاب در قالب انسانهایی با وقار خدمت ابراهیم نبی آمدند تا خبر از عذاب قوم لوط نبی دهند. در قسمتی از این آیات میخوانیم:
«هَلْ أَتاکَ حَدیثُ ضَیْفِ إِبْراهیمَ الْمُکْرَمینَ (24) إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ (25) فَراغَ إِلى أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمینٍ (26) فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قالَ أَ لا تَأْکُلُونَ (27)» آیا خبر مهمانانی ابراهیم که مورد تکریم قرار گرفتند به تو رسید؟ زمانی که بر او وارد شدند، سلام گفتند. گفت: «سلام، مردمى ناشناسید.» پس آهسته به سوى زنش رفت و گوسالهاى فربه [و بریان] آورد. آن را به نزدیکشان برد [و] گفت: «مگر نمىخورید؟»