ویژه نامه محرم حسینی۩ السلام علیک یا ثارالله وبن الثاره ۩

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مُحرّم آمد و مـــــــــــــــاه عزا شد
مه جـــــــــــــــانبازی خون خدا شد

بلند از تــــــــربــــت پاک شهیدان
شعــار کُـــــــــــــل ارض کربلا شد

دل شطّ فـــرات از خون زند موج
کــــــــــه دست از پیکر سقا جدا شد

در آغـــــوش پدر خندید و خوابید
چــــــــــــو پیکان با گلویش آشنا شد

مــــرا عاشق تر از پروانه کردی
غــــــــــــم عشق تو شمع بزم ما شد

اگر دردم دوا می شد چه می شد؟
اگر این عقده وا می شد چه می شد؟

نـصیبم کربلا می شد چه می شد؟
اگر این عقده وا می شد چه می شد؟

مـــرا مهر تو آیین شد حسین جان
که دل آئینه ایزد نمـــــــــــــــــــا شد

جوانــــــــــمردان عالم را بگویید
دوباره شور، عـــــــــــاشورا بپا شد

چرا مولای مــــــــــا مهدی نیامد
که خون دل روان از دیـــــده ها شد

محمد جواد غفور زاده

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

دوباره داره میاد بوی محرم.....

کم کم به محرم نزدیک می شویم
دیر نمانده است که عاشقان در بزم الهی
رقص شهادت آغاز کنند

دیری نمانده است که عزیزترین خلق خدا ,
سید و سالار جوانان بهشت
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام
با دارو ندار خود در این بزم مرگ را به سخره بگیرید

دیری نمانده است که حسین فاطمه
علی اصغرش را , علی اکبرش را , عباسش را
و همه داروندار و اصحاب و یارانش را
در معرکه عشق و جنون پیشکیش کند

تا جهانی به وسعت تاریخ بشری
سر تعظیم و خضوع در برابر این عشق الهی خم کند

و حسین و ظهر عاشورایش
برتارک تاریخ گیتی تا ابد بدرخشد

صلی الله علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر شه مظلوم عالم.

سلام بر دل هاي شوريده از عشق حسين(ع).

سلام بر نواهاي دل انگيز يا حسين(ع).

سلام بر سينه هاي سوخته از عشق حسين(ع).

سلام بر لبِ تشنه ي حسين(ع)، که تشنه ي آب نبود، تشنه لبيک بود.

سلام بر شبي که حسين(ع) وداع کرد با آن هايي که مرگ را واهمه داشتند.

سلام بر عزاداران حسين(ع)که راه او، هم عزادار مي خواهد و هم پيرو.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حسين جان !

جوشش خون حسين(ع) در نينوا
شيعيانت را به خروش مي آورد.

مرگ سرخ تو آينده سياه بشريّت را،
عاشقانت را، شيعيانت را سفيد کرد.

تو زاده عشقي، و خوب هم هنر خوب زيستن را
و خوب مردن را به عاشقانت آموختي.

رستگاري دو عالم را در عشق به تو يافتيم
و اين عشق ما را از تن دادن به هر ذلتي دور مي دارد.

حداقلش همين است که محرمت،
عاشورايت و پرچم هاي سياه و سرخ که مي آيد،
وداع مي کنيم با هر چه پليدي است که ما را گرفتار خود کرده است.

محرم فرصتي است از عشق او سيراب شويم،
رذالت‌ها را کناري بگذاريم، چند صباحي آدميت را
تجربه کنيم که تو خواهان آن بودي.

و تو هر سال که محرم مي شود،
زنده مي شوي تا همان فرياد را سر دهي
که آيا کسي هست مرا ياري کند؟

و آنگاه که ظهر عاشورا مي رسد
نظاره مي کني که لبيک گويان کم شده اند يا زياد؟!

و باز شهيد مي شوي تا دل خون تو،
دل هاي جا مانده از قافله را بسوزاند...

شيعه حسين(ع) بودن را اگر مي‌خواهيم،
بايد آن‌گونه زندگي کردن و اين گونه مرگ را برگزينيم.

به اين آگاهي که رسيديم همه روزها عاشوراست
و همه زمين ها کربلاست.

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

سلام بر حسین علیه السلام ، آن عطیّه بزرگ الهی.
درود بر سیدالشهدا علیه السلام ، بزرگ مردی از سلاله پاکان

عصاره ایمان، پاسدار حریم ولایت، آفریدگار حماسه و شور
سرفصل کتاب عقیده و جهاد، و اسوه تمامی آزادگان جهان.

اینک حسین علیه السلام به کربلا می آید.
می آید تا یزید، همه کاره دنیا نباشد.

می آید تا آیین سبز محمدی صلی الله علیه و آله ، به دست
فرزندان ابوسفیان در خاک نشود.

می آید تا ذوالفقار علی علیه السلام در نیام نماند.
می آید تا در طواف عشق، لباس سرخ شهادت بر تن کند.

می آید تا حج، از روز مرّگی به درآید و کعبه، دیگر خواب خدایگان
پوشالی را نبیند. می آید تا از این پس، کربلا مطاف اهل دل باشد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز صدای نوحه جانان از این وادی به گوش می رسد
و ناقوس جانها به لرزه می افتد آنگاه که با بالا رفتن دستهای
حسینیان ،اشکهای زینب فرو می ریزد .

این چه سریست در کالبد هستی که با نام حسین
و ناله بر مظلومیتش، تمام گناهان بخشوده می شود ؟

پایتخت نشینان دیار شور و شعور حسینی،
در سرزمینی کوچک با دلی بزرگ به بلندای بیرق حسین
همنوا با ناله آسمان و زمین، دوشادوش هم،
نوای یالثارات الحسین سر می دهند
و یا حسین گویان دل در گرو یار دارند .

یوسف زهرا ؛بیا که حسینیان
چشم به راه دم مسیحاییت به سوگ حسین نشسته اند.

بیا و داغ زینب را
در غم از دست دادن برادر التیام بخش .

با شميم روحاني ماه خون و قيام ،تكايا و حسينيه ها
با حضور عاشقان ابا عبدالله، جلوه ای دیگر از ارادت
و اخلاص را به نمایش خواهد گذاشت

و چه شیرین است آن زمان که کودک بیمار
دیروز با پای برهنه سر بر آستانش می گذارد
تا شکر گزار شفای تنش، نذری قربانی کند

و چه شیرین تر است آن زمان که مادری به رسم شکر گزاری
از معبود و شفای فرزندش، خادم همیشگی اهل بیتش می شود.

عزاداران ابا عبدالله الحسین ظهری دیگر از غم و اندوه را
به نظاره خواهند نشست و وا اسَفا گویان در میان دسته عظیم حسینیه ،
واگویه های خود را با حسین و معبودش نجوا خواهند كرد.

آیا آزاده ای هست تا مرا یاری کند؟
کجاست آزادمرد دشت نینوا که ببیند آوای بلندش
در طنین فریاد عزادارانش به گوش میرسد؟ حسینیان ...

محرم با همه شور و نوایش آمد ...
هر که دارد هوس کربُ بلا بسم ا...

صلی الله علیک یا اباعبدالله

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنوز می چکد از چشم آسمان آتش
زمین و هر چه در آن می کشد فغان آتش

صدای طبل عزا بین کوچه می پیچد
دوباره سنج و دهل بسته بر دهان آتش

صدای شیون شمشیر می رسد برگوش
میان معرکه برپاست بی‌گمان آتش

فغان و آه بلند است و العطش جاری
به جان خسته دلان بانگ: الامان آتش!

کنار علقمه افتاده دست ساقیِ مست
کنار خیمه ولی، آه، ارغوان، آتش

چقدر شکوه کند رود، با لبی تشنه
چقدر گریه کند مشکِ بی زبان آتش

گلوی کودک شش ماهه ای غزلخوان شد
دمی که تیر، بخون خفت و شد کمان آتش

کسی ندیده چنین رسم میهمانداری
کسی نداده چنین دست میهمان آتش

چه شعله ها که به پاهای کودکان پیچید
چه زخمها که چنین می زند به جان آتش

چه کرده شمر به گودال قتلگاه مگر
که ناگهان شده دلهای شیعیان آتش

مگر چه آمده بر نعش های در گودال
که شعله می کشد از عمق استخوان آتش

صدای ناله ای از عرش می رسد برگوش
رسیده است مگر تا به کهکشان آتش؟

گمان مبر که در آن سرخی غروب و عطش
رسیده است به پایانِ داستان آتش

چه ها گذشت بر آن کاروان نمی دانم!
گذشته است گمانم ز هفت خوان آتش

چه ها گذشت به بانوی صبر و بی تابی
دمی که داشت به لب چوب خیزران آتش

بپاست خطبه آتش میان کاخ یزید
تمام شام بلا سوخت از همان آتش

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

لبخند خدا بسته به لبخند حسين است

پس باش پی آنچه خوشایند حسين است

تعريفِ من از عشق همان بود كه گفتم

دربند كسي باش که دربند حسين است

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

تا خیمه‌ی تقرّب تو پر کشیده ایم
تو نور محض و ما ز تبار سپیده ایم

آقا اگر «مَصارِعُ عُشّاق» کربلاست
در عاشقی به منزل آخر رسیده ایم

با عطر سیب پیرهنت مست می شویم
شیدائی قبیله‌ی عشق و عقیده ایم

دل بر شکوه جنت الاعلی نبسته ایم
وقتی بهشت را به نگاه تو دیده ایم

در بذل جان به راه تو مشتاق تر ز هم
عشق تو را به قیمت جان ها خریده ایم

لب تشنه ایم و در صف پیکار می‌رویم
وقتی که چشمه چشمه حقیقت چشیده ایم

کی دست می‌کشیم از این طوف عاشقی؟
با آنکه صد جراحت شمشیر دیده ایم

جان می‌دهیم و یک سر مویت نمی‌دهیم
در کربلا حماسه‌ی عشق آفریده ایم

هفتاد و دو صحیفه‌ی با خون نوشته ایم
هفتاد و دو کتیبه‌ی در خون تپیده ایم

در جسم ما هنوز تب جانفشانی است
«هَل مِن مُعِین» بی کسی ات را شنیده ایم

خورشید نیزه ها شدی و در هوای تو
بر روی نیزه مثل ستاره دمیده ایم

یوسف رحیمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز هم محرم و يك دنيا اشك و عشق و عبرت.
باز هم كربلا و سرزميني كه تمام هستي به گردش طواف مي‌كنند

و باز هم عاشورا و يك روز به وسعت تمام روزهاي خدا
به محرم كه مي‌رسي عاشورا را به ياد مي‌آوري و
حسين را، عباس را،اكبر را،اصغر را، قاسم را
و... زينب را...

به محرم كه مي‌رسي، عطش را به ياد مي‌آوري
و رشادت راو شجاعت را و حميت راو ولايت‌مداري را
و ايثار را و شهادت را و ...اسارت را...

به محرم كه مي‌رسي ،روزهايت را همسايه‌ شيرمردان
ميدان كربلا و شب‌هايت را در كنار خيمه‌هاي ذكر
و مناجات و دعا باش تا هميشه كربلايي باشي

به محرم كه مي‌رسي، سوگوار عزيز فاطمه(س) مي‌شوي
و سينه‌زن و زنجيرزن ثارالله و اشك برگونه‌هايت پرپر مي‌شود.

به خود ببال كه خدا خيرخواه توست، كه صادق آل محمد مي‌فرمايد:
«من اراد الله به الخير فقذف في قلبه حب الحسينوحب زيارته»
«هر كس خدا برايش خير بخواهد محبت حسين
و شوق زيارت او را در دلش مي‌گذارد.»

به خود ببال كه عاشق و شيفته‌ حسيني و عشق به حسين
خيمه‌ هميشه افراشته در جان توست، خيمه اي به وسعت همه‌
هستي، خيمه‌اي به بلنداي همه‌ آسمان‌ها و كهكشان‌ها

با خواني گسترده از عطش كه تشنگي بشريت را خاتمه خواهد داد.
هرگز مباد بي اين عشق زندگي كنيم و بي اين محبت بميريم.