آیا تا بحال با خود اندیشیده ایم که چه چیزی حضرت عباس را باب الحوائج کرد؟ ممکن است گفته شود:
چون یلی بود که دشمن از حضور او هراس داشت.
چون سه برادرش نیز شهید راه برادر شدند.
ادبش فوق العاده بود.
از امامش تا پایان جان حمایت کرد و یک دم پا پس نکشید.
بخدا همه اینها بود ولی مشابهش در دیگر دلاوران و راسخون کربلا نیز بود. نمیدانم عباس با خدا چه معامله ای کرد که باب الحوائج گردید.
شاید و شاید رمز عباس شدن عباس این باشد که او همه شرایط دنیوی برای تنه زدن به جایگاه امام حسین را داشت:
پسر علی نبود که بود.
در مکتب علی درس نخوانده بود که بود.
مجتهد نبود که بود.
اختلاف سنش با امام اندک نبود که بود
هیچکس در سپاه امام حسین دارای همه این ویژگیها نبود ولی عباس با همه این ویژگیها لحظه ای فکر عبور از ولایت برادرش از ذهنش خطور نکرد و تا حضرت فاطمه او را پسرم خطاب نکرد او نیز نگفت یا اخاه ادرک اخاک......و در بقیه ایام برادر خود را مولای من خطاب میکرد.
اگر انقلابی قبل از پیروزی بودی و زندان رفتی و یار امام خمینی بودی و بعد پیروزی تا وفات امام مجاهدت کردی ولی امام برادرت رو (تنی یا ناتنی) برگزید و اطاعت کردی میشی عباس وگرنه خسرالدنیا والاخره...
خدایا بصیرت عباسی را نصیبمان نما