ویژه نامه عاشورای حسینی {|۩|*** رسم سرخ عاشقی***|۩|}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشـب شهـادت نـامه‌ی عشاق، امضا می‌شود
فردا ز خون عاشقان، ایــن دشـت دریا می‌شود

امشب کنار یـکـدگـــر،بنشــستــه آل مـصـطـفـی
فردا پریشان جمع‌شان، چون قلب زهرا می‌شود

امشــب بــود برپــا اگــر، ایـن خـیمه‌ی ثـاراللهی
فردا به دست دشمنــان، برکنده از جــا می‌شود

امــشب صــدای خــواندن قـرآن به گوش آید ولی
فردا صدای الامــان، زین دشــت بــر پــا می‌شود

امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است
فــردا خـدایــا بستــرش، آغــوش صحـرا می‌شود

امشب که جمع کودکان، در خـواب نــاز آسوده‌اند
فردا به زیر خـــــارها، گـمگــشتـه پیــدا می‌شود

امــشب رقیــه حلــقه‌ء زریــن اگـر دارد به گوش
فردا دریغ ایــن گوشــوار از گــوش او وا می‌شود

امشب بـه خـیـل تشنگان، عباس باشد پاسبان
فردا کنــار علقمــه، بــی دسـت سقّـا می‌شود

امشب که قاسم، زینت گلـــزار آل مصطــفـاست
فردا ز مرکب، سرنگون، ایــن سـرو رعنا می‌شود

امشب گـــرفته در میــــان، اصحـــاب، ثـــارالله را
فـردا عــزیــز فاطمـه، بی یــار و تنــها می‌شود

امشب به دست شاه دشت،باشد سلیمانی نگین
فردا به دست ساربان، این حلقه یغما می‌شود

امــشــب سـر سِــرّ خــدا بــر دامـــن زینـب بود
فــردا انیس خولی و دیــر نصــــاری مــی‌شود

ترسم زمین وآسمان، زیر و زبر گردد "حسان"
فردا اســــارت نامه‌ی زینب چو اجرا می‌شود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود

امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی
فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود

امشب بود بر پا اگر، این خیمه ی خون خدا
فردا به دست دشمنان، بر کنده از جا میشود

امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی
فردا صدای الامان، زین دشت بر پا می شود

امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است
فردا خدایا بسترش، آغوش صحرا می شود

امشب که جمع کودکان، در خواب ناز آسوده اند
فردا به زیر خار ها، گم گشته پیدا می شود

امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش
فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود

امشب به خیل تشنگان، عباس باشد پاسبان
فردا کنار علقمه، بی دست، سقا می شود

امشب که قاسم زینت گلزار آل مصطفی ست
فردا ز مرکب سرنگون، این سرو رعنا می شود

امشب بود جای علی، آغوش گرم مادرش
فردا چو گل ها پیکرش، پا مال اعدا می شود

امشب گرفته در میان، اصحاب، ثار الله را
فردا عزیز فاطمه، بی یار و تنها می شود

امشب به دست شاه دین، باشد سلیمانی نگین
فردا به دست ساربان، این حلقه یغما می شود

امشب سر سر خدا، بر دامن زینب بود
فردا انیس خولی و دیر نصاری می شود

ترسم زمین و آسمان، زیر و زبر گردد حسان
فردا اسارت نامه ی زینب چو اجرا می شود

حبیب الله چایچیان (حسان)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرا رسیدن سالروز شهادت عاشقانه
آقا ابا عبدالله الحسین عليه السلام
وبخون طپیدن هفت و دو شقایق
گلگون کفن عزیزان ،
اصحاب و یاران وفادارش
و آغاز دوران تلخ و جانکاه اسارت آل الله
بر امام عصر(عج) وبر عزاداران
و سوگواران اهل بیت عصمت و طهارت
علیهم السلام و جهان تشيع تسليت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

╬♥╬ الم ذلک الحسین ╬♥╬

و این است حسین علیه السلام
زاده حیدر ، میوه دل زهرای اطهر
که در حلقه تنگ دد منشان مرگ را به سخره می گیرد
و مثنوی سرخ شهادت را به قلم شمشیرعاشقانه می سراید

آنك خورشيد به آشيان غربت دامن مي‌كشد

و حسين بر بال خورشيد در سفر است.

با زن و فرزند خود وداع مي‌كند،‌

و پرده از روزهاي ديگر آنان برمي‌گيرد

و سطرهايي از كتاب روزگار را برايشان مي‌خواند :

-آماده بلا شويد، و بدانيد كه الله تعالي

شما را پشتيبان و نگاهبان است

و از شر دشمنانتان نجات مي‌بخشد

و فرجام كارتان را خير قرار مي‌دهد

و دشمنتان را با انواع عذاب، شكنجه مي‌كند

و شما را به جاي اين بلاها

با اقسام نعمت‌ها و كرامت‌ها عوض مي‌دهد.

پس شك نكنيد و با زبان‌هايتان چيزي را نگوييد

كه از قدر و منزلت شما بكاهد.

دخترم سكينه!‌..

در جمع وداع‌كنندگان نيست!..

و آنك درون خيمه‌اي او را تنهاي تنها مي‌بيند

كه در خلسه‌اي ژرف فرو رفته است..

و به راه حيرت‌نگيز پدرش مي‌انديشد..

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام من به تو و زخم های زیبایت
به تشنگی لب خشک رو به دریایت

هزار رود نشسته اند تا که سجده کنند
دوباره مثل همان روز سخت برپایت

هنوز می شونم صوت سرخ قرآن را
میان قرن ها سکوت ، از نایت

قبیله من از آن زخم ها خبر دادند
که روز واقعه کوشید در تمنایت

گمان کنم که از آن روز آسمان و زمین
هنوز تکیه نمودند روی پاهایت

چه سروها که شکستند از شنیدن تو
چه کوه ها که تکیدند از مدارایت

چه ابتدای عجیبی است روز عاشورا
هنوز حل نشده دردلم معمایت

عزیز خوب من ای کاشکی که می مردم
در آن غروب غم انگیز دشتها جایت

اگر چه وسعت فریاد تو جهانگیر است
هنوز می شنوم از کویر آوایت

تو ابتدای تمام پرندگان بودی
چه دلنشین و گواراست نقش رویایت


محمد حسين مولايي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کربلا شگفت‌ترین؛ ژرف ترین و رازناک ترین حادثه عالم است
که تاریخ تاکنون به چشم خود دیده است .

کربلا دیدنی‌ترین منظره هستی است با جلوه‌ها و شگفتی‌های نو به نو که با هر نگاهی،
رازی از رازهای‌آن گشوده می‌شود؛ ولی با این وجود هرگز اسرار آن،تمام شدنی نیست و

عاشورا خواندنی‌ترین کتاب آفرینش است که تا کنون خوانده شده است .

عاشورا غنیمت نیست ؛ قیمت است .

عاشورا ابتدای عشق است در پایانه تشنگی با بادبانی برافراشته از خون.

عاشورا بی‌نوایی نیست؛ جهانی نی است و نوا.

عاشورا غریب نیست در سایه شعله‌ها ؛شمشیر افتاده‌ای‌ست
ایستاده‌ در انتهای زمان با لبخندی آشنا.

عاشورا تماشا نیست ؛طاقت است و قیامت غیرت بر قامت زمین .

عاشورا چشم نیست ؛اشک است در رقص آبی آزادگان
،بی حضور باران سرخ تشنگان.

عاشورا شناسنامه من است با نام تو ؛
که در خروش خون تو ، شمشیر می شود.

عاشورا زمانه خون و ایثار و اربعین بهانه تبلیغ و پیمان است ،
عاشورا روزى است که امام حسین(ع) با تاریخ سخن گفت و اربعین
روزى که تاریخ ،پاى درس امام حسین (ع) مى نشیند.

عاشورا روز کشت خون خدا در کویر جامعه ظلم زده و و اربعین آغاز برداشت
اولین ثمره آن است . اربعین فرصتى براى اعلام همبستگى با عاشورا است .

و از عاشورا تا اربعین نقطه اوج عشق به امام حسین(ع) است و در این چهل روز،
تنها سخن محافل و مجالس اوست، تا در طول عمر انسان بهانه بیدارى ظلم ستیزى باشد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماهرچه داریم ازکربلاوعاشورااست.

مانمک پرورده ی سفره ی توهستیم.ای حسین

عشق به کربلاوزیارت،یک دم اززبانمان نمی افتد.

صبح هاوقتی سفره ی دعاوعزاگشوده می شود
دل وروحمان گرسنه وتشنه ی عشق می شود

ابتداچندمشت(آب بیداری)به صورت جان میزنیم،
تاخواب غفلت رابشکنیم.

زیارتنامه راکه می بینیم،چشم هایمان آب می افتد
السلام علیک راکه می شنویم،
بوی خوش کربلابه مشاممان می رسد


بغض عاشوراگلویمان رامی گیرد،
هوای دلمان ابری می شودوآسمان دیدگانمان بارانی.

بارا ن اشک،ما را تا دریای کرامت توپیش می برد
چه کنیم؟این دل،مال توست

تاکه نامت می بریم ازدیده آب آید برون...
غذای روح ماازعطای توست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«حسین !
اى پرچم خونین حق بر دوش،

حسین !
اى انقلابى مرد

حسین !
اى رایت آزادگى در دست،

در آن صحراى سرخ و روز آتشگون‏
قیام قامتت در خون نشست، اما
پیام نهضتت برخاست‏
از آن طوفان «طف» در روز عاشورا، ‏
به دشت «نینوا» ناى حقیقت از «نوا» افتاد
ولى ...‏
مرغ شباهنگ حقیقت ،
از نواى ناله «حق ، حق » نمى‏افتد».‏
سلام بر تو ، اى حسین !‏

سلام بر خط شفقگون كربلا، كه خون تو را،
اى خون خدا - همواره بر چهره افق مى‏پاشد
و غروب هنگام، ‏سرخى آسمان مغرب را به شهادت مى‏گیرد ،
تا آن جنایت هولناك را هر چه آشكارتر بنمایاند
و چشم تاریخ را بر ‏این صحنه همیشه خونین بدو زد
و گوش زمان را از آن فریادها تندر گونه
آن عاشوراى دوران ساز، پر كند.‏
اى حسین ...
اى عارف مسلّح !‏
كربلاى تو، عشق را معنى كر د
و انقلاب تو اسلام را زنده ساخت
و شهادت تو، حضور همیشگى
در همه زمان‏ها ‏و زمین‏ها بود.‏
اى حسین ...
اى شراره ایمان !‏

اى حسین...
اى در سكوت سرخ ستم، شهر آشوب!‏
در بهت خاموشى و ترس،
تلخابه فریاد را در حلقوم شب ریختى
و با نامردان تبهكار ، مردانه در آویختى.‏

عاشوراى تو، انفجارى از نور
و تابشى از حق بود كه بر «طور» اندیشه‏ها تجلى كرد
و «موسى خواهان» گرفتار ‏در «تپه» ظلمت ظلم را
از سرگردانى نجات بخشید.‏

چه مى‏گویم؟ ...
تو تاریخ را به حركت آوردى
و زبان زمان را به سرودن حماسه‏هاى زیباى
ایثار و جهاد و شهادت ‏گشودى .
لحظه لحظه تاریخ را عاشورا ساختى
و جاى جاى سرزمین‏ها را كربلا...‏

خفته بودیم و بى خبر ...
اما تو، این «مصباح هدایت»
و اى «كشتى نجات»
گام خسته ما را به تلاش كشاندى
و ‏افسردگى یأسمان را به شور امید مبدل ساختى
و از سكوت و درنگ و وحشت ،
به فریاد و هجوم و شجاعتمان ‏رساندى
و پاى كوفته و پر آبله ما را،
تا بام آگاهى و تا برج بیدارى فرا بردى. ‏

‏«اى حسین » ...‏
تو كلاس فشرده تاریخى .‏
كربلاى تو، مصاف نیست‏
منظومه بزرگ هستى است ، ‏
طواف است.‏
پایان سخن ‏
پایان من است ‏
تو انتهاى ندارى ...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چشم ما تا که به زخم بدنت گریان است
اشک ما گوهر رخشان یم عرفان است

به همان آیه که خواندی به سر نیزه قسم
خون پاک تو، حیات دگر قرآن است

دین ز خون بدنت جامه گلگون پوشید
گرچه در دامن صحرا بدنت عریان است

حوض کوثر شود از اشک محبان تو پر
ساقی اش دست خدای اَحد منّان است

هرکه را نیست به دل داغ تو، داغش به جگر
هر کجا نیست عزاخانه تو زندان است

کفن عاشق تو، پیرهن سینه زنی است
خاک زنجیرزنت، درد مرا درمان است

آب تا روز قیامت جگرش می سوزد
که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است

اولین روضه جانسوز تو را خوانده خدا
اولین گریه کن تو پدر انسان است

حَیَوان بهر تو گریند، خدا می داند
منکر گریه به تو پست تر از حیوان است

چه به دوزخ ببرندش، چه به گلزار بهشت
چشم “میثم” به جراحات تنت گریان است

سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عزاداری، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن
صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است.

«اشک»، زبانِ دل است
و «گریه»، فریاد عصر مظلومیّت.

رسالت «اشک»، پاسداری از «خون شهید» است.

عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند
که شمع محفل آرای خویش را یافته
و از شعله شمع، پیراهنِ عشق پوشیده اند
و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن اند.

عزاداری برای شهید کربلا، انتقال
«فرهنگ شهادت» به نسلهای آینده است.

عزاداری، شور و عاطفه را از شعور و شناخت،
بر خوردار می سازد و ایمان را در ذهن جامعه هوادار، زنده نگه می دارد.

عمیقترین پیوندها میان عقل و عشق و عاطفه و برهان،
در سایه عزاداری برای عاشورا شکل می گیرد.

«منا» یک قربانگاه بود، و… «کربلا»، قربانگاهی دیگر

تنها هاجر و ابراهیم نبودند که «اسماعیل» را به «مذبح» آوردند،
محمد و علی و فاطمه(ع) نیز «حسین» را به قربانگاه عشق فرستادند.