اشعار وپیامک های عرض تسلیت شهادت زین العابدین حضرت سجاد علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ناله هاي آتشين دارد مدينه
داغ زين العابدين دارد مدينه

مانده بر لب نغمه هاي دلنشينش
پاره پاره گشته قلب نازنينش

شهادت امام سجاد (ع) تسليت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

كاش ما هم كبوترت بودیم
آستان بوس محضرت بودیم

كاش با بال های خاكی مان
لااقل سایه گسترت بودیم

كاش ما هم به درد می خوردیم
فرش قبر مطهرت بودیم

كاش می سوختیم از این غربت
شمع بالای بسترت بودیم

كاش می شد كه محرمت بودیم
عاشقانه ابوذرت بودیم

كاش در كوچه ی بنی هاشم
پیش مرگان مادرت بودیم

كاش ماه محرمی آقا
یك دهه پای منبرت بودیم

كاش می شد كه گریه كن های
روضه ی تیغ و حنجرت بودیم

كاش می شد كه سینه زن های
نوحه ی گریه آورت بودیم

كاش در روز تشنگی- محشر-
باده نوشان ساغرت بودیم

در قیامت به گریه می گوییم:
كاش...ای كاش..نوكرت بودیم

شاعر : وحید قاسمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا سید الساجدین

دل سودا زده‎ام ناله و فریاد كند
هر زمان یاد غم سید سجاد(علیه‎السلام) كند

بى گمان اشك به رخساره بریزد از چشم
هر كه یادى ز گرفتارى آن راد كند

صلی الله علیک یا علی بن الحسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غمگین تر از پاییزم و ابر بهارم
از من گرفته کربلا دار و ندارم

ماندم تک و تنها در این شهر مدینه
رفته است دیگر دلخوشی از روزگارم

قلب زمین و آسمان ها تا قیامت
می سوزد از این گریه یعقوب وارم

خواب از دو چشم بی قرار من گرفته
نیزه نشینی همه ایل و تبارم

بزم شراب و خیزران ، اشک سکینه
سی سال از این غصه ها شب زنده دارم

سی سال این پیراهن خونی بابا
برده تمام صبر قلب بی قرارم

سوغاتی ویرانه دلگیر شام است
لرزیدن در لحظه های احتضارم

تنها به جرم گریه بر سالار زینب
روزی بدون سایبان گردد مزارم

شاعر: محمد حسین رحیمیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا سید الساجدین

امشب اشک های داغ ِ روی گونه هایم،
در کنار تپش های ملتهب قلبم،

نظاره گر پر کشیدن سجده دارترین عنصر هستی است .
ای امام زمزمه های عاشقانه شب، سفرت پرباران!

صلی الله علیک یا علی بن الحسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زهر اشکی شد و کانون دعا را سوزاند
بند بند من افتاده ز پا را سوزاند

آسمان تار شده و جرعه ی آبی این زهر
پاره های جگر غرق بلا را سوزاند

سینه ام بود حسینیه ی غمهای حسین
یاد آن خاطره ها بیت عزا را سوزاند

من نه امروز که در کربوبلا جان دادم
از همان روز که آتش همه جا را سوزاند

با همان تیر که در حنجره ای ترد و سفید
تارهای عطش آلود صدا را سوزاند

از همان لحظه که می سوختم و می دیدم
تازیانه همه ی پیکر ما را سوزاند

خیمه ای شعله ور افتاد زمین و ناگاه
چادر دختری از جنس حیا را سوزاند

وای از آن بزم که در پیش اسیران حرم
خیزران هم لب و هم طشت طلا را سوزاند

دیدم آتش ز سر بام به سرها می ریخت
گیسوان به سر نیزه رها را سوزاند

شاعر:حسن لطفی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا سید الساجدین

باز گریان غم هم نفسی باید شد
زائر مرغ غریب قفسی باید شد

باز یک عده جفا، زخم روی زخم زدند
از قضا باز عزادار کسی باید شد

صلی الله علیک یا علی بن الحسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شد تازه داغ، باز به دل های اهل بیت
تکرار شد مصیبت عظمای اهل بیت

با قلب چاک چاک در آغوش خاک خفت
چارم امام و رهبر و مولای اهل بیت

دردا که شد خموش پس از سال ها فراق
آوای روح بخش مسیحای اهل بیت

بعد شهادتش به همه خلق شد عیان
کورا چه ها رسیده ز اعدای اهل بیت

آثار زخم سلسله ها هم هنوز بود
بر عضو عضو آن گل رعنای اهل بیت

این است آن اسیر که هجده ستاره دید
بر نیزه گرد ماه دل آرای اهل بیت

این است آن امام که با دست بسته دید
چون داغ خویش آبله بر پای اهل بیت

این است آن عزیز که آثار سنگ دید
بر ماه روی زینب کبرای اهل بیت

این غیرت اللّهی است که می دید آمدند
زن های شام بهر تماشای اهل بیت

با تازیانه گشت جسارت به عمّه اش
روزی که سوخت خانه ی زهرای اهل بیت

"میثم" قسم به فاطمه باور نکردنی است
این غم، که در خرابه شود جای اهل بیت


شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهادت مظلومانه آخرین یادگار کربلا
آقا علی بن الحسین ، امام سجاد تسلیت باد

صلی الله علیک یا علی بن الحسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سید الباکینم و در عشق غوغا می کنم
زنده در شهر مدینه یاد زهرا می کنم

من چهل سال است هر لحظه به یاد کربلا
از غم هر روضه ای گریه مجزّا می کنم

پای هر برگ صحیفه نه ، که روضه نامه ام
با سر انگشتی ز خونِ دیده امضا می کنم

رازق الطفل الصغیر و راحم الشیخ الکبیر
با مناجات سحر این روضه افشا می کنم

آب رنگ خون بگیرد تا که هنگام وضو
یادی از زخم لبانِ خشک بابا می کنم

می سپارم بر همه تا نشود ام البنین
صحبت از ضرب عمود و فرق سقا می کنم

تا ببینم بین باغی لاله پرپر می کنند
بی مهابا یاد جسم اربا رابا می کنم

با سئوالی پر کنایه وقت ذبح گوسفند
در دلِ درد آشنا طرح معما می کنم

چون که بابای مرا لب تشنه ذبحش کرده اند
بر سر این قصه با قصاب دعوا می کنم

گر ببینم دختری مویش گره افتاده است
خیلی آهسته گره از گیسویش وا می کنم

وای زان دم که بینم دختری خورده زمین
گریه ها بر غربت اولاد زهرا می کنم

تا که دیدم برآوردند در بازار شهر
یاد شام و ماجرای خواهرم را می کنم

سرخ موئی گفت دنبال کنیزم، بعد از آن
یاد آن مجلس دو چشم خویش دریا می کنم


شاعر : قاسم نعمتی