اشعار وپیامک های عرض تسلیت شهادت زین العابدین حضرت سجاد علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بغضش شکست زخم دلش بی حساب شد
سجاده اش معطر با اشک ناب شد

او سیدالبکاء حسینیه ی خداست
گریه سپاه او شد و پا در رکاب شد

صفحه به صفحه ادعیه های صحیفه اش
ناگفته های مرثیه بود و کتاب شد

عمری ز داغ روضۀ سخت تنور سوخت
ذره به ذره یاد لب تشنه آب شد

عکس غروب روز دهم بین چشم او
با عکس آن هلال سر نیزه قاب شد

یادش نمی رود بدن بی سر حسین
یا آن محاسنی که به خونش خضاب شد

رگ های روی حنجر زخمی گواه بود
در بردن سر پدر او شتاب شد

سینه زده برای تنش مثل بادها
وقتی که نوحه خوان تنش آفتاب شد

دیگر لبش به آب خنک!!!! نه نخورد و رفت
او روضه دار دائم طفل رباب شد

خاک فلک به روی سرم که نوشته اند
با دست بسته وارد بزم شراب شد


شاعر : محسن حنیفی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قسمت این بود بال و پر نزنی
مرد بیمار خیمه ها باشی
حکمت این بود روی نی نروی
راوی رنج نینوا باشی

چقدر گریه کردی آقاجان
مژه هایت به زحمت افتادند
قمری قطعه قطعه را دیدی
ناله هایت به لکنت افتادند

سربریدند پیش چشمانت
دشتی از لاله و اقاقی را
پس گرفتید از یزید آخر
علم با شکوه ساقی را !؟

کربلا خاطرات تلخی داشت
ساربان را نمی بری از یاد
تا قیام ِ قیامت آقاجان
خیزران را نمی بری از یاد

خون این باغ، گردن ِ پاییز
یاس همرنگ ارغوان می شد
چه خبر بود دور ِ طشت طلا
عمه ات داشت نصف ِ جان می شد

کاش مادر تو را نمی زایید!
گله از دست ِ زندگی داری
دیدن آب ، آتشت می زد
دل خونی ز تشنگی داری

تا نگاهت به دشنه ای می خورد
جگرت درد می گرفت آقا
تا جوانی رشید می دیدی
کمرت درد می گرفت آقا

جمل شام پیش ِ رویت بود
خطبه ات تیغ ذوالفقارت بود
«السلام علیک یا عطشان»
ذکر لبهای روضه دارت بود

پدرت خواند از سر نیزه
تا ببینند اهل قرآنی اید
عاقبت کاخ شام ثابت کرد
که شما مردمی مسلمانی اید

سوخت عمامه ات، بمیرم من
سوختن ارث ِ مادری شماست
گرچه در بندی از تو می ترسند
علتش خوی ِ حیدری شماست

خون خورشید در رگت جاری
از بنی هاشمی، یلی هستی
دستهای تو را به هم بستند
هرچه باشد توهم علی هستی

کاش می مُردم و نمی خواندم
سر بازارها تو را بردند
نیزه داران عبای دوشت را
جای سوغات کربلا بردند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زهر اشکی شد و کانون دعا را سوزاند
بند بند من افتاده ز پا را سوزاند

آسمان تار شده و جرعه ی آبی این زهر
پاره های جگر غرق بلا را سوزاند

سینه ام بود حسینیه ی غمهای حسین
یاد آن خاطره ها بیت عزا را سوزاند

من نه امروز که در کربوبلا جان دادم
از همان روز که آتش همه جا را سوزاند

با همان تیر که در حنجره ای ترد و سفید
تارهای عطش آلود صدا را سوزاند

از همان لحظه که می سوختم و می دیدم
تازیانه همه ی پیکر ما را سوزاند

خیمه ای شعله ور افتاد زمین و ناگاه
چادر دختری از جنس حیا را سوزاند

وای از آن بزم که در پیش اسیران حرم
خیزران هم لب و هم طشت طلا را سوزاند

دیدم آتش ز سر بام به سرها می ریخت
گیسوان به سر نیزه رها را سوزاند

شاعر:حسن لطفی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با سوز قلب پاره پاره گریه می کردی
با چشم های پر ستاره گریه می کردی

دل های نزدیکانتان که جای خود دارد
که آب می شد سنگ خاره، گریه می کردی

در وقت تجدید وضو تا آخر عمرت
تا آب می دیدی دوباره گریه می کردی

با یاد اکبر، تا که می آمد به گوش تو
بانگ اذان از هر مناره گریه می کردی

در کوچه و بازار می دیدی اگر بین
آغوش مادر شیرخواره گریه می کردی

در خواب اگر می رفت پیشت طفل سیرابی
با هر تکان گاهواره گریه می کردی

جایی که ننوشته است اما خوب می دانم
با دیدن هر گوشواره گریه می کردی

محمد رسولی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سید الساجدین ، سید الباکین ، سید الصابرین
روای حکایت عشق در نینوا ،‌داغدار لاله های کربلا،

امام کاروان اسراء ، تسلای دل غمبار زینب کبری
آقا علی بن الحسین حضرت زین العابدین علیه السلام

بر سوگواران و مبحان حضرتش تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با ما بگو ز تسویه ی بی مرام ها
از چشم هرزه و نظر ازدحام ها

دیدم محاسن تو ز خونت خضاب شد
از بس که سنگ خورده ای از پشت بام ها

گویا شبیه شهر مدینه به کوفه هم
با خنده داده اند جواب سلام ها

تا نام فاطمه ز دهان شما پرید
گویا دوباره تازه شده انتقام ها

نا مردمان کوفه فراموششان شده
از آن سفارشات و از آن احترام ها

با تازیانه بر تن اطفال می زدند
بس وحشیانه پیش نگاه امام ها

«مسلم» به پای غربت مولا قیام کن
دیگر بس است صحبت خود را تمام کن

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یعقوب کربلا چه قدر گریه می کنی
از صبح زود تا به سحر گریه می کنی

یعقوب را که غصه ی یوسف شکسته کرد
داری برای چند نفر گریه می کنی؟

وقتی که چشم هات می افتد به معجری
حق داری ای عزیز اگر گریه می کنی

این طفل را به جان خودت آب داده اند
دیگر چرا میان گذر گریه می کنی

از صبح تا غروب فقط نیزه می زدند
داری به قتل صبر پدر گریه میکنی

چشمت چرا ضعیف شده بی رمق شده
یعقوب کربلا چقدر گریه می کنی!

با دیدن اسیر کجا می رود دلت
با دیدن فقیر کجا می رود دلت

شاعر:علی اکبر لطیفیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ناله هاي آتشين دارد مدينه
داغ زين العابدين دارد مدينه

مانده بر لب نغمه هاي دلنشينش
پاره پاره گشته قلب نازنينش

شهادت امام سجاد (ع) تسليت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هر صبح و ظهر و شام و سحر ضجه میزنی
همراه اشک و سوز جگر ضجه میزنی

سجاد خانواده ای و وقت نافله
بر آخرین نماز پدر ضجه میزنی

از داغ آن سفر که تورا پیر کرده است
وقتی که میروی به سفر ضجه میزنی

حق داری ای امام جوانم به دیدن
شمشیر و تیغ وتیر و تبر ضجه میزنی

بر پاره پاره پیکر پیغمبر حسین
بر گریه پای نعش پسر ضجه میزنی

گاهی به سوی مشک و علم خیره میشوی
با یاد زخم های قمر ضجه میزنی

وقتی که میرسی به کنار شریعه ای
بر سر عبا و دست به کمر ضجه میزنی

بادیدن سواره نظام های لشگری
با دیدن عمود و سپر ضجه میزنی

لالاییِ ...ربابه امانت بریده است
با یاد حلق و تیر سه پر ضجه میزنی

"وقت غروب..." ، "عمه..." ، "علیکن بالفرار..."
با "آتش" و "خیام" و "خطر" ضجه میزنی

در کربلا چه دیده ای آخر که روضه خوان
تا میرسد به "سینه" و "سر" ضجه میزنی

اینطور که پیش میروی از دست میروی
آقای من بس است چقدر ضجه میزنی ؟؟


شاعر : علیرضا خاکساری