نام تو با کربلا عجین است
یا زین العباد علیه السلام!
هر جا نام توست، مصلحت ماندنت در کربلا که
با پیام پیروزت همراه شد، تداعی می شود.
هرجا نام توست، چهار ستون دمشق می لرزد.
دمشق خوب می داند که رسالت رسواگری یزیدیان، بردوش خطبه رسایت بود.
هنوز مسجد شام، مبهوت آن روز است که چگونه در
چند دقیقه، سنگدلان شام را به خود آوردی.
تو برای کربلا ماندی تا نشانه هایی نو را سینه به سینه،
تا دوردست های جهل و تقصیر ببری.
دایره جفای دنیا، هر چقدر وسیع باشد که با کشتن امام
و اسارت امامی دیگر دست برندارد، دایره استقامت شما پهناورتر
است که از مصایب، به زیبایی تعبیر می کنید و همیشه دنیا را به زانو درآورده اید.