اشعار وپیامک های عرض تسلیت شهادت مظلومانه امام حسن محتبی علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

وقتی که در عزای شما گریه می کنم
همواره با خدای شما گریه می کنم


با هر قدم به کوچه ی باریک شهرتان
در بین کربلای شما گریه می کنم


زخم زبان و کوچه و سیلی و گوشوار
با درد ماجرای شما گریه می کنم


اندازه ی دوماهِ حسین این یکی دو شب
آقا فقط برای شما گریه می کنم


اما نه ، با کیومک حسینی که گفته ای
هم ناله با نوای شما گریه می کنم


من خمس یک دهه غم و اندوه و آه را
بر رزم بچه های شما گریه می کنم


حتمی بود که فاطه در روضه می رسد
وقتی که پا به پای شما گریه می کنم


بر آن مزار خاکی و بی سایبانتان
بر غربت سرای شما گریه می کنم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا کریم آل طاها ادرکنا

اى دل خون شده! ایّام عزاى حسن ست
كز ثَرى تا به ثریّا همه بیت الحزن ست

پیرهن چاك زنم در غم آن گوهر پاك
گز غمش چاك ملك را به فلك پیرهن ست

صلی الله علیک یا حسن مجتبی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آقا شنيده ام جگرت شعله ور شده
بي کس شدي و ناله ي تو بي اثر شده

پيش حسين سرفه نکن آه کم بکش
خون لخته هاي روي لبت بيشتر شده

يک چشم خواهرت به تو يک چشم بین تشت
تشت مقابلت پر خون جگر شده

از ناله هات زينب تو هل کرده است
گويا که باز واقعه ي پشت در شده

اي واي از مصيبت تابوت و دفن تو
واي از هجوم تير و تن و چشم تر شده

مي گفت با حسين اباالفضل وقت دفن
اين تيرها براي تنش دردسر شده

موي سپيد و کوچه و تابوت و زهر و تير
دوران غربت حسن اينگونه سر شده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا کریم آل طاها ادرکنا


بارها، چرخ ستمکار تو را کشت حسن
ماجرای در و دیوار، تو را کشت حسن

غم بی‌دردی انصار، تو را کشت حسن
به چه تقصیر دگر یار، تو را کشت حسن


صلی الله علیک یا حسن مجتبی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیست کس غیر از خدا آگاه از سوز نهانم
خون دل هایی که خوردم ریخت بیرون از دهانم

زهر نانوشیده قلبم بود مثل لاله پرپر
بس که آمد بر جگر از دوستان زخم زبانم

در وطن نه در میان خانه ی خود هم غریبم
قاتلم گردیده یارب همسر نامهربانم

قلب من شد پاره آن روزی که خود در کوچه دیدم
مادرم نقش زمین گردید پیش دیده گانم

جعده زهرم داد امّا قاتلم باشد مغیره
بر لب از ظلمی که او کرده چهل سال است جانم

خون دل هایی که زهرا و علی خوردند عمری
اشگ گردید و روان شد از دو چشم خون فشانم

هر کجا افتاد چشمم یا به ثانی یا مغیره
رنگ از رویم پرید و سوخت مغز استخوانم

من که ختم الانبیا خوانده است طاووس بهشتم
در میان آشیان چون طایر بی آشیانم

باغبان گلشن وحیم ولی از بس غریبم
هم نشین خارها در بین باغ و بوستانم

سوخت یاقوت لبم از زهر و شد معلوم آخر
از چه پیغمبر ز طفلی بوسه می زد بر دهانم

گر چه آل مصطفی ظلم فراوان دید «میثم»
نیست از من هیچ کس مظلوم تر در خاندانم


شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا کریم آل طاها ادرکنا

به آسمان خدا یک ستاره مى پیوست
شهید عشق، به باغ بهاره مى پیوست

گدازه هاى جگر از گلوى یک خورشید
به ماجراى فدک، پاره پاره مى پیوست


صلی الله علیک یا حسن مجتبی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سايه ي دستي ميان قاب چشمان ترش
چادرخاكي زهرا بالش زير سرش

رنگ خون پاشيده بر آيينه ي احساس او
لكه هاي سرخ روي گوشوار مادرش

اين دم آخربه ياد ميخ در افتاده است
خانه را آتش زند با روضه ي پشت درش

لخته ها را پاك مي كرد از لب خشكيده اش
زينب خونين جگر با گوشه هاي معجرش

برخلاف رسم سرخ كشتگان راه عشق
رفته رفته سبزتر مي شد تمام پيكرش

با نظر براشك قاسم گفت: واي از كربلا
نامه اي را داد با گريه به دست همسرش

روضه ي «لايوم» مي خواند غريب اهلبيت
كربلايي ها چه گريانند در دوروبرش!

چشم اميدش به قد وقامت عباس بود
ايستاده با ادب ساقي كنار بسترش

وحید قاسمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا کریم آل طاها ادرکنا


سلام برتو ای غریب تر از غریب،

سلام بر مزار بی چراغ و تربت بی زائرت ،

سلام برتو ای بهشت گمشده!


صلی الله علیک یا حسن مجتبی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبهای بی ستاره ترينت سحر نداشت
غم نوحه های سينه­ی تنگت اثر نداشت

يوسف ترين غريبِ خدا ماهِ آسمان
از حالِ تو سراغ به جز چشمِ تر نداشت

ای حضرتِ صبور ترين ، ای امام صلح
ايوبِ صبر طاقتِ صبر اينقدر نداشت

شهرِ مدينه بعدِ علی خود گواه بود
هرگز زمانه ای ز تو مظلوم تر نداشت

رد می شدند از روی خاكستر دلت
اصلاً كسی از آتش قلبت خبر نداشت

گفتند واجب است حسن سرزنش شود
از اجر اين فريضه مدينه حذر نداشت

بازم غريبه ها به خدا دوستی نبود
در كوچه های طعنه تو را نيشتر نداشت

بر منبر رسول خدا صبِّ مرتضی
بر لب خطيب تكه كلامی دگر نداشت

يك عمر خاطرات دلت را ورق زدم
جز اشك و آه و غصه و خونِ جگر نداشت

از خاطراتِ آتش و از ميخِ در بگير
تا گوشواره ای كه دگر گوش بر نداشت

از سينه ای كه آينه­ی سنگ خورده بود
تا گيسوئی كه رنگِ حنايش اثر نداشت

از چادری كه وصله دگر چاره اش نبود
از كوچه ای كه راهِ گريزی دگر نداشت

يك شب دو شب نه بلكه چهل سالِ آزگار
كابوسِ كوچه از سرِ تو دست بر نداشت

روزی نشد كه آينه­ی دِقِّ تو به عَمد
با تازيانه از برِ چَشمت گذر نداشت

صد پاره كرده ای جگرت را كريمِ دل
وقتي كه درد جایی از اين خوبتر نداشت

علیرضا شریف

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا کریم آل طاها ادرکنا


مهرت به کائنات برابر نمی شود
داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود
سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود


صلی الله علیک یا حسن مجتبی