اسلام با تشویق به تشکیل خانواده که بهترین وسیله برای حفظ عفّت عمومی است، به ندای فطرت پاسخ مثبت میدهد و زناشویی را یگانه وسیلة پیدایش فرزندان درستکار و حفظ بقای نوع شناخته است و نه تنها مشکلی در سر راه این امر طبیعی ایجاد نمیکند، بلکه از این نیروی طبیعی به سود اجتماع و برای زندگی فردی بهرهبرداری مینماید و علاوه بر اینکه به آرامش جسمی در زندگی زناشویی توجّه دارد، میخواهد یکی از پایههای سعادت آدمی که آرامش روحی، اخلاقی و فکری است نیز در سایة پیوند ازدواج تأمین سازد. اینکه پیوندهای زناشویی در عصر ما آنقدر سُست و بیدوام گردیده که در برابر حوادث بیارزش و کوچک به آسانی از هم میگسلد، بدین علّت است که در اینگونه ازدواجها به واقعیّتهای زندگی توجّه نمیشو، و این پیوندها به دنبال یک سلسله رؤیاها و افکار کودکانه و تصوّرات خام بسته میشود.