دانه هاى لوبيا سبز
بعضى اشخاص كه دانه هاى لوبيا را نمى توانند بخوبى هضم كنند چنين تصور مى نمايند كه پوره و صاف كردن آن بهتر قابل هضم مى گردد. در صورتيكه اين فكر اشتباهى است زيرا در پوست و غلاف لوبيا آنزيمها و مخمرهائى موجود است كه هضم لوبيا را ممكن مى سازد و از طرف ديگر وجود غلاف لقمه هاى غذائى را بهتر تقسيم مى نمايد زيرا پوره بصورت توده اى در معده بر روى هم قرار گرفته و تخميرهاى مضر و نامساعدى را سبب مى شود. بايد دانست كه لوبياى خشك در صورتيكه زياد كهنه باشد به سبب جمع شدن مواد غير قابل جذب و توليد بعضى مواد سمى كه بتدريج در آن جمع مى گردد هضم آن بسيار مشكل مى شود. بنابراين بهتر است دانه لوبيا را بصورت تازه يعنى در همان سال اول كه محصول آن بدست مى آيد مصرف كنند. براى آنكه هضم آن آسان گردد لازم است هرچه ممكن است آن را همراه با لوبيا سبز مصرف كنند و در صورت امكان مقدارى ترخون ، ريحان ، پونه كوهى ، پونه صحرائى به آن بيفزايند و بعلاوه كمى گوجه فرنگى كه حالت اسيدى داشته و مانع از تخمير مى گردد در آخر كار به آن اضافه كنند.
با رعايت احتياطاتى كه در بالا ذكر شد هيچگونه مانعى در راه استفاده از اين ماده مغذى و نيروبخش وجود نخواهد داشت . بيش از اين درباره سرشار بودن لوبيا از مواد ازته داد سخن نمى دهيم و خود بهتر از اين موضوع آگاهيد. بخصوص لوبياى خشك تازه كه مواد مغذى و سازنده آن بيشتر و متراكم تر است . املاح معدنى و پروتئينى كه در اين ماده غذائى موجود است توجه همگان را بخود جلب مى كند.
فسفر(غذاى اعصاب )، پتاسيم (پاك كننده مواد چربى و حاضر كردن آنها براى جذب يا دفع )، آهن (عنصر مهم تركيب كننده خون ) و سرشار بودن از ويتامين ب و ث موجب مى گردد كه در حفظ تعادل اعمال تغذيه اى نقش مؤ ثرى را ايفا كند.
در موارد بيماريهاى ديابت و وجود آلبومين در ادرار از جوشانده پوست لوبيا استفاده مى شود. براى اين كار يك مشت از پوست لوبيا را در يك ليتر آب ريخته مدت دو دقيقه بخوشانند و بگذارند تمامى شب خيس بخورد و سپس به هر قسم كه ميل دارند روز بعد آنرا بنوشند. اگر لوبيا را خرد كرده و بصورت پوره در آورند مى توانند به عنوان ضماد بر روى مواضع سوختگى ، باد سرخ و بعضى التهابات پوستى ديگر بگذارند.
نقل قول
