خانواده یاسر، هم پیمان و تحت حمایت این قبیله بود. بنابراین از اسلام آوردن این خاندان سخت ناراحت بودند. پس به خود حق می دادند که هر نوع رفتار بازدارنده را در باره این خانواده به کار گیرند! از این رو در نیمه روز، که تابش آفتاب به اوج می رسید و گرمی هوا و سوزندگی سنگهای تفتیده حجاز، گوشت را ملتهب می ساخت، اعضای این خانواده را بر روی سنگهای داغ می خواباندند، تا مگر دست از اسلام بردارند.
پیامبر اکرم این منظره دردآور را مشاهده می کرد، امّا تعداد یارانش آن اندازه نبود که بتواند با بنی مخزوم و حامیان مشرکشان مقابله کند!
پیامبر صلی الله علیه و آله درد و رنج سمیّه، یاسر و عمّار را با تمام وجود حسّ می کرد، اما تنها کاری که آن حضرت می توانست انجام دهد، این بود که روح مقاومت و پایداری را در آنان تقویت نماید.
پیامبر صلی الله علیه و آله به آنان می فرمود: «صبرا آل یاسر فانّ موعدکم الجنّه»(2)
پایدار باشید و مقاومت کنید ای خاندان یاسر! زیرا وعده گاه شما بهشت است.
شک نیست که اگر پیامبر صلی الله علیه و آله می توانست به این خانواده، کمکی
ص: 29
________________________________________
1- - الطبقات الکبری، 3/247.
2- - السیره النبویه، ابن هشام 1/342؛ الطبقات الکبری، 3/249؛ حلیه الاولیاء؛ 1/140؛ تاریخ بغداد، احمد خطیب البغدادی 1/150؛ شرح نهج البلاغه، 13/255؛ السیره النبویه، ابن کثیر 1/494؛ البدایه والنهایه، 3/58.
برساند و آنان را از تحمل این شکنجه ها رهایی بخشد، هرگز کوتاهی نمی کرد. امّا قوانین ناعادلانه و زورگویانه عرب جاهلی، شرایط دشواری را پدید آورده بود که به پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان اجازه نمی داد تا به خانواده یاسر نزدیک شوند و به آنان یاری رسانند!
نقل قول
