اشعار ویژه وفات حضرت معصومه (س)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مـاه بـانو بـه شب دهكده نازل شد و بعد
سهمش از بركت ده زهر هلاهل شد و بعد

ابـر شـد آمـد و بـاریـد بـه اقـبــال كــویــر
خـاك لـم‌یـزرع ایـن ناحیه هم گل شد و بعد

دری از نور به این سمت گشود از ملكوت
شهـر بــا آمــدنـش نقـل مـحافل شد و بعد

آسمــان یــا حــرم كــوچك بانوی غریب؟
قـصـه حـور و پـری قـصـه دل دل شـد و بعد

قرعـه افتاد به نام من و همسایگی‌اش
و دلــم وارث سـرمــایــه دعــبل شد و بعد..

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گفتــه بـودن به خدا به قدری معصومه دلت
که تُو هر جای حرم انگاری معلومه دلت

گفته بـودن کـه بـاید پیش تو دل‌خسته اومد
مث مرغای غریبِ بال و پـر بـستـه اومد

گــفــتــه بــودن کــه بــیام درد دلامو رو کنم
فــقــط از تــو طــلــب عـزّت و آبــرو کنم

این منم مسافری از کوچه‌های سوت و کور
کوله‌بارم پُره از رودخـونـه‌هــای بــی‌عبور

اومـدم کــه عـصمـتـت شامل حال من بشه
اومدم که اسمت آویــز خـیــال مـن بشه

اومدم کـه با نـگات روحــمــو دلــداری بــدی
مرهمی همیشگی به زخمای کاری بکن

می‌گــن اسمــت مث بارون دلارو تر می‌کنه
می‌گن عصمت تو دل‌هـا رو کبوتر می کنه

اگـه فــرصــتـی کــنی و مـنـو قــابل بدونی
دسـت مـهـربـونـتو مهـمون این دل بدونی

با خیال تو پریشونی مـو بـیــرون می‌کـنــم
دلمـو بـه یاد خـوبـی‌هات چراغون می کنم

دسـتــای خــالــی مــن مــنـتـظــر جـوابته
دل مـن مـنـتــظـر بـــارش بــی حـسـابـتـه

قَسَمِت می خـوام بــدم بــه غربت برادرت
بــه تـــبـــر‌ّک قـــشـنــگ تــربــت بــرادرت

قَسَمِت می‌خوام بدم بــه زائــری حــرمت
به بزرگـی و صداقـتـت، بــه مِهـر و کــرمـت

قسمت می‌دم به عزّتت که دستمو بگــیر
قسمت می‌دم که دست دل خسته‌مو بگیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لبخند برلبان زمین آشکار شد
امسال در عزای تو فصل بهار شد

خجلت زده درخت به کنجی نشسته است
که با گل و شکوفه چرا هم‌قطار شد؟

مهتاب شمع سوخته در پیش گنبدت
خورشید هم ستاره ی دنباله دار شد

هر کفتری که صبح به دور شما نگشت
آن‌روز را به شب نرسانده شکار شد

پروانه‌ی عبور به غیر از حرم نداشت
پروانه ای که ظهر به گنبد دچار شد

غیر از حریم تو سر هر شاخه ای نشست
حق با پرنده بود ولی سنگسار شد

بی‌بی کریمه است و برای گناهکار
درهای صحن آینه راه فرار شد

زیباست سویت آمده این رود غم ولی
هرجا که قلب رود شکست آبشار شد

اینجا نه! روبروی ضریحت مرا بخر
وقتی که خوب گونه‌ی من آبدار شد

اشک تو می‌چکید به خاک و می آمدی
ساوه به قم تمام درخت انار شد

گردیده ام به دور حرم هفت مرتبه
اما چرا طواف شما هشت بار شد؟

غیر از سلام حامل"آه"ست هرکسی
از قم به سمت طوس سوار قطار شد

از جنس سنگ نیست از اشک ملایک ست
آن سنگ که برای تو سنگ مزار شد

در زیر پای اینهمه زائر به لطف تو
موری به زنده بودنش امیدوار شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای سر نهاده بر قدمت سرفرازها
مخفی نماند از نظرت سوز و سازها

هم دختر امامی و هم خواهر امام
آری خدای داده تو را امتیاز ها

معصو مه ای و جلوه ای از عصمت بتول
در جان توست ز آیه تطهیر رازها

تو دختر گرامی موسی بن جعفری (ع)
جویند چاره از کرمت چاره سازها

کوی تو را بهشت نخوانم که از صفا
قم را بود به جنت فردوس نازها

تا آورند دامن لطف تو را بدست
مردم برند بر سر کو یت نمازها

ای از حجاب عفت و عصمت گشوده دست
بر حل مشکلات و به رفع نیازها

سر تا بپا حقیقت و آئینه دلت
هر گز کدر نشد ز غبار مجازها

قم شاهد است داغ دلت را که داشتی
از دوری برادر به سوز و گدازها

این ما کجا و مدح تو ای آنکه جبرئیل
باشد به بام وصف تو از نغمه سازها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روی قبرم بنویسید که خواهر بودم
سال ها منتظر روی برادر بودم

روی قبرم بنویسید جدایی سخت است
این همه راه بیایم، تو نیایی سخت است

یوسفم رفته و از آمدنش بی خبرم
سال ها میشود و از پیرهنش بی خبرم

روی قبرم بنویسید ندیده رفتم
با تن خسته و با قد خمیده رفتم

بنویسید همه دور و برم ریخته اند
چقدر دسته ی گل روی سرم ریخته اند

چقدر مردم این شهر ولایی خوبند
که سرم را نشکستند خدایی خوبند

بنویسید در این شهر سرم سنگ نخورد
به خداوند قسم بال و پرم سنگ نخورد

چادرم دور وبرم بود و به پایی نگرفت
معجرم روی سرم بود وبه جایی نگرفت

...من کجا شام کجا زینب بی یار کجا؟
من کجا بام کجا کوچه و بازار کجا؟

بنویسید که عشّاق همه مال هم اند
هر کجا نیز که باشند به دنبال هم اند

گر زمانی به سوی شاه خراسان رفتید
من نبودم به سوی مرقد جانان رفتید...

روی قبرش بنویسید برادر بوده
سال ها منتظر دیدن خواهر بوده

روی قبرش بنویسید که عطشان نشده
بدنش پیش نگاه همه عریان نشده

بنویسید کفن بود، خدایا شکرت
هر چه هم بود بدن بود خدایا شکرت

یار هم آن قدری داشت که غارت نشود
در کنارش پسری داشت که غارت نشود

او کجا نیزه کجا گودی گودال کجا؟
او کجا نعل کجا پیکر پامال کجا؟

بنویسید سری بر سر نی جا می کرد
خواهری از جلوی خیمه تماشا می کرد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ابری شده است حال و هوای نگاهتان
بغض غروب می چكد از هر پگاهتان

دلتنگیِ غمی چقدر موج می زند
در اشكهای نیمه شبِ گاه گاهتان

چشمان صحن آینه هم تار می شود
با غربتی كه می چكد از اشك و آهتان

همراه گریه های تو از دست می رویم
پائین پای روضة شال سیاهتان

عطر مزار مادر سادات می رسد
از یاسهای هر سحر بارگاهتان

« فردا چه خاكهای ندامت به سر كند
امروز هر دلی كه نشد خاك راهتان »

اینقدر كه پر از تب اندوه و ناله ای
شاید دلت گرفته به یاد سه ساله ای

می گفت چشمهای ترش درد می كند
قدش خمیده و كمرش درد می كند

از بسكه سوخت دامن معصوم خیمه ها
حتی نگاه شعله ورش درد می كند

طوفان تازیانه و باران سنگها !
بیخود كه نیست بال و پرش درد می كند

می سوخت غرقِ حسرت خورشید نیزه ها
خُب پس بگو چرا جگرش درد می كند

از لطف دستهای نوازشگری كه بود
دیگر تمام موی سرش درد می كند

آرام قلب خسته اش از دست رفته بود
چشم به خون نشسته اش از دست رفته بود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى دختر عقل و خواهر دين
وى گوهر دُرج عزّ و تمکين

عصمت شده پاى بند مويت
اى علم وعمل مقيم کويت

اى ميوه شاخسار توحيد
همشيره ماه ودخت خورشيد

وى گوهر تاج آدميت
فرخنده نگين خاتميت

شيطان به خطاب قم براندند
پس تخت تو را به قم نشاندند

کاين خانه بهشت و جاى حوّاست
ناموس خداى جايش اينجاست

اندر حرم تو عقل مات است
زين خاک که چشمه حيات است

جسمى که دراين زمين نهان است
جانى است که در تن جهان است

اين ماه منير و مهر تابان
عکسى بود از قم و خراسان

هر کس به درت به يک اميدى است
محتاج تر از همه وحيدى است

شاعر : حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای سر نهاده بر قدمت سرفرازها
مخفی نماند از نظرت سوز و سازها

هم دختر امامی و هم خواهر امام
آری خدای داده تو را امتیاز ها

معصو مه ای و جلوه ای ازعصمت بتول
در جان توست ز آیه تطهیررازها

تو دختر گرامی موسی بن جعفری (ع)
جویند چاره از کرمت چاره سازها

کوی تو را بهشت نخوانم که از صفا
قم را بود به جنت فردوس نازها

تا آورند دامن لطف تو را بدست
مردم برند بر سر کو یت نمازها

ای از حجاب عفت و عصمت گشوده دست
بر حل مشکلات و به رفع نیازها

سر تا بپا حقیقت و آئینه دلت
هر گز کدر نشد ز غبار مجازها

قم شاهد است داغ دلت را که داشتی
از دوری برادر به سوز و گدازها

این ما کجا و مدح تو ای آنکه جبرئیل
باشد به بام وصف تو از نغمه سازها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تشریف زهر آلود دست ناکسانی
کرده است باغ چهره ات را ارغوانی

رخت عزا بر قامت عمرت کشیده
یعنی همان از اولش هم در خزانی

دارد رضا از طوس می آید نه بانو؟
باید که هر طوری شده زنده بمانی

غارت شدی داغ برادر دیدی امروز
فردا برادر را به داغت می نشانی

از عمر کوتاهت ندیدی خیر، اما
زهراترین صاحب مزار این زمانی

ما پشت دستِ حیف بر دندان که یعنی
دیر آمدی و زود رفتی در جوانی

پای زیارت نامۀ مشتاقمان را
پشت غبار محمل خود می دوانی

با خود نگاه گریه دار تشنه ام را
تا چشمه سار روضه هایت می کشانی

محض عبور از کوچۀ پهلو گرفته
دادند از شهر شما نام ونشانی

این چند روزه با تو قم باغ بهشت و
نازل شده بی تو عذاب آسمانی

حالا که میل پر زدن از خاک داری
حالا که بیش از این نمی خواهی بمانی

دنیا نه جای تو نه جای عمه ات بود
نه جای دست بسته و قد کمانی

نه جای چوب خیزران و چشم زینب
یعنی اهانت بر لب شیرین بیانی

شاعر : روح الله عیوضی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در مجلس عزای شما گریه می كنم
امشب فقط برای شما گریه می كنم

عطر گلاب مرقدتان بر مشام خورد
در گوشه ی سرای شما گریه می كنم


چون اشك بین روضه به هر درد مرهم است
با نیت شفای شما گریه می كنم

با بال های بی رمق اشك دیده ام
در مشرق هوای شما گریه می كنم

من هم مسافرم، وطنم مشهد الرضا ست
دنبال رد پای شما گریه می كنم

خواندم چگونه پیر شدی در جوانی ات
دارم ز غصه های شما گریه می كنم

عمری برای هجر پدر گریه كرده ای
امشب منم به جای شما گریه می كنم

شاعر: وحید قاسمی