سندرم تونل کارپال (cts)

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

سندرم تونل کارپال (cts) یک عارضه‌ی شایع در مچ و کف دست است که می‌تواند حرکات دست را مختل کند. این سندرم به دلیل فشار به عصب ابتدای کف دست (عصب مدیان) ایجاد می‌شود. به دلیل فعالیت‌هایی که افراد با دست‌های خود انجام می‌دهند، سندرم تونل کارپال یک عارضه‌ی شایع بوده که از هر 20 آمریکایی، یک نفر را گرفتار می‌کند. عموما برای این عارضه، جراحی روی مچ و کف دست انجام می‌شود. خوشبختانه برای بیشتر افراد مبتلا به سندروم تونل کارپال، درمان‌های فیزیوتراپی می‌توانند درد و بی حسی را از بین برده و عملکرد طبیعی دست، مچ و بازو را بدون نیاز به عمل جراحی، باز‌گردانند.

سندرم تونل کارپال چیست؟

تونل کارپال یک مجرای باریک و به پهنای انگشت شست، در زیر مچ دست می‌باشد. این کانال از عصب مدیان و تاندون‌هایی که انگشتان دست را خم می‌کنند، محافظت می‌کند. فشار به این عصب می‌تواند باعث درد و ضعف در مچ و کف دست شده و همچنین در برخی انگشتان بیحسی و سوزش ایجاد کند. این عصب ممکن است درون تونل کارپال تحریک شده و به آن فشار وارد شود که این عامل ممکن است منجر به سندرم تونل کارپال شود.

علائم و نشانه ها

سندرم تونل کارپال معمولا به آهستگی و با علائمی مانند سوزش، خارش، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در کف دست و انگشتان، شروع می‌شود. علائم این عارضه معمولا در طول شب شدید‌تر شده و خواب بسیاری از افراد مبتلا را مختل می‌کند. بسیاری از افراد احساس می‌کنند که برای رهایی از علائم، باید دست خود را تکان دهند.

با پیشرفت سندرم تونل مچ دست، علائم آن در طول روز پدیدار شده و معمولا هنگام در دست داشتن اجسام مانند یک کتاب سنگین و یا برس مو، شدید‌تر می‌شوند. اگر فشار همچنان روی عصب باقی بماند، می‌تواند منجر به ضعف در دست و بی حسی پایدار‌تری گردد. همچنین ممکن است اشیا را به طور غیر منتظره بیاندازید یا در گرفتن آن ها ضعیف باشید.

علت ها و دلایل

قرار گرفتن مچ در حالات غیر طبیعی و همچنین استفاده‌ی زیاد از انگشتان، به خصوص با نیرو یا لرزش زیاد (مانند نگه داشتن فرمان به هنگام رانندگی ماشین‌های سنگین)، می‌توانند منجر به سندرم تونل کارپال گردند.

سندرم تونل کارپال در شغل‌هایی مثل کار کردن در خط تولید شایع است، به خصوص بسته بندی گوشت؛ و همچنین شغل‌هایی که به استفاده از ابزار‌های دستی و به خصوص ابزار‌هایی با لرزش بالا، نیاز دارند. با وجود این که استفاده‌ی زیاد از صفحه کلید و رایانه نیز می‌تواند منجر به این سندرم شود، افرادی که در خطوط تولید کار می‌کنند، سه برابر شانس بیشتری برای ایجاد این عارضه دارند. برخی دیگر از فعالیت‌ها نیز می‌توانند باعث سندرم تونل کارپال شوند، مانند خیاطی، ورزش‌هایی چون راکت بال و هند بال، و نواختن ساز‌هایی مانند ویولن.سندروم تونل کارپال ممکن است در خانم‌ها در دوران بارداری (حاملگی) نیز به وجود بیاید.

شرایط پزشکی زیر نیز می‌توانند در برخی افراد منجر به سندرم تونل کارپال شوند :


• التهاب و تورم تاندون‌ها در مچ دست
• آسیب به مچ دست (کشیدگی، پیچ خوردگی، در رفتگی و شکستگی)
• تغییر در سطح هورمون‌ها و فرآیند‌های متابولیکی (بارداری، یائسگی، به هم خوردن تعادل تیروئید)
• احتباس مایعات (مانند طول بارداری)
• دیابت
• استفاده از دارو‌های به خصوص (مانند استروئید‌ها)
• آرتروز فرسایشی و روماتوئید

تشخیص

فیزیوتراپیست‌ها به منظور تشخیص دقیق و درمان سندرم تونل کارپال، همکاری تنگاتنگی را با دیگر متخصصین مراقبت‌های بهداشتی، خواهند داشت. علائم این سندرم واضح بوده و معمولا تشخیص آن نیازی به آزمایشات گسترده‌تر نخواهد داشت. فیزیوتراپیست‌ها در زمینه‌ی حرکت و عملکرد بدن تخصص داشته و می‌توانند یک معاینه‌ی کلی ترتیب داده و تمامی عواملی که ممکن است در به وجود آمدن این عارضه تأثیر گذاشته باشند را، مشخص کنند.