۱- آیه اول از سوره انبیاء : حساب رسی مردم در روز قیامت نزدیک است و آنها از این حسابرسی غفلت داشته و از آن رویگردان هستند .
غفلت دو گونه است غفلتی که بعد از توجه دادن هشیاری ایجاد میشود و غفلتی که با توجه دادن هم هشیاری ایجاد نمیشود اینجا مراد غفلت دوم است که موجب رویگردانی و انکار
می گردد
۲- آیه ۶۳ از سوره انبیاء : حضرت ابراهیم وقتی بتها را شکست و تبر را بر دوش بت بزرگ قرار داد در مقابل سوال مشرکان که آیا تو بتها را شکستی گفت بلکه بزرگشان این کار را کرده باشد از او سوال کنید اگر حرف میزنند . ابراهیم مرتکب دروغ نشد زیرا:
-ابراهیم نگفت من انجام ندادم گفت شاید بزرگشان این کار را کرده شاید هم من کرده باشم
-منظور از کبیر خدا بوده یعنی بزرگ بتها که خدا می باشد این کار را کرده است.
-مشروط حرف زده گفته اگر بتها حرف میزنند از اونها سوال کنید .
-اگر شواهد دروغ بودن حرف نزد شنونده موجود باشد حرف دروغ محسوب نمیشود بسیار آشکار بود که بتها حرف نمیزنند لذا ابراهیم میخواست با این کار مردم را بیدار کند.
۳- آیه ۸۷ از سوره انبیاء: حضرت یونس بعد از نفرین برای قومش بدلیل ایمان نیاوردن درخواست عذاب کرد و برای گرفتار عذاب نشدن فرار کرد و در یک کشتی با قرعه به دریا افکنده و در شکم ماهی قرار گرفت این آیه جریان نجات او را بیان میکند.
- یونس گفت : سبحانک یعنی گرفتاری من از توی خدا نیست انی کنت من الظالمین از من است که درباره خود ستم کردم.
-خدا هم دعای او را استجابت کرد و نجات یافت و هم به مومنان گفت که اینگونه آنها را نجات میدهد . این آیه و آیه بعدی به ذکر یونسیه معروف است که از زیباترین و موثرترین اذکار قرآنی معرفی شده است .
- در اهمیت تسبیح و سبحان گفتن یونس همین بس که در آیات ۱۴۳ و ۱۴۴ صافات میگوید اگر یونس از مسبحین نبود او را تا قیامت در شکم ماهی زنده نگه میداشتیم.