مرد پُر از درد ، ولی بی صدا

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

مرد پُر از درد ، ولی بی صدا

خسته و دل سرد،ولی بیصدا

بار مُصیبت که به دوشش نشست

زمزمه می کرد، ولی بی صدا

شب همه شب از سر شب تا سحر

از همه کس طَرد ، ولی بی صدا

بغض مهیبش همه در هم شکست

داااااد بر آورد ، ولی بی صدا

پنجه غریبانه به هر در کشید

عابرِ شب گرد ، ولی بی صدا

زخم که بر تارُک سبزش نشست

از کف نامَرد ، ولی بی صدا

پَر پَر و آشفته و پژمرده شد

مثل گُل زرد ، ولی بی صدا

خَم شد و زانو زد و پایان گرفت

مَردِ پُر از درد ، ولی بی صدا....

#منوچهر_سوری