نمایش نتایج: از شماره 1 تا 2 , از مجموع 2

موضوع: وضعیت نبرد های هوایی جنگ جهانی دوم

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    hosdar وضعیت نبرد های هوایی جنگ جهانی دوم




    قسمت اول: جبهه اقیانوس آرام

    نبرد های اصلی هوایی در اقیانوس آرام بین متفقین و ژاپن رخ داد. آمریکایی هایی ها تعداد زیادی بمب افکن شیرجه زن SBD روی ناو های هواپیما بر و جنگنده هایی چون
    P34
    ،p40
    ، F6 و
    p47
    را در پایگاه ها در اختیار داشتند.


    در مقابل ژاپنی ها جنگنده ناو نشین معروف خود، A6M2 موسوم به "زیرو" را به تعداد بسیار بالایی تولید کرده بودند.



    با حمله ژاپن به میدوی، اولین رویارویی جدی این هواپیما ها اتفاق افتاد.


    ژاپن به طور حتم دست بالاتر را در آسمان در اختیار داشت.

    زیرو ها تبدیل به کابوس واقعی آمریکایی شده بودند.

    آمریکا از تمام هواپیما های خود در مقابل زیرو استفاده کرد اما موفقیت چندانی به دست نیاورد و همچنان یک مشکل بزرگ وجود داشت.


    در یک نبرد نزدیک هوایی یا "داگفایت" در جنگ جهانی که سلاح های هوایی هواپیما ها با تیربار ها و توپ ها محدود بود، تلاش هر خلبان رسیدن به پشت یا زاویه مایل به پشت هواپیمای دشمن بود تا بتواند او را هدف قرار دهد.

    زیرو ها به طرز عجیبی مانور پذیر بودند.

    در داگفایت به دلیل مانور پذیری پایین، هیچکدام از جنگنده های آمریکایی حریف زیرو نمی شدند.


    آمریکایی ها به مرور متوجه این مشکل شده بودند و به دنبال راهی برای آن بودند. در ابتدا تلاش هایی برای مانور پذیر تر کردن هواپیما های خود کردند اما نتیجه مطلوبی در پی نداشت.

    د‌ر نهایت آمریکایی ها در اواخر جنگ وقتی ضعف شدید خود در این زمینه را دیدند، تصمیم به تغییر تاکتیک خود در داگفایت گرفته و از یکی از نقاط ضعف زیرو بهره گرفتند.

    به جای هواپیمایی با مانور پذیری بیشتر، هواپیماهایی با قدرت موتور بیشتر مانند F4U corsair تولیدکردند.


    بدین گونه روش اصلی هواپیماهای آمریکایی برای نابودی زیرو ها، شیرجه زدن بر رویشان از ارتفاع بالا شد و با توجه به قدرت موتور نه چندان بالای زیرو ها، تا حدودی موثر هم بود.

    اما این موفقیت زیاد به طول نینجامید و ژاپن هم با تولید Ki-84 تاکتیک مشابهی را به کار گرفت.

    Ki-84 قدرت موتور بسیار بالایی نسبت به زیرو داشت و عملا باعث می شد عامل تعیین کننده در پیروزی در داگفایت ها، مهارت خلبانان باشد.

    این وضعیت تا پایان جنگ ادامه داشت و تغییر خاصی به خود ندید.
    ادامه دارد..

    ویرایش توسط حسنعلی ابراهیمی سعید : 01-12-2021 در ساعت 20:48
    امضاء



  2.  

  3. Top | #2

    عنوان کاربر
    مدیرارشد انجمن فن آوری و انجمن دفاع مقدس
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    8676
    نوشته
    25,238
    صلوات
    71109
    دلنوشته
    439
    ازطرف مرحوم پدرم:خدابیامرزدشان "الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍوعَجّل فَرَجَهم
    تشکر
    24,768
    مورد تشکر
    19,225 در 11,578
    وبلاگ
    37
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض




    قسمت دوم: جبهه شمال آفریقا


    جبهه شمال آفریقا نبرد های هوایی بین نیروی هوایی صحرایی متفقین "DAF" و نیروی هوایی "JG-27" آلمان ها را به خود دید.

    متفقین به طور معمول و عمده از هواپیماهای P40 ،Spitfire و Hurricane استفاده می کردند.


    در مقابل آلمانی ها از نسخه های اولیه هواپیمای معروف خود، BF-109 و سپس FW-190 استفاده می کردند.


    با پیشروی آلمان به سمت شمال آفریقا و تشکیل این دو نیرو، نخستین نبرد های هوایی در آن جا به وقوع پیوست.

    متفقین در ابتدا از هواپیماهای خود بیشتر برای ایجاد نقش پوشش هوای برای نیرو های زمینی خود استفاده میکردند.

    اما داگفایت با جنگنده های آلمانی اجتناب ناپذیر بود.


    تاکتیک BF-109 های آلمانی در مقابل جنگنده های متفقین بیشتر حفظ برتری ارتفاع و حمله و شیرجه از بالا بود.

    BF-109 ها به قدرت موتور فوق‌العاده خود معروف بودند و به خاطر جثه نه چندان بزرگ و سبک بودنشان به راحتی از پس انجام آن بر می آمدند.

    با ورود FW-190، آلمانی ها عملا یک جنگنده مناسب برای نبرد های چرخشی در ارتفاع نه چندان بالا هم در اختیار داشتند.



    متفقین در مقابل BF-109 و FW-190 ها بیشتر به استفاده از تاکتیک هایی مانند حمله از سمت خورشید، تغییر فورمیشن پروازی به فورمیشن چهار تایی برای پوشش اطراف و عدم قافلگیری و حمله از پشت وابسته بودند.

    BF-109 به دلیل شکل و طراحی کانوپی خود در قسمت پشت که برای حفاظت از خلبان کاملا صاف ساخته شده بود، دید کمی به پشت داشت و یک نقطه ضعف به حساب می آمد.



    با شرایط موجود، خلبانان متفقین برای نابودی هواپیماهای آلمانی بیشتر منتظر وقوع خطا از سمت آنان بودند.

    کافی بود یک BF-109 برای مدت کوتاهی اشتباها وارد نبرد چرخشی با یک اسپیت فایر شود.

    اسپیت فایر و P40 جنگنده های خوبی در نبرد های چرخشی بودند و در صورت به وجود آمدن فرصتی به خوبی از آن استفاده می کردند.


    با ورود FW-190 کار برای متفقین سخت تر هم شد‌. FW-190 مشکل کانوپی BF-109 را نداشت و دید خوبی به پشت داشت.

    از طرفی برای مانور های چرخشی در داگفایت هم مناسب بود. مشکل اصلی آلمانی ها تعداد بالای هواپیماهای متفقین بود.

    در نهایت با کشیده شدن تمرکز جنگ به اروپا، رویارویی های هوایی در این مناطق پایان یافت.
    ویرایش توسط حسنعلی ابراهیمی سعید : 01-12-2021 در ساعت 20:51
    امضاء



اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. پاسخ: 2
    آخرين نوشته: 03-04-2010, 15:42

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi