تواضع امام على (عليه السلام)پيامبر او را ابوتراب خواند. او دوست داشت كه مردم ايشان را با اين نام بخوانند.
حضرت على (عليه السلام) نيز تواضع و فروتنى را در حد اعلاى خود در همه ابعاد زندگشاش رعايت مىكرد.
امام حسن عسكرى (عليه السلام) درباره تواضع على (عليه السلام) مىفرمايد:
دو نفر، پدر و پسر، به محضر على (عليه السلام) آمدند - با توجه به اين كه عصر خلافت آن حضرت بود - حضرت آنان را مهمان خود نمود.
و در صدر مجلس نشاند و خود با كمال تواضع روبهروى آنان نشست.
فرمود غذا بياوريد.
غذا آوردند و مهمانان خوردند.
سپس قنبر آفتابه و لگن آورد تا دست آنان را بشويد.
آن مرد نمىگذاشت و خاكسارى و اصرار فراوان مىنمود كه اين كار را نكنيد، ولى على (عليه السلام) دست برنداشت تا آب ريخته و دست او را شست.
آن مرد به حضرت عرض كرد: براى من شرم آور است كه خداوند ببيند دستم را مىشوييد!.
على (عليه السلام) در پاسخ فرمود:
بلكه بهترين حالت است، زيرا خداوند مىبيند برادرانت بدون هيچ گونه امتياز و جدايى از تو، به تو خدمت مىكند و هدفش پاداش چندين برابر بهشت است.
آن گاه على (عليه السلام) آفتابه را به پسرش محمد حنيفه داد و فرمود: اينك دست پسر را تو بشوى.
پسرم! اگر اين پسر تنها به اين جا مىآمد، من دستش را مىشستم، ولى هرگاه پدر و پسر در يك جا باشند، خداوند برخورد مساوى بين پسر و پدر را نمىپسندد.
بنابراين، پدر دست پدر را شست، تو نيز دست پسر را بشوى.
محمد حنيفه، دست پسر را شست.
نقل قول
