کسی که ماه شب تار بی قراران شد
انیس جان و شفابخش قلب یاران شد
نفوذ چشم و پیامش به جان اثر می کرد
همان که دلبر و دلدار رهسپاران شد
نه قلب پیر و جوان پر شد از محبت او
صمیم قلب مصفای نو نهالان شد
به سردی دی و بهمن که ناله یخ میزد
صفای آمدنش گرمی بهـاران شد
وجود مردم ایران ز دوریش غمناک
حبیب اهل دل و پیر این جماران شد
در آن زمان که ستم پرده سیاهی بود
امید بخش قلوب امید واران شد
خوشا صفای زمانی که ماه بهمن بود
تو آمدی و دل انقلاب خندان شد