مگر كول مسوولان چه قدر جا دارد؟

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

١. سال ١٣٥٧ در اوج اعتراض ها ايت الله خميني دستور داد سربازها از پادگان ها فرار كنند. جمعي از مردم پيش اقاي طالقاني بودند كه كسي پرسيد اگر كسي يك روز از سربازي اش مانده چه كند. ايت الله طالقاني گفت صبر كند تمام شود. ديگري گفت همين مساله را از امام در پاريس پرسيده اند گفته بايد فرار كند. اقاي طالقاني گفت هر چه اقا گفته درست است.

٢. هنوز اولین نوروز پس از پیروزی انقلاب نرسیده بود و زمستان 57 از میانه گذشته بود که مردی در ایستگاه راه آهن از گرفتن بقیه پول بلیطش صرف نظر کرد و گفت حالا که بناست کشورمان را آباد کنیم چه فرقی می کند این پول در جیب من باشد یا در خزانه دولت و به مامور بلیط فروش گفت بقیه پول بماند برای دولت.
٣. در زمستان 63 در میانه عملیات سخت و وحشتناک بدر جایی که حدود 20 هزار نیرو در محاصره ای وحشتناک یک به یک جان می باختند نیمی از موهای سر فرماندهی در عرض چند ساعت سفید شد.
٤. بهار 67 تلخ ترین بهار جمهوری اسلامی در تلخ ترین بهار جنگ بود و فرمانده ای نیروهایش را در صحرای سوزان فکه در حالی یافت که برای رهایی از شدت جانسوز تشنگی سر در زیر بوته های خار بیابان برده بودند و امدادگر شاهد بود حلقوم تشنه ی ده ها نفرشان با اولین جرعه آب بی تحمل شد و شهید شدند. گل های پر پر از این دست زیاد بود در هشت سال جنگ لعنتی و تحمیلی.
٥. دوباره سال ٥٧، يكي از دانشجويان ايراني در اروپا كه پس از انقلاب به سمت هايي رسيد روايت مي كند كه براي رفتن به پاريس و كنار امام بودن طوري برنامه مي ريخت كه اخر هفته ها كه درس ندارد در خدمت امام و انقلاب باشد و به درسش هم اسيبي نرسد. پس از انقلاب نيز زندگي خوبي داشت هم از مقامات شد هم عزت و احترام يك انقلابي ريشه دار را داشت.
٦. اگر بناست حكومتي مردمي شكل بگيرد بايد ساختاري مردمي تعريف كرد ورنه اگر نام مردم مدام تكرار شود و حتي مردم با صفا و صميميت از كول مسولان هم بالا بروند باز حكومت مردمي نمي شود. مگر كول مسولان چه قدر جا دارد؟
٧. اگر ساختار مردمي شكل نگيرد و مردم احساس عزت نكنند، فداكارها پشيمان مي شوند.
٨. واي به حال جامعه اي كه در ان فداكاري يك خسارت بزرگ محسوب شود.
https://t.me/jafarshiralinia
https://www.uplooder.net/img/image/76/6f5d08c584d36870d6d7ac5d6bd3d3e9/hasan_ali_ebrahimi_said_930516_(8).jpg