ویژه نامه مبعث رسول اکرم صلوات الله علیه و اله و سلم{سفیر وحی}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر مبعث



سلام بر مبعث، عید بزرگ نجات از حیرت و سرگردانی، عید ختم ناامیدی
عید تمایز عدل و ظلم، عید بیداری و تعهّد، عید هدایت!

سلام بر مبعث، بهاری‏ترین فصل گیتی!
سلام بر مبعث، فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت!

سلام بر مبعث؛ نوید تزکیه انسان‏های شایسته از زشتی‏ها.
سلام بر مبعث؛ روزی که گل‏های ایمان در گلستان جان انسان شکوفا شد!

سلام بر مبعث، نوید وحدت حق‏طلبان جهان از خاستگاه وحی!
سلام بر مبعث، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک!

سلام بر مبعث، انفجار نور و ظهور همه ارزش‏ها در صحنه حیات بشر!
سلام بر مبعث، جشن بزرگ ستم‏دیدگان و بی‏یاوران!

سلام بر مبعث، جاری کننده چشمه ایمان و عدالت در کویر خشک زمین!
سلام بر مبعث، پایه‏گذار حکومت صالحان در عرصه خاک!

حمزه کریم‏خانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«جهان، منتظر کلمات توست»






باد، بوی آشنا آورد تا من از تو بهانه سرودن بگیرم.
سلام، حضرت خورشید! سلام، عالی‏جانب لحظه‏های تبسم!

جبریل با کُدام آیه ‏های سبز، بر این کوه سبز فرود آمده که
تمام وجودم را شهادتی سُرخ فرا می‏گیرد؟

شهادت می‏دهم که تو آخرین شور زمین، امروز به آینه ‏ها درس وحدت خواهی داد.
دُرست نگاه کنم اگر، این غار حراست که می‏بالد به خود از این همه فرشته.

این تویی که چرخ ملکوت را می‏چرخانی.
یا محمد! این ثانیه ‏های رازآمیز توست که دارد تکثیر
می‏شود و شیرینی وحی را به کام ما می‏ریزد...

می‏خوانی با کلماتی که از نور و نغمه و نماز پُرند.
می‏خوانی به نام همه انبیا.
می‏خوانی به همراه تمام تاریخ.

می‏خوانی با همه خستگی‏های فردا و من می‏بینم که بال‏هایی از
نور، کلمات تو را به چهار سوی زمان خواهند بُرد.

جبریل! این مردی که در مقابل توست، خود عاشق است.
سلام، ثانیه سبز! سلام، ای متواضع‏ترین مرد همه تاریخ!
سلام ای پدر! سلام، سلام ای برادر مهر!

سلام خداوند و فرشتگان، از عرش، با باد های مهاجر به تو
می‏رسد و تو امروز در راهی قدم خواهی زد که پایانش را
فقط خورشید می‏داند و خودت و خدا.

از رد گام‏های تو ای مبعوث!
گلستان خواهد جوشید و از چشم‏های تو، اشراق، پرده می‏گیرد.

سلام، ای جاری‏ترین جریان صبح در کالبد زمین!
یا محمد! این فصل عاشقانه که آغاز می‏کنی، بوی کدام شعر نگفته مرا می‏دهد.

کلماتم عاجزند از وصف آن‏چه تو در ثانیه صبح می‏خوانی در لحظه بی‏خودی.
«من غلام قمرم، غیر قمر هیچ مگو»
ماه هم غلام توست
ماه، رد گام‏هایت را نقره‏پوشی می‏کند.

راه تو را در سپیده آغاز عشق، روشن می‏کند.
به خانه برو و آغاز راه بده.
به خانه برو و جامه سپید تغزل را بپوش.
به خانه برو و همه دنیا را از عطر خودت لبریز کن.

به خانه برو، به بُراق عشق بنشین و بال‏هایش را بیدار کن تا
عطر تو، تمامی خواب‏های جهان را پُر کند.
به خانه برو؛ لرزان، نه استوار؛ که این لرزه‏های آتشفشان نور است.

به خانه برو، نماز گزار کوه نور، خورشید طالع شده از قله حرا!
به خانه برو، جهان، منتظر کلمات توست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر مبعث!

سلام بر مبعث، عید بزرگ نجات از حیرت و سرگردانی
عید ختم ناامیدی، عید تمایز عدل و ظلم، عید بیداری و تعهّد، عید هدایت!

سلام بر مبعث، بهاری ترین فصل گیتی!
سلام بر مبعث، فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت!

سلام بر مبعث؛ نوید تزکیه انسان های شایسته از زشتی ها.
سلام بر مبعث؛ روزی که گل های ایمان در گلستان جان انسان شکوفا شد!

سلام بر مبعث، نوید وحدت حق طلبان جهان از خاستگاه وحی!
سلام بر مبعث، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک!

سلام بر مبعث، انفجار نور و ظهور همه ارزش ها در صحنه حیات بشر!
سلام بر مبعث، جشن بزرگ ستم دیدگان و بی یاوران!

سلام بر مبعث، جاری کننده چشمه ایمان و عدالت در کویر خشک زمین!
سلام بر مبعث، پایه گذار حکومت صالحان در عرصه خاک!

حمزه کریم خانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبح سعادت



مبعث، پایان ماجرای دختران زنده‏ به‏ گور
و آغاز تساوی سیاه و سپید،
در قاموس محمد صلی ‏الله ‏علیه‏ و‏آله بود؛

او که قطره قطره، برخلاف
جریان آب‏های زمانه حرکت می‏کرد.

آن روز، آغاز معرفی گل محمدی
و ثبت‏ نام وسعت او، در واپسین شناسنامه عشق بود.

وقتی محمد صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله باشی،
دیگر فرقی ندارد که سنگ و خاکستر،
بر کوچه ‏های عبورت سرریز کنند یا نکنند.

تو جاری می‏شوی، تاباران خود را بر همه بباری؛
گرچه خشم درهای بسته، راه را بر تو ببندد.

از آن روز، تو، مراد و مقصود تمام غزل‏های عاشقانه قرآن شدی،
سَر و سِّر خدا با تو را در الف - لام - میم و یا ـ سین خواندم

و بوئیدمت که می‏گفتی:
دل به دل راه ندارند در این شهر؛ چرا؟
کیست بر هم زند این شیوه معماری را؟

مبارک باد نزول باران وحی
ورویش گلهای ایمان در دل شب زدگان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در افق روشن وحی







بی تاب از حرارت تکلیم، از قله «نبوت» باز می گردد.

آنک ندای «اقرأ باسم ربک الذی خلق» در جانِ
روشن پیامبر صلی الله علیه و آله طنین انداخته است .

قرآن، بر قلب مبارک پیامبری نازل می شود
که امین وحی است و دلسوز مؤمنان...

مردی از نسل ابراهیم، به پیامبری مبعوث می شود تا
دیگر بار کعبه را از آلایش بت ها پاک سازد.

پیامبری می آید تا تجلی رحمتِ خداوند باشد.
پیامبری بی تاب از کوه فرود می آید که جبرئیل را در افق روشن دیده است.

پیامبری که در رساندن پیام وحی به مردمان دریغ نمی ورزد.
آن گاه، محمّد رسول اللّه در عرش طنین می اندازد:
یا محمّد!

خداوند چه قدر تو را دوست می داشت که افلاک را به خاطر تو آفرید.
ای که جان پاکت، زحمت درس و مشق نبرد بود و قلبت لوحِ محفوظ علم الهی.

آری! «هو الذی بعث فی الامیّین رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاته
و یزکیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة و إن کانوا من قبل لفی ضلال مبین»

سلام بر تو ای پیامبر که بشر را از گمراهی آشکارش نجات
دادی و در راه هدایت خلق خدا، به جان کوشیدی و
احکام شریعت خداوند را برقرار ساختی!

سلام بر تو که آیین یکتاپرستی را احیا کردی!
و خدا را سپاس می گوییم که پیامبری چون تو را برای ما فرستاده است.






محمدسعید میرزایی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز قلب عالم و آدم حرای توست

این کوه نور شاهد حرف خدای توست

مکه دگر برای بزرگیت کوچک است

فریاد کن رسول که دنیا برای توست

اقرأ باسم ربّک یا ایها الرسول

قران بخوان امین که همین آشنای توست

لات و هبل برای تو تعظیم کرده اند

وقتی که قلب سنگی عُزی فدای توست

خورشید و ماه بین دو دست تو دلخوشند

یعنی تمام تکیه عالم عصای توست

بعد از هزار سال دگر می شناسمت

وقتی که جای جای دلم ردّ پای توست

فریادتان تمام زمین را گرفته است

امروز هر چه می شنوم از صدای توست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنوز پس از چهارده قرن،
صدایت را می شنوم
صدای روشنت را،
از پس دیوارهای قرون
صدای ضجه بت ها را،
که می شکستی شان

و صدای انسانیت را،
که با تو نفسی تازه یافته بود
و از زیر گورهای جهالت
و خروارها خاک تعصب و بی ریشگی
به سمت آسمان وحی پلک می گشود
و حقیقت انسان را مشاهده می نمود.

صدایت را می شنوم
که بر پیکر صخره های سنگی
موهوم و بت های جاهلی لرزه افکنده.
هنوز نسیم پیامت می وزد
که آتش نمرودیان را خاموش ساخت
و طرحی از گلستان حقیقت انداخت.

از حرا پایین بیا
و «قولوا لااله الاالله تفلحوا» را
دوباره فریاد کن؛

تا زمین زیر گام هایت دوباره جان بگیرد
تا این بار، عصر منجمد آهن و ابررایانه و موشک،
در برابر خورشید نگاه تو ذوب شود؛
تا لات و عزا‌های نوپدید،
جاودانگی پیام تو را باور کنند
و در خود فرو ریزند.

صدایت را هنوز می شنوم؛
دوباره بیا و از شکستن بگو و از ساختن
از عطر بال جبرئیل بگو و از وحی
از پرواز بگو و از رسیدن
از عشق بگو و از لاهوت
از ملکوت

زمان در انتظار انقلابی بزرگ است
و به دنبال آن انقلابی بزرگ،
که پس از چهارده قرن غفلت و دلواپسی،
لابه لای همه هیاهوهای مدرن
از تو می گوید،
از عشق، از انسان، از خدا

او می آید تا انسانیت، نفسی دوباره یابد
و بار دیگر انسان خفته در زیر خروارها
جهل و تعصب رها شود از خود

هنوز از پس دیوار قرون،
صدایت را می شنوم

و صدای او را که صدای توست؛
که سرشار از عطر خوش وحی است؛
که مژده آمدنش را خود داده ای

او که پیام آشنای حرا را،
دوباره در جان مان جلا می بخشد
اینک در سایه سار نامت ایستاده ایم
و بعثت را دوباره فریاد می کشیم

و از دوردست، چشم براه
غبار سواری هستیم که می آید
از حرای غیبت،
و پرچم سبز توحید بر دوش

او می آید و زمین زیر گام هایش
جانی دوباره می گیرد....

برگرفته از: پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مهم‏ترین پیام بعثت

مهم‏ترین پیام بعثت، یکتا پرستی و تزکیه نفس است.

بعثت، وحی را واسطه زمین و آسمان قرار داد

و انسان‏ها را ازسرگردانی در وادی ظلمت و تحیر وارهاند.

بر همین اساس است که حضرت امام خمینی رحمه ‏الله می‏فرمایند:

«انگیزه بعثت، نزول وحی... و نزول قرآن است

و انگیزه تلاوت قرآن بر بشر این است که تزکیه پیدا بکنند

و نفوس مصّفا بشوند، از این ظلماتی که درآن‏ها موجود است

تا این‏که بعد از این‏که مصّفا شدند،

ارواح و اذهان آن‏ها قابل این بشود که کتاب و حکمت را بفهمند.

انگیزه بعثت این است که ما را از این طغیان‏ها نجات دهد

ما تزکیه کنیم خودمان را،

نفوس خودمان را مصّفا کنیم...

گر این توفیق برای همگان حاصل شد،

دنیا یک نوری می‏شود نظیر نور قرآن و جلوه نور حق .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رسول منتخب


تو؛ بايد از تبار قوم با اصل و نسب باشي

وَ يا از بهترينِ خاندان هاي عرب باشي



به عبدالله هاشم؛ اِبن ابراهيم و اسماعيل


وَ يا با تيره ي عبدالمطلّب منتسب باشي



براي مردمي كه غرق در ناداني و جهلند


تو بايد - با نگاهي مهربان - در تاب و تب باشي



براي اين كه از ناداني خود دست بردارند


تو بايد در تمام لحظه هايت جان به لب باشي



خدا مي خواست - تنها تو - محمّد! اي رسول نور!


چراغ راه ره گم كردگان و قوم شب! باشي



پس از چل سال غم خوردن، تحمّل كردن سختي؛


خدا مي خواست تا در بين خوبان منتخب باشي



حرا در خود كشيدت سال ها هنگام تنهايي


كه تو در بين امّت آن رسول منتخب باشي



محمّد! ما هم از تاريكي دنيا هراسانيم


شبيه مردم عصر جهالت، سخت نادانيم



كمك كن امّت موسي به سوي طور برگردند


كمك كن! چشم هاي ما به سمت نور برگردند...



مطهره عباسیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نزدیک ترین جا به خدا


تیرگی گسترده، چشم ها تار!
سرها بی ذوق و دل ها بیمار!

نه کسی به آسمان می نگرد؛ نه آسمان سر شوق کسی دارد.
شبح های زشت؛ شبح هایی از جنس چوب و سنگ و استخوان.

شبیه مردگانی که عده ای زنده مثل ارواح خبیثه به دورش حلقه زده اند.
انگار نه انگار که خانه، خانه خداست، تنها خانه خداوند در زمین؛ هر کژ اندیشی،
با تکه استخوانی به گردن، درونش پا می گذارد!

زمانی بس تیره بود؛ تیره مثل جهالت، تیره مثل سنگدلی، تیره مثل خشم.
نه حرمتی برای پیران بود، نه کودکان، نه عصمت دخترکان به چشم می آمد و نه شرافت زنان.
بوی تعفن متکبران، سراسر حجاز را آلوده بود.
گویی خداوند، نگران شرافت بندگان خویش است؛ نگران آن همه کژی و ناراستی و جهل.

تلنگری می بایست این قوم را تا به خود آیند و به گوهر وجودی خود دست یابند.
اینک نوبت رسالت بهترین مخلوق خداوند، برگزیده خلقت و گلچین شده گلستان انبیا است
که باید این رسالت را بپذیرد!
... و بهترین و امین ترینِ مردمان برای هدایت نااهل ترین مردمان، انتخاب می شود.

حتّی نامش، جانمایه رحمت است؛ جانمایه ادب و احترام؛ محمّد!
... آن گاه، محمّد صلی الله علیه و آله باید به تزکیه بپردازد؛ چه جایی نزدیک تر به خدا از غار «حرا»؛
خلوتگاهی که می شود با معشوق اولی خویش به خلوت و گفتگو نشست!

گویی این بار دیگر معشوق، زبان به گفتگو گشوده است: اِقرء بخوان!