از اواسط دهه 70 میلادی ارتش عراق یک روند رشد سریع را در پیش داشت. حجم بالایی از سفارشات تسلیحاتی که وارد ارتش عراق میشد و ارتش عراق را به یک ارتش مدرنیزه و قدرتمند تبدیل کرد. برخلاف تصور که ارتش عراق صرفا یک مصرف کننده تسلیحات نبود، صنایع نظامی و تولید انواع تسلیحات متفاوت همواره در اهمیت بسیار بالایی قرار داشت
ارتش عراق از اواسط جنگ با ایران تا شروع جنگ خلیج فارس یک پیشرفت قابل توجه با سرعت بالا در تولیدات نظامی را در پیش گرفت. تولید انواع موشک های بالستیک، راکت ها، تولیدات در حوزه زرهی، انفرادی و... نشان دهنده مسئله قابل توجهی است. که عراق از میانه دهه 80 تا اوایل دهه 90 میلادی در تولیدات نظامی خود بسیار جلوتر از کشورهای همسایه بود
Mirach 100 :
از دهه 80 عراق ابتدا پهپاد Mirach 100 را از ایتالیا خریداری نمود. این پهپاد از نوع پهپاد هدف بود این پهپاد به صورت گسترده از ایتالیا خریداری شد و در خود عراق نیز تحت لیسانس تحت عنوان مراقب 100 تولید میشد این پهپاد میتواست حداکثر با سرعت 855 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع 30,000 پا و مداومت پروازی 1 ساعت پرواز کند
بعد از تولید گسترده این پهپاد ارتش عراق این پهپاد را تغییر داده و طی تلاش هایی موشک کروز ابابیل را تولید کرد. موشک ابابیل دارای یک موتور توربوجت و دو سکان عمودی پروانه ای بود و در قسمت جلوی دماغه ی خود یک دوربین برای هدایت تلویزیونی داشت.اعتقاد بر این است که ابابیل طولی حدودا 6 متری و وزنی حدودا 1000 کیلوگرمی داشته و برد آن حدودا 500 کیلومتر بوده است.در سال 1995 گزارشی اعلام شد که در آن به این موضوع می پرداخت که عراق در حال توسعه یک کلاهک میکربی برای یکی از پهپاد های خود است که احتمال میرود همان موشک ابابیل باشد.
عراق در تولید همزمان مراقب 100 به سراغ تولید پهپاد هدف دیگری به نام سراب رفت. پهپاد سراب الگو گرفته شده از پهپاد هدف Meggitt Banshee ساخت انگلستان بود. این پهپاد با شکل دلتا بوده و میتوانست حداکثر با سرعت 200 کیلومتر بر ساعت پرواز کند و 23,000 پا ارتفاع بگیرد و 1 ساعت و 15 دقیقه مداومت پروازی داشته باشد
شروع دهه 90 میلادی شروع عصر تازه ای برای ارتش عراق بود پیشرفت و خودکفایی بسیار رونق گرفته بود و پروژه های بسیاری در ارتش عراق در حال اجرا بود هرچند این عصر شکوفایی بسیار کوتاه بود و افول کرد اما در همین مدت کوتاه پروژه های بسیاری در ارتش عراق طراحی و اجرا گردید.
MiG-21 RPV
در 1990 ارتش عراق یک طرح بلند پروازانه کلید زد تبدیل یک MIG-21 به یک پرنده بی سرنشین ، در نوامبر 1991 نیروی هوایی عراق طرحی برای کنترل از راه دور هواپیمای MIG-21 برای انجام عملیات های انتحاری داشت. مفهوم اصلی این طرح هدایت هواپیما از راه دور بودکه احتمالا ایستگاه کنترل پرواز زمینی بود طرح پرواز اینگونه بود که خلبان تا منقطه ای که قرار بود هواپیما بی سرنشین شود را پرواز میکرد سپس به خلبان اتوماتیک پرواز منتقل میشد و بعد ازخروج خلبان و و ایجکت کردن هواپیما تحت کنترل ایستگاه کنترل پرواز در می آمد.همچنین عراقی ها سیستم اتوپایلوت جنگندهMIG-23 را روی MIG-21 نصب کردند ، اینکار باعث افزایش اطمینان بیشتر به پرواز و سیستم های نصب شده بر روی جنگنده گردید همچنین یک سیستم رادیو کنترل Servo برای کنترل ترمز و دریچه گاز نصب گردیده بود . سیستم کنترل نیز یک سیستم 8 کاناله در فرکانس 27 مگاهرتز ساخت شرکت GRAUPNER بود.
در 10 ژانویه 1991 یک پرواز آزمایشی از پایشگاه هوایی الرشید انجام شد اما مشکلاتی در کنترل هواپیما وجود داشت شورای ریاست نظارت ملی عراق نتیجه گرفت به دلیل عدم وقت و تخصص کافی پروژه شکست خورده است. بیشتر اسناد و مدارک مربوطه از بین رفته است و خود هواپیما نیز احتمالا در بمباران پایگاه هوایی الرشید در عملیات طوفان صحرا نابود شده است
عراق بعد ها اعتراف کرد که یکی از کاربرد های این پروژه در حملات شیمیایی و بیولوژیکی بوده است و حتی یک سیستم سمپاش ساده که توسط یک تایمر عمل میکرد تست شد