میآید؛ با چشمانی که افقهای سرخ را تجربه خواهد کرد
و دستانی که درخت ظلم را بارور نمیخواهد.
مدینه، پرشورترین ترانه ها را
به پیشوازش دف میزند و میچرخد.
عود بسوزانید و دست بیفشانید
که وامگذار عزت شیعه از راه میرسد!
او میآید تا دین رسول الله صلی الله علیه وآله
پایمال ستم و ناجوانمردی نشود.
میآید تا راهزنان سپیده، راه بر قبله آفتاب نبندند؛
کسی که دلش فراخنای دشتها را میماند
و صدایش، سکوت آزادگان زمین را به فریاد میخواند.
اوست که دهمین روز محرم را به تاریخی جاودان بدل میکند.
حسین علیه السلام به دنیا میآید و در عصری که نیزههای ظالم،
گلوی انسانیت را نشانه گرفتهاند و پرچم علوی را بر خاک افتاده میخواهند،
نه عدالت علی علیه السلام را برمیتابند
و نه نجابت حسن علیهالسلام را و اینگونه بود که تنها،
قانون شمشیر میتوانست سکه ظلم و فساد را از رواج بیندازد.
ای سومین دلیل روشن! آمدی و قدمهای سایه نشین را
با خورشید نفسهایت به برخاستن فرا خواندی.
با تو، مه آلودترین کوهها به طواف روشنایی رفتند
و چشمان خونریز بی عدالتی، برای همیشه، به توفان مذمت سپرده شدند.
عاشورا، خلاصهای بود از روزهای سربلند زندگی ات؛
روزهایی که شانه های علی وارت،
بار سنگین امامت را به دوش میکشید در هیاهوی کفتارهای غاصب.
تو آمدی تا منکر، به ذلت آید و معروف، بر دل جهان، سروری کند؛
تا باران آزادگی و عدالت، پنجرههای خواب آلود را بشوید
و قفلهای تیرگی از دهان درهای بسته عدل، برداشته شود
و در این جاده سراسر خطر، تار و پودت را با پروردگارت معامله کردی.
نامت تا همیشه زمین و زمان، بر دروازههای شهید عشق، زنده و جاویدان است.
حضور سبز تو زیباترین خاطرههاست نگاه روشن چشمت، نگاه پنجرههاست
تو از کدام تباری که بعد عمری باز هنوز، نام بلندت نوای حنجرههاست
نقل قول
