فرجام فتنه انگيزانامام على علیه السلام فرمود:
مَن شَبَّ نارَ الفِتنَةِ كانَ وَقُوداً لَه
هركس آتش فتنه را برافروزد، خودش هيزم و آتشگيره آن خواهد بود.
غررالحكم ج5 ص458
× × ×
برخى كارها، نتايج و پيامدهايى فورى دارد كه در همين دنيا به افراد برمىگردد.
فتنه هم يكى از آنهاست.
ايجاد هرج و مرج و آشوب و بلوا، محيط را بر همه تباه و نامناسب مىسازد. خود فتنه انگيز هم در آتشى كه برمىافروزد، مىسوزد.
هر آتشى، با هيزم و سوختى برافروختهتر مىشود. هيزمى كه شعلههاى فتنه را برافروختهتر مىسازد، خود فتنهگر است.
حادثهآفرينان و بلواسازان، مىپندارند مىتوانند فتنهها را برانگيزند و از دور به تماشاى سوختن اين و آن مشغول باشند.
غافل از آنكه خودشان هم گرفتار همان شعلهها و شرارههاى هستى برانداز مىشوند. سرانجام آنان كه آشوب مىآفرينند، افتادن در كام همان بلواهاست. خداوند چه سنت عادلانهاى بنياد نهاده است!
سوختن فتنهگر، در آتشى كه خود برمىافروزد.
ديدى كه خون ناحق پروانه، شمع را
چندان امان نداد كه شب را سحر كند
دام براى ديگران نگستريم، كه دامنگير خودمان خواهد شد.
و... هيزمكش آتش فتنه نشويم، كه خودمان در شعلهاش خاكستر خواهيم شد.
نقل قول
