ویژه نامه ولادت فرخنده حضرت علی اکبر علیه السلام{سرو رشید آل طاها}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

✿^**^✿ سروررشید آل طاها✿^**^✿
ویژه نامه ولادت فرخنده شبه پیامبر, زاده لیلای اطهر
رعنا جوان دلاور , حضرت علی اکبر علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبیه ترین غنچه به بهار

می آیی و کائنات به تو سلام می کند.
عطر آرام تو که از افق لبریز می شود
جهان در دامنه زلال روح تو به نماز می ایستد.

آفتاب در پیشانی تو شدت می گیرد.
تمام میوه های درختان شاداب می شوند و
برگ های سبز برای تو شعر می خوانند.

گل های سرخ از لبخندهای بی مضایقه تو جان می گیرند
و همه رودها، به شوق عطر تو به دریا می ریزند.

همه موج ها از تو یاد گرفته اند که هیچ گاه از رفتن باز نمانند.
پیش از آنکه بیایی، ابرها نام زلالت را بر همه باریده بودند.

همه نام تو را می دانند. همه تو را می شناسند. تو
شبیه ترین غنچه ها به بهاری، تو شبیه ترین شکوفه های
ازل به پیامبری صلی الله علیه و آله .

همه عطر تو را می شناسند؛ نارنج ها، ابرها، بادها و گنجشک ها.
نام تو در خون همه گلبرگ های زیبا جریان دارد.

همه عطرها از مهربانی تو سرچشمه می گیرند.
تمام اردیبهشت ها از آغوش گرامی تو جان می گیرند.

بهشت، بهانه ای ست برای دیدن تو. بی تو، بهار توهمی
بزرگ است که به کویرهای بی پایان ختم می شود.

تو مسافر تمام قلب هایی هستی که پرنده ها را دوست دارند.
ماه از گریبان گرامی تو آغاز می شود وروز در پیراهن تو تکثیر می شود.

با تو می توان خورشید را به کوچک ترین ایوان ها دعوت کرد
و باران را مهمان تمام شیشه های غبار گرفته بی رهگذر.

امشب به یمن آمدنت تمام آینه ها قد می کشند.
ابرها همه باران می شوند تا بی واسطه گونه های بهشتی ات را ببوسند.

با آمدنت، عشق به مهمانی خانه های فراموش شده
می رود و سقف خانه ها ستاره پوش می شوند.

عباس محمدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مروارید در صدف

قد دلجویش به شاخه شمشاد می ماند؛ سایه گستر و پربار.
جام چشم هایش چون شط شراب است، زلال و درخشنده تر از آفتاب.

کمال ابروانش به رعد شباهت دارد؛ به ستیغ کوه.
طره مشکین گیسوانش، شاخه طوبی را به یاد می آورد؛ سبک و رها چون موج.

حُسن یوسف در مقابل توفان زیبایی اش، پیراهن درید و شاهدان عالم قرب،
از شکوه وجودش، پای در گل ماندند و خوبرویان دل بُرده از جهان،
انگشت حیرت خویش را به بهای ترنج بریدند.

اما این زیبایی صورت، حجابی است تا آن سر غیبیه، مکتون بماند
و این ظاهر خَلقی، آن باطن خُلقی را پرده داری می کند.

صدف را دیده اید که با همه زیبایی و شگفتی اش، محزون مروارید است؟
تا صدف را نگشایید، کجا می توانید به آن گوهر پنهانی وجود دست یابید؟!

این کوثرنشان حیدری نسب، در جمال لم یزلی اش،
آیینه داری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را می کند،
اما تو در تعلق و تعیین این جلوه و جذبه ظاهری نمان.

پشت این آیینه هزار جلوه، وجود صیقل یافته ای است که بیش از همه،
بر حقیقت پنهان محمدیه صلی الله علیه و آله نزدیک است.

بی جهت علی اکبر صلی الله علیه و آله را پیامبر دوباره آل اللّه ننامیده اند؛
تو بهانه این نسبت را در ظهور عینی او جست وجو می کنی،
اما دلیل، در حضور غیبی اوست.

چاره ای نیست! تو نیز برای یافتن آن نور پشت دریاها،
باید در وجود حضرتش غرق شوی!

نزهت بادی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در کوچه باغ‏های کهنسال زمین،
آسمانی‏ ترین عاشقانه‏ های یک جوان است

که جاری است و در جسم خاموش شب،
یاد دوباره‏ای از خورشیدِ مهرانگیز پیامبر است که روان.

نگاه تقویم‏ها پر از بهار می‏شود، دلاویز؛
و کتاب خاطرات دنیا، بوستانی می‏شود عطرافشان.

گنجایش هستی از این بیش نیست
و این همه از نام اوست در مدینه.

به رنگ همیشه می‏آید تا گام‏های جوا
ن امّا جامانده را به خدا بکشاند

و دست‏های پر تحرّک امّا درمانده را
به دامان سبزنیایش برساند.

تا رعناییِ خویش را به پای برترین محبّت نهد
و دور از خوشایندِ این سرا و ستایش‏های پوچ،
شکفتگی خویش را فدای والاترین عشق نماید.

سر نهادن او به دُرّ واژه‏های پدر،
ترسیم واقعی ادب و درس مهمّی از احترام است.

او آمده تا به موازات همین سپاسگزاری،
پا در رکاب پدر،فضای بسته شب را به مذلّت بیفکند،
تا تشعشعی دلنواز وزیدن بگیرد.

آمده تا ندای سبز عرفان را در شریان‏های زیست بپراکند
و رگه ‏های شفاف قرآن را حتّی از سکوتش بشنویم.

در این تفرجِ همه گیر و مراسم برانگیخته از شور نوزا،
چه تبسّم‏هایِ شیرینی تعارف می‏شود!

در این ناگهان پر از شادباش،
چه خاک‏های خشکی که بَر می‏دهند

و همین طور میوه‏های کال ذهن است
که به روشنیِ پر رنگ می‏رسد.

محمد کاظم بدرالدین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هم درمقام و نام و جلالت تو اکبری
هم اینکه درعشیره شماازهمه سری

گفتااگرکه ختم رسالت نمیرسید
حتما تو اخرین نبی هستی پیمبری

وقتی تورا بدست پدر داد مادرت
بوسیدروی ماهت و گفتا که محشری

بایدبرای رزم تو لشکربیاورند
الحق عرب ندیده شبیه ت دلاوری

وقتی لجام اسب کشیدی سوی نبرد
دشمن ندید اکبری یا این که حیدری

دشمن چشیده مزه شمشیر تیز تو
وقتی چو شیر بر صف او حمله میبری

اقا شما کرامتتان هم محمدیست
حالا شما به کرببلایم نمیبری

صدبار گفته اند و مانیز گفته ایم
اقا غلام دربدرت را نمیخری

شاعر : مهدی مومنی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی - هنری

	ویژه نامه ولادت با سعادت حضرت علی اکبر(ع)* آیینه رسول خاتم*سال (96-99)
	شبیه ترین گل به بهار*ویژه نامه ولادت فرخنده حضرت علی اکبر(ع)* سال(95-94)
	یوسف آل طاهاویاسین* ویژه نامه ولادت فرخنده حضرت علی اکبر(ع)سال(92-93)
	ماه تابان آل طه { ویژه نامه ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام} (سال 91)
	دوباره درجهان پیغمبرآمد *اشعارزیبا به مناسبت ولادت حضرت علی اکبر(ع)
	اشعار زیبای ولادت حضرت علی اکبر(ع){جلوه ى ذات خداى دادگستر اكبر آمد}
	اشعار و پیامک های تبریک ولادت فرخنده حضرت علی اکبر علیه السلام
	ويژه نامه ولادت سرو قامت آل ياسين،حضرت علي اکبر (ع)(سال 90)
	آسماني ترين جوان(ويژه نامه ولادت حضرت علي اكبر (ع)( سال 89)
	پيامک هاي تبريک ولادت حضرت علي اکبر و گراميداشت روزجوان
	پیامک تبریک ولادت فرخنده حضرت علی اکبر علیه السلام
	گالری تصاویر متحرک ویژه ولادت حضرت علی ا کبر (ع)
	آلبوم تصاویر ویژه ولادت حضرت علی اکبر (ع) و روز جوان
	مجموعه سخنرانی ها پیرامون جوان و نوجوان
	مولودي شب ميلاد حضرت علي اکبر علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات و مطالب مرتبط

	علي اکبر (ع)؛ الگوي ايمان و ادب و شجاعت
	حضرت علی اکبر (ع) در کلام امام خمینی
	اعتراف معاویه به شایستگی علی اکبر (ع)
	فضائل حضرت علی اکبر علیه السلام
	ويژگي هاي حضرت علي اکبر (ع)
	زندگي نامه حضرت علي اكبر(ع)
	سیمای حضرت علی اکبر (ع)
	يك علي از علي هاي حسين
	پيامبر دوباره اهل بيت
	از شباهت تا سعادت
	الگوي برتر جوانان
	جوانی به رنگ نبیّ
	جوانه خورشید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می‌آیی و لیلا شده مجنون عطر و بوی تو
دستی به رویت می‌کشد، یک دست بر گیسوی تو

نه بر نمی‌دارد کسی یک لحظه چشم از روی تو
یک چشم زینب بر حسین آن چشم دیگر سوی تو

هم باده نوش کوثری، هم مست از جام علی
باز، ای محمد! می‌رسی، این بار با نام علی

یا رب و یارب ساغرت، یا حق و یا حق باده‌ات
از مستی لب‌های تو میخانه شد سجاده‌ات

یک دم علی گل می‌کند در آن لباس ساده‌ات
یک دم محمد می‌رسد با زلف تاب افتاده‌ات

می‌آید از در مصطفی امشب که مستم با علی!
حالا که تو هر دو شدی پس یا محمد! یا علی!

تسبیح زیبایت دل روح الامین را می‌برد
آن قد و بالایت دل اهل زمین را می‌برد

ناز قدمهایت دل سلطان دین را می‌برد
موج نگاهت کشتی اهل یقین را می‌برد

غرقند قایق‌های ما در بهت اقیانوس تو
بال ملک می‌سوزد از «یا نور و یا قدوس» تو

وقتی رجز خوان می‌شوی، انگار حیدر می‌رسد
یک لافتای دیگر از نسل علی سر می‌رسد

ای نسخه دوم! ـ که با اصلش برابر می‌رسد
پیش تو می‌لرزد زمین، گویی که محشر می‌رسد

صف می‌کشد یک شهر تا شاید تماشایت کند
مه می‌رسد تا یک نظر در صبح سیمایت کند

شهزاده! دل را می‌بری از شهر با یک گوشه لب
ای مرد! تو یا یوسفی یا احمدی، یا للعجب!

چشم انتظارت کوچه‌ها، ای ماه زیبای عرب!
صبح یتیمان می‌رسد تا می‌رسی تو نیمه شب

دستان تو میراثی از دست کریم مجتبی
اصلا تو گلچینی شدی از گلشن آل عبا

تا پرده‌های خیمه را ماه جوان وا می‌کنی
هم دشمن و هم دوست را غرق تماشا می‌کنی

با شرم و خواهش یک نظر در چشم بابا می‌کنی
از او چه می‌خواهی؟ چرا این پا و آن پا می‌کنی؟

ای کربلایی این تو و این لحظه‌ی دلخواه تو
ای شیر مست هاشمی اینجاست جولانگاه تو

می‌خواستت در خاک و خون اصلا خدای کربلا
اصلا سرشتت از گِلی خونین برای کربلا

تا باز باشی بهترین، در روضه‌های کربلا
اما در این توفان امان از ناخدای کربلا

با خواهش چشمان تو تا اذن میدان می‌دهد
با رفتنت آرام جان! دارد پدر جان می‌دهد

قاسم صرافان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

او آمده تا نام سپیدش که از تمامیِ گیتی پیشی گرفته،
نوید بر خاکی باشد که همه رقم سیاهه عصیان در آن انباشته شده.

هنوز مفاخر «بنی هاشم»،
نیکی‏ها و مناقب و کردار زلال او را برمی‏شمرند.

ایده‏های جوان و نوین او، اندیشه‏ های تازه
و پر طراوتش، هماره زبانزد است.

رخساره‏ های تابان، پاکْ نهادی و خوشخویی
و منطق ارجمند او را به پیامبر عطوفت شبیه می‏دانند.

این جاست که باید انگشت حیرت گزید از
خورشیدهای تکثیر در پنجره‏هایِ رو به اشراق.

باید شگفت‏ زده شد با منظره ‏ای از این دست
که تا بی ‏نهایت زیبا می‏رود.

ارزانی آیینه‏ ها برق این نگاه‏های نرم و گرانسنگ
و تقدیم لحظات انسان، وجد و سرور در این گلگشت مفرّح.

محمدکاظم بدرالدین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آیینه رسول خاتم






نوزاد را در آغوش گرفت
پارچه سفید را از صورتش کنار زد وپیشانی روشنش را بوسید.

به چشم های سیاه و کوچکی که بی هدف همه جا را نگاه می کرد، خیره شد.
دست های سفید و مشت شده نوزاد را در دستش گرفت.

این نگاه ها، این چهره، این چشم ها، این لب و دهان کوچک، برایش آشنا بود.
اصلاً زینب با آنها بزرگ شده بود.

نوزاد را در آغوش فشرد.
چه قدر او را دوست می داشت.
گویا آمده بود تا تمام خاطرات کودکی اش را برایش زنده کند.

دلش برای آن روزها می تپید. لحظه هایی که با برادر از
خانه تا مسجد می دویدند و بعد جدشان او را از زمین بلند
می کرد می بوسیدش و روی شانه هایش می گذاشت.

این نوزد آینه بود، آینه ای برای آن روزها.
بوییدش، دست هایش را بوسید، نوزاد خندید.
دست ها و پاهایش را تکان داد، و بعد گریه کرد.

گرسنه اش بود.
او را در آغوشش فشرد و بعد به مادر سپرد.

در دلش گفت: آمنه شده ای لیلا، برایم آینه آورده ای که در آن جدم را
ببینم و روزهای خوش زندگی ام زنده شود.

و بعد زمزمه کرد:
السلام علیک یا رسول الله.

کودک در آغوش مادر آرام بود و شیر می خورد.






طیبه محمدی