اشعار زیبای عید فطر{جشن قرآن و جشن غفران است}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حیف که ماه رمضان شد تمام
ماه دعا ماه صلات و صیام

ماه خدایی شده خود ساختن
دل ز همه شسته به او باختن

ماه پر از نور الهی شدن
خانۀ دل طور الهی شدن

شب همه شب تاب و تبی داشتیم
اشک و مناجات شبی داشتیم

ماه پر از نور الهی شدن
خانۀ دل طور الهی شدن

شب همه شب تاب و تبی داشتیم
اشک و مناجات شبی داشتیم

ماه خدا داشت چه عمر کمی
عمر کمش بود بسان دمی

ذکر خفی ورد جلی داشتیم
زمزمۀ علی علی داشتیم

روز در آغوش خدا جای ما
شب همه شب لیلۀ احیای ما

روز نفس‌ها همه بودی نماز
شب همه در ناله و راز و نیاز

روز ز سوز عطش افروختن
شب همه دم شمع شدن سوختن

نیمۀ مه هر چه سخن داشتیم
بر لب خود مدح حسن داشتیم

جلوه ز حسن ازلی داشتیم
روشنی از ماه علی داشتیم

ماه خداوند علیک السلام
رفتی و باز آمده عید صیام

عید خدا عید دعا عید نور
چشم بد از صبح دل‌آراش دور

عید قبولی صیام همه
سجده و تکبیر و قیام همه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبح‌خيزان كز دو عالم خلوتی برساختند
مجلسی بر ياد عيد از خلد خوشتر ساختند

هاتف ميخانه داد آواز كای جمع‌الصبوح‌
پاسخش را آب لعل و كشتی زر ساختند

تا دهان روزه‌داران داشت مهر از آفتاب
سايه پروردان خم را مهر بر در ساختند

چون لب خم شد موافق با دهان روزه‌دار
سر به مشك آلوده يك ماهش معطر ساختند

از پس يك ماه سنگ انداز در جام بلور
عده‌داران رزان را حجله‌ها برساختند

هم صبوح عيد به كز بهر سنگ‌انداز عمر
روزه‌ی جاويد را روزی مقدر ساختند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بگذشت مه روزه ، عيد آمد و عيد آمد
بگذشت شب هجران، معشوق پديد آمد

آن صبح چو صادق شد، عذراي تو وامق شد
معشوق توعاشق شد، شيخ تو مريد آمد

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد
شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کليد آمد

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکي رفت
هرچند چو خورشيدي بر پاک و پليد آمد

از لذت جام تو دل مانده به دام تو
جان نيز چو واقف شد، او نيز دويد آمد

بس توبه شايسته برسنگ تو بشکسته
بس زاهد و بس عابد کو خرقه دريد آمد

باغ از دي نامحرم سه ماه نمي زد دم
بر بوي بهار تو، ازغيب رسيد آمد

مولوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عيد فطر آمد كه ساقي عاشقان را جام داد
عاشقان تشنه را از جام وحدت كام داد

بعد چندي لب فروبستن ز اكل و شرب، دوست
سفره اي گسترد از احسان و بار عام داد

تا هلال ماه شوال از افق شد آشكار
ساقي از راه وفا، كام دل ناكام داد

خلعتي از تار و پود نور بر اندام جان
حضرت جانان ز لطف بيكران انعام داد

جانب ميخانه بشتابيد اي ميخوارگان
كاين زمان پير مغان، اصحاب را پيغام داد

حيف، رفت آن ماه و صد شكر آمد اين عيد سعيد
دست ساقي باز مي بوسم كه ما را جام داد

لب فرو بستيد از نوشيدني گر چند گاه
از خم وحدت شما را باده ي گلفام داد

دست افشان، پايكوبان جانب ساقي رويد
چون كه عيدي باده ي جانبخش آن خوشنام داد

روزه داران را ز راه مرحمت در صبح عيد
ايزد جان آفرين پاداش آن ايام داد

«خوش عمل» چون عيد فطر آمد ز لطف خويشتن
حضرت حق طبع ما را قدرت الهام داد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است, سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد

ساقی از میمنت عید دهد باده صاف
جرعه گیرید چو معشوق به خم رهبر شد

مطربا نغمه عیدانه زن و دست فراز
که ز هر پرده نغزت هله ای دیگر شد

صد کنم شکر بر این عید که از عرش رسید
صد کشم رشک که ایام صیام آخر شد

فرصتی بود که این تیرۀ ِ دل صاف شود
نعمتی بود که بر تشنه لبان کوثر شد

آتشی بود که در سردی سوزان وجود
دم گرمی شد و در مجمر دل اخگر شد

وای بر ما که از این جام نگیریم لبی
حیف زان آتش اگر سوخت و خاکستر شد

حالیا عید شد و رونق می افزون گشت
مستی افزون کند این باده چو پر شکر شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گذشت، ماه خدا و رسید، عید صیام
به هر دو باد، درود و به هر دو باد، سلام

هزار شکر که عید صیام کرد، طلوع
هزار حیف که ماه صیام گشت، تمام

چه دیر ماه خدا آمد و چه زود گذشت
چو آفتاب که یک لحظه می‌پرد از بام

مه نیاز و نماز و دعا و استغفار
مهی که بوی خدا می‌رسید از آن به مشام

مه مبارک جوشن‌کبیر، رفت ز دست
مه دعای سحر، ماه سجده، ماه قیام

به افتتاح و ابوحمزه، دعای مجیر
گرفته بود دل دوستان حق آرام

سلام باد به شب‌های قدر و اعمالش
که با خدا همه شب انس داشتیم مدام

سلام باد بر آن لحظه‌های شیرینی
که می‌شد از همه سو عفو کبریا اعلام

گناهکار! ز عفو خدا مشو نومید
که ناامیدی از رحمت خداست حرام

به عید فطر بگیر از خدای خود عیدی
که میهمان خدا را خدا کند اکرام

مه مبارک ما بیشتر مبارک شد
ز مقدم حسن، آن نور چشم خیرالانام

امام دوم، فرزند اول زهرا
که بود شانۀ پیغمبر خداش مقام

به روزه‌خوار بگو خون دل خورد دائم
به روزه‌دار گواراست عید ماه صیام

خوشا کسی که به مهر علی و اولادش
گرفت روزه و گسترد سفرۀ اطعام

علی، ولی خدا، نفس مصطفی، حیدر
که حب او همه دین است و مهر او اسلام

خجسته نام خوشش حسن مطلع قرآن
حدیث مدحش در لوح گشته حسن ختام

وضو بگیر و بخوان داستان ردالشمس
که آفتاب، به دست علی سپرده زمام

بگو به خصم علی روزه و نماز، تو را
شرار آتش خشم خدا شود در کام

به روز حشر که داغ عطش به هر جگر است
خوشا کسی که ز دست علی بگیرد جام

مرام میثم تمار خوش بود «میثم»
که در ثنای علی یافت عمر او اتمام

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گذشت ماه صیام و رسید عید صیام
کنیـد یکسـره بهـر نمـاز عید، قیام

اگرچـه رفت مـه روزه و مـه تسبیح
مبارک است به اهل صیام، عید قیام

شراب کوثـر و باغ بهشت و جلوۀ یار
به روزه‌دار حلال و به روزه‌خوار حرام

بـرات عفـو بگیریـد از خـدای کریم
که گشته عفو عمومی به دوستان اعلام

هزار حیف! دریغا! چه زود پایان یافت
مهی که دست الهی به ما خوراند طعام

سلام بـاد بـه ماهی که بود ماه درود
درود باد به ماهـی که بود ماه سلام

سلام بـاد بـه ماهـی که بـود لیلۀ قدر
سلام بـاد بـه ماهـی که بـود ماه تمام

سلام باد به ماهی که از نسیم خوشش
رسید بوی خداوند، دم‌بـه‌دم بـه مشام

بـه وسعت همـه عالـم برای مهمانان
گشـوده بـود خداونـد، سفــرۀ اطعـام

ثواب روزه خودش بود؛ بهتر از این چیست؟
ز هـر کرامت و لطف و عنایت و اکرام

اگرچه مـاه خـدا بـود ایـن مه پر فیض
بدان جلالت و قدر از علی گرفت طعام

سلام باد به ماهی که هر شبش دل ما
به «افتتاح» و «ابوحمزه» می‌گرفت آرام

مهـی کـه بود لیالیش بهترین شب‌هـا
مهـی کـه بـود در ایـام، بهترین ایـام

مهی که هر شب و هر روز در بهشت وصال
خدای، ریخت شراب طهورتان در جام

مه ولایت سبط نبی، امام حسن
مه شهـادت مـولا علی، امـام همام

علی که ذات خـداوند بـود مـداحش
علی کـه بعـد پیمبـر امـام بـود امام

علی حقیقت قرآن، علی حقیقت دین
علی ولـی خـدا و وصـی خیـرالانام

علی معلـم آدم، علـی سفینـۀ نـوح
علی روان مسیح و علـی کلیم کلام

علی که مدح و ثنایش حقیقت توحید
علی که مهر و ولایش تمامی اسلام

علی فـروغ بـه جـان بشر دهد دائم
علی که رحمت موصولۀ خداست مدام

علی که ماه، سـلامش کند ز اوج سپهر
علی که مهر، به انگشت او سپرده زمام

نماز و روزه و حـج و زکات بـی او هیچ
کتـاب و دین و نبـوت از او گرفت قوام

نهاده بوسه شجاعت به دست و بازویش
عبــادت همــۀ اولیــاش در هـر گـام

چه حاجتی چه نیازش بر این خلافت بود
کسی که بود به کویش امین وحی، غلام

فقط نه این که به دام جهـان اسیر نشد
ببین بـه گـردن دنیـا نهـاد، مـولا دام

چقـدر دور حـرم راه می‌روی "میثم!"
به طوف خانـۀ مـولا علـی ببند احرام

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا پيك صبا مژده ز عيد رمضان داد
او باب چنان را ز رخ ماه نشان داد

از آتش دوزخ همه را حضرت جانان
از يُمن چنين روز بكف خط امان داد

از مرحمت ماه پر از فيض و ضيافت
پاداش خداوند به ما باغ جنان داد

بشنو ز خروس سحر از بام شريعت
بر پيكر اين روز به آواز توان داد

بر مسلم و بر مسلمه اين عيد مبارك
كز نور حضورش طربي بر همگان داد

تا سود و زيان شد عملت را همه ميزان
اين عيد صيامست نشان سود و زيان داد

مقبول نمازيست نيازش بود از پي
خوش آنكه بخيل فقرا لقمه نان داد

خورشيد جهان بود همه صُم و صلاتت
كين گونه طراوت به تو و كون و مكان داد

برخيز و به شكرانه اين عيد سماع كن
زيرا رمضان را به تو حق هديه گران داد

اين روزه و اين خمس و زكاتست پريسا
بر پيکره ي مرده ي اشعار تو جان داد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عید فطر است و اول شوال
نور عشق است و شور و جذبه و حال

بهر توفیق درک ماه خداست
قلب‌ها از نشاط، مالامال

جشن قرآن و جشن غفران است
عید اسلام و روز فخر و جلال

رمضان، ای مه نماز و دعا
ای ره اکتساب فضل و کمال

رمضان، ای گناه شوی بشر
زآن‌ همه چشمه‌های اشک زلال

رمضان، ای فضای رحمت حق
که زند مرغ دل، به اوج تو بال

رمضان، ای که روز نیمه‌ی توست
مطلع آفتاب عشق و جمال

عید مسعود زاد روز حسن
مجتبای محمدی تمثال

رمضان، ای که در شب قدرت
لطف یزدان، برون ز حد مقال

ماه غفران و ماه توحیدی
ماه قرآن و ماه احمد و آل



شاعر : حبیب الله چابچیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همه رفتند، گدا باز گدا مانده هنوز
شب عید است و خدا عیدی ما مانده هنوز

دهه آخر ماه اول راه سحر است
بعد از این زود نخوابیم، دعا مانده هنوز

عیب چشم است اگر اشک ندارد،ور نه
سر این سفره ی تو حال و هوا مانده هنوز

کار ما نیست به معراج تقرّب برسیم
یا علیّ دگری تا به خدا مانده هنوز

گوئیا سفره ی او دست نخورده مانده است
او عطا کرد، ولی باز عطا مانده هنوز

گریه ام صرف تهی بودن اشکم نیست
دستم از دامن محبوب جدا مانده هنوز

وای بر من که ببینم همه فرصت ها رفت
باز در نامه ی من جرم و خطا مانده هنوز

یک نفر بار زمین مانده ی ما را ببرد
کس نپرسید که این خسته چرا مانده هنوز

هر قدر این فتنه گری رنگ عوض کرد ولی
دل ما مست علی، شکر خدا مانده هنوز

تا که در خوف و رجائیم توسل باقی است
رفت امروز ولی روز جزا مانده هنوز

هر چه را خواسته بودیم، به احسان علی
همه را داد، ولی کرب و بلا مانده هنوز