ویژه نامه عید نوروز✿لبخند سبز خداوند ✿

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

چون پرند نیگلون بر روی بندد مرغزار

پرنیان هفت رنگ اندر سر آرد کوهسار


خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی قیاس

بید را چون پر طوطی برگ روید بی شمار



دوش وقت نیم شب بوی بهار آورد باد
حبذا باد شمال و خرما بوی بهار



بادگویی مشک سوده دارد اندر آستین

باغ گویی لعبتان جلوه دارد در کنار



ارغوان لعل بدخشی دارد اندر مرسله
نسترن لولوی لالا دارد اندر گوشوار



تا بر آمد جامهای سرخ مل بر شاخ گل

پنجه های دست مردم سر برون کرد از جنار



راست پنداری که خلعتهای رنگین یافتند
باغهای پر نگار از داغگاه شهریار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مسیرها در خویش می پیچند از بوی بهار، امّا کجاست
شمیم آمدن بهاری تازه تر که مشام زمین را پر کند؟

پنجره ها باز می شوند با رسیدن آغاز فصل ها
، امّا آسمان، مجال بال گشودن نمی دهد

بهار می رسد، امّا نه آن بهاری که باید.
بهار می رسد؛ دست افشان و پای کوبان، بر تیره خاک افسرده
و وامانده از فصل خمود برف.

می آید و پوست خاک کشیده می شود بر پهنای زمین،
با جوانه ها و سبزه ها.

خورشید، تا بندگی اش را بر صفحه آسمان غزل می سراید
هوا، بوی رسیدن می دهد

تازگی در زوایای خاک جوانه می زند، امّا:

بهار هست و یک بهانه کم دارد
بهار یک غزل عاشقانه کم دارد