215- حيات شهدا
قرآن كريم مى فرمايد: و لا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون (169 آل عمران ) با توجه به مسئله بقاى ارواح پس از مرگ كه در مورد همه افراد بشر صادق است ، بنابراين ، حيات خاصى كه در آيه مذكوره براى شهداى راه خدا، مطرح مى شود به چه معناست ؟ آيا چيزى غير از بقاى روح آنهاست ؟ اگر چنين حيات مراد است ، بنابر اين ، اختصاص به شهدا ندارد؟
استاد: البته جنبه بقاى نفوس ، امر عامى است ، اختصاص به نفوس شهيد و غير شهيد ندارد، ما برهان داريم كه عام برقرارند و ارواح پس از بدن باقى هستند، بنابراين حيات شهدا يك جنبه روحى و معنوى خاصى دارد. اين ، يك حيات تشريفى فوق آنهاست . در همين دنيا، مى گوييم فلانى زنده است ، زندگى دارد، اما در واقع مرگ تدريجى است .
همه احياء هستند، اما آن قيد عند ربهم احياء را مى خواهند، درست است كه همه اشياء عند الله محشورند، اما اين يك تشريف مقامى است ، اعلام رتبه وجودى شى است .
در باب علم كتاب كافى ، حديثى از امام صادق عليه السلام است كه : من علم لله و عمل لله و علم لله دعى فى الملكوت عظيما درست است كه يك پشه هم عظيم است ، موريانه و مورچه هم عظيمند، اما اين عظيم ، عنوان ديگرى است تبه هر حال ، عند ربهم حساب ديگرى است : عند ربهم يرزقون . در دنيا عند الله بودند، در آن جا هم هستند، تا در اينجا عند اللهى نشوند، آنجا عند الله نيستند، اينجا فى مقعد صدق اند، آنجا هم فى مقعد صدق اند.
تا اينجا كس وقف حق نباشد، آنجا عند الله نيست ، ريشه مقامات آنجا اينجاست . كسى ممكن است شب و و روز را به سر برد و ما ندانيم چه كار مى كند، اما عند الله است .
آنچه كه اينجا مى فهمد به همين فهم و بينش اش ، آنجا هم محشور است . الدنيا مزرعه الاخرة خوب حرفى است . هر كس اينجا هر چه كاشت ، فردا همان را درو مى كند.
امام رضا عليه السلام به شخصى در روايتى كه ما آن را روى منبرها مى خوانيم فرمودند: هر چه را دوست دارى ، با آن محشورى ، ولو محبوب تو، سنگى باشد. ببينيد چه كسى را دوست داريد، با هر كس محشورى ، با هم او خواهى بود. خوشا به حال كسانى كه با خدا همنشين اند، آنجا هم با خدا همنشين اند. (236)
نقل قول
