ویژه نامه روز هجدهم ماه مبارک رمضان ❀ یک جرعه عاشقی ❀

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با یـــــاد خدای قدر


صدای قــــدم‌های ماهِ خوبی‌ها،
دل ِ خاکی‌ام را آگاه ساخته است که لحظه‌ی وداع نزدیک است.
لحظه‌ی وداع با ماه مهـــــــدی،
با شعبان، و من در آخرین ثانیه این ماه به مناجات شعبانیه نشسته‌ام "
و اسمَع دُعائی اِذا دَعَوتُک1

پس از آن
"و اسمَع نِدائی اِذا دَعَوتُک2
من. "ذلک العشقِ" من، "لاریب فیه"، ای خدای عاشقی‌ام .

من در آغوش مُهر دلدادگی‌ام.
و باران روزه‌داری‌ام
"انتَ ربُّ العظیم3

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سحر، آن‌گاه که با تيغ رخشان خود در پرده‌ی سياه شب شکاف اندازد
و به روشنای خيره‌کننده‌ی خود نازد
پنجره‌هايی از بهشت بر مردمان باز شود
و دست نيازمند مؤمنان به درگاه خدای بی‌مثالشان دراز

سحر، آن‌گاه که برکت از آسمان می‌بارد
و بذر عشق را در نهاد مردمان می‌کارد
دل‌سوختگانِ تشنه‌لب که در شوق لقای دوست می‌سوزند
چشم به آسمان می‌دوزند و رحمت می‌خواهند

سَحرآفرينا !
مرا هم از خجستگی سحرگاهان بهره‌ای!

پرتو نورگستر سحر تا سويدای دل عاشقان می‌دود
و شعاع روشنگر آن تاريکای جان آدميان را روشنی می‌دهد
امروز دلم در انتظار تابش نوری ديگر است که از برکت سحر خيزد
و با نهادِ جانم آميزد

در چکاچک عقل و دل، دوم را برگزيده‌ام
و خود بدان سپرده‌ام
دلم فرمان‌فرمای وجودم شده است
و حاکم بی‌بديل تار و پودم
آن چه از برکت‌های سحری برانگيخته‌ای
و آبشاری از آن را بر دلم ريخته‌ای
پايدار ساز
و بندبند کيانم را بر همان روال انداز

ای که دل‌های عارفان با نام تو رنگ و جلا گيرد
و شمع جان‌هاشان از سرچشمه‌ی نور تو صفا پذيرد
منِ کم‌ترين را از بارگاهت مران
و نور جهان‌تاب‌ات را بر اين اندک آفريده‌ات نيز بتابان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای خدا در این مه خوش رنگ و بو
كن مرا آگاه احسان های او

كن مرا بیدار بهر درك فیض
تا بیابم خیر افعال نكو

ز آن فیوضاتی كه در وقت سحر
می شود نازل به مردم مو به مو

هم نما روشن دل تاریك من
همچو نور آفتاب خوب رو

عمده ی حاجات من نور دل است
بهتر از این چیست ای عارف بگو

ذره ی از نور خود یا ذاالجلال
قطره سان میریز اندر این سبو

هم فرا گیر ای خدا اعضای من
می كشان سوی صیام نیك خو

هم موفق كن مرا در هر زمان
تا شوم من تابع آثار او

آنچه می باشد مناسب اندر آن
من به جای آرم نمایم جستجو

ای ز تو روشن قلوب عارفین
نور بخش چشم دل های نكو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعای روز هجدهم

ده مرا توفیق و قوت یا حكیم
كن مرا تأیید و تسدیدِ عظیم

بهر بر پا داشتن امر تو را
سعی كردن در طریق مستقیم

شوكتی تا دین حق قوت دهم
اندر این مه سیر در نهج قویم

امر بالمعروف و نهی از بد كنم
بر در كویت به این حالت مقیم

میچشان شیرینی ذكر خودت
بر من ای فیاض ذوالفیض العمیم

هم موفق كن كه بنمایم اداء
شكر نعمت هایت ای حیّ قدیم

گرچه ممكن نیست شكر كل آن
ز آن كه نامحصور می باشد نعیم

حفظ فرما بنده را در حفظ خود
خاصه از تسویل شیطان رجیم

هم بپوشان عیب بی حد مرا
چون كه ستاری و غفار و رحیم

ای كه از هر ناظری بیناتری
یك نظر بر حال این عبد لئیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روز هیجدهم:

برکات ماه مبارک رمضان

خداوندا مرا در این روز برای برکات سحرها بیدار و متنبه ساز

و دلم را به روشنی انوار سحر منوّر گردان و همه اعضایم را در مسیر

پیروی از آثار این ماه ، به كار گیر. به نورت اى روشنى‌بخشِ دل حق‌شناسان.






برکات ماه مبارک رمضان

1 - غفران الهی:

پیامبر اسلام:«من ادرک شهر رمضان فلم یغفر له فابعده الله؛
کسی که ماه رمضان را درک کند و خدا او را نبخشد، از حمت‏خدا دور است»

2 - استجابت دعا:

«دعائکم فیه مقبول؛
دعای شما در این ماه مستجاب است»

3 - بسته شدن درهای جهنم:

«تغلق فیه ابواب النیران و یفتح فیه ابواب الجنان،
در این ماه درهای جهنم بسته و درهای هشت‏باز می‏شود»

4 - ایمنی از مکر شیاطین:

«قد وکل الله بکل شیطان مرید سبعة من الملائکة فلیس بمحلول حتی
ینقضی شهرکم هذا؛ خداوند بر هر شیطانی که قصد شما بکند هفت
ملک می‏گمارد. او را توان نفوذ در شما نیست تا ماه مبارک رمضان تمام شود»

5 - قبول شدن اعمال:

«عملکم فیه مقبول؛
عمل شما در این ماه مورد قبول است.»

6 - نفس‏ها تسبیح است:

«انفاسکم فیه تسبیح؛
نفس کشیدن‏های شما در آن ماه تسبیح است.»

7 - خواب عبادت است:
«نومکم فیه عبادة؛
خواب شما در این ماه عبادت است.» (1)





پی نوشت:

1- بحارالانوار، ج 96، ص 356. خطبه شعبانیه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

يا رب العالمین !

تمامت عمرم غفلت بود و حسرت و حرمان!

و ره آوردش:

دورى از رحمت تو،

اى خداى رحمان.

اينك كه باز آمده‏ ام،

مرا از درگاهت مران و به حق مقربان بارگاهت،

دل و جانم به نور عترت و قرآن، زنده گردان.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب قدر،شب توبه و استغفار

شب توبه و استغفار،
شب وعده با خداست.
و من آمده‌ام با چشمانی اشکبار
و دستانی تهی و کوله‌باری از گناه
که بر دوشم سنگینی می‌کند.

آمده‌ام تا همیشه نیازم را
با بی‌نیازی وجودش یک‌رنگ کنم.
آمده‌ام تا تسبیح توبه

و استغفار را دانه‌دانه بشمارم.
آمده‌ام تا وجودم را در اقیانوس
بی‌کران رحمت الهی غرق کنم.

آمده‌ام ای خوب‌ترین!
ای بهترین!ای مهربان‌ترین!
تا در میهمانی بندگانت مرا نیز بپذیری
و بخشش گناهان را بدرقه راهم کنی.
آمده‌ام تا به چهارده نور پاک،قسَمت دهم
و والاترین کتاب را بر سر بگیرم و بالاتر روم.

مرا به خویش وامگذار
و در این شب،با بهترین دوستانت هم‌نشین کن
و از خویش مران که بی‌تو حیرانم و سرگردان.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سیاهی شب، گستره آسمان خاموش کوفه را در نوردیده به انتظار سپیده‏ای که
تاریخ را تا قیامت غصه‏دار می‏کرد، ناباورانه کتاب زمان را ورق می‏زد.

از خانه ‏های نیرنگ، تنها فریاد سکوت به گوش زمان می‏رسید.
گویی همه کوفیان سر بر بالین غفلت ابدی نهاده بودند
و خواب هزار رنگی‏شان را نظاره می‏کردند.

چشمان او همچون صاعقه‏ای در دل یلدای شب می‏درخشید.
آن شب در برق چشمان پر رمز و رازش، وصال معنا می‏شد.

سال‏های سال، غریبی، همنشین روزش بود. شهید سکوت شده بود
و مُهر خاموشی بر لبانش نقش بسته بود.

تنها رازدار لحظه ‏های غُربتش، سینه تاریک چاه بود
و خلوت نیمه شب‏های مبهوت نخلستان.

آن شب، سرنوشت حیات صبر رقم می‏خورد.
دستان در، با التماس او را از رفتن بازداشتند،
امّا او درنگ نکرد و پای بر خلوت کوچه گذارد.

مرغان انتظار به سویش رفتند و همچون پروانه، گرد شمع وجودش چرخیدند
و با بال‏های سرشار از خواهش و تمناشان، راه خدایی را بستند، ولی باز او درنگ نکرد.

از قدم‏های باصلابتش، آوای رفتن به گوش می‏رسید و از چشمان پر رمز و رازش،
می‏شد فهمید که منتظر زیارت خداست.

در هیاهوی آن لحظه ‏های آسمانی، مسجد کوفه،
مشتاق و بی‏قرار وصالش بود و محراب، تشنه چشم‏های بارانی
و زمزمه‏ های ربانی‏اش.