ابن‌عباس نقل می‌کند که چون آیه «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرا إِلاّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی» نازل شد، اصحاب عرض کردند: یا رسول‌الله! أقربای شما که خدای‌تعالی مودّتشان را بر ما واجب کرده چه کسانی‌اند؟ حضرت فرمودند: علی و فاطمه و فرزندان ایشان، و این مودّت را که نام بردم، مزد من نیست بلکه برای آن است که به‌وسیلة آن، از آنان پیروی شود و موجبات سعادت دنیا و آخرت خود را فراهم سازند و لذا فرمود: «... مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ...» و این مودّت اقربای من برای شماست.(22)
با تدبر در همین آیات است که در آخر این فراز از دعا به خداوند عرضه می‌داری: این خانواده هستند که راه به سوی تو و وسیلة جلب رضایت تو می‌باشند.
پس از توجه به مقام نبوت نبی اکرم(ص) و عنایاتی که خداوند به آن حضرت فرمود و امکاناتی که برای حفظ و ادامة دین او مرحمت فرمود، دعای ندبه وارد فراز بعدی می‌شود که آن عبارت است از توجه به مقام علی(ع) و نقش آن حضرت در حفظ و ادامة اسلام.
نقل قول
