ویژه نامه عید سعید فطر{ پاداش طاعت و بندگی }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حدیث عید فطر


قال امام جعفر الصادق عليه السلام:

ان من تمام الصوم اعطاء الزكاة يعنى الفطرة كما ان الصلوة على النبى
(صلى الله عليه و آله) من تمام الصلوة.

امام صادق عليه السلام فرموده اند:

تكميل روزه به پرداخت زكاة يعنى فطره است، همچنان كه صلوات بر پيامبر
(صلى الله عليه و آله) كمال نماز است.

وسائل الشيعه، ج 6 ص 221، ح 5

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
هلال عید در ابروی یار، باید دید»

همه چیز، بوی کودکی می دهد؛
بوی خوبِ پناه گرفتن فرزند در دست های منتظر مادر؛

بوی گرمای آغوش مادر،بوی بی خود شدن و به خواب رفتن
از این همه نگاه آرام خدا که به قلب های مؤمنان روزه دار،
مثل نسیمی ملایم، وزیدن گرفته است.

یک ماه دهان و زبان و چشم و فکر را
از هر چه نخواستی تو، بر کنار داشتیم.دشوار بود،
اما به خواست تو بود. چشمی به پاداشت نداشتیم

و حالا تو از سرِ بزرگواری بی کرانت،
ما را به دریای کرامتت راه داده ای.

چه فطریه دل پذیری شده است!...
برایت می خوانم:

«در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع»
و تو می شنوی و به رمضان گذشته فکر می کنی؛
به یک ماه که سجاده حرف های سحریِ من با تو گشوده بود.

چرا پاسخ تو را نمی شنوم؟
آه! چه می گویم؟ این ستاره باران بالای سر،
این رضایت قلبی و این روزنه های امید
که در من آمده است همه پاسخ توست.

پس بار دیگر با همه مؤمنان،
به روی آراسته تو می گوییم:

منم که دیده به دیدار دوست کردم
باز چه شکر گویمت ای کار ساز بنده نواز

مصطفی پورنجاتی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می خواست بهانه ای که پر نور شویم
از هرچه بدی و غیر او دور شویم

یک ماه پر از فرصت برگشتن داد
یک عید فرستاد که مغفور شویم

یک ماه صدا کرد که زیبا باشیم
در هر سحر و شبی چو مولا باشیم

ماه رمضان ماه مهارت ورزی ست
باشد که همیشه مثل حالا باشیم

یک ماه بهشت بر زمین حاکم شد
یک ماه ز عصیان دلمان نادم شد

یا رب نکند دوباره مهجور شویم
یک مژده بده که وصلمان دائم شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بهانه ای برای خدا



جماعت! این فقط عید نیست؛

بهانه ای خالقانه است برای کرامت و بخشندگی؛

فرصتی است تکرار ناشدنی، برای اجابت همه نیازهایی که چشم
به آستان رمضان دوخته بودند.

پس درمی یابیم این شکوه مبارک را و با هم ترانه ممتدِّ عبودیت را بخوانیم؛

چرا که همگان معترفیم بر عطش وصل و مرتکبیم بر شور مسلمانی!

مبارک باد این عید بر همه عاشقان صبح!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می خواست بهانه ای که پر نور شویم
از هرچه بدی و غیر او دور شویم

یک ماه پر از فرصت برگشتن داد
یک عید فرستاد که مغفور شویم

یک ماه صدا کرد که زیبا باشیم
در هر سحر و شبی چو مولا باشیم

ماه رمضان ماه مهارت ورزی ست
باشد که همیشه مثل حالا باشیم

یک ماه بهشت بر زمین حاکم شد
یک ماه ز عصیان دلمان نادم شد

یا رب نکند دوباره مهجور شویم
یک مژده بده که وصلمان دائم شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همه رفتند، گدا باز گدا مانده هنوز
شب عید است و خدا عیدی ما مانده هنوز

دهه آخر ماه اول راه سحر است
بعد از این زود نخوابیم، دعا مانده هنوز

عیب چشم است اگر اشک ندارد،ور نه
سر این سفره ی تو حال و هوا مانده هنوز

کار ما نیست به معراج تقرّب برسیم
یا علیّ دگری تا به خدا مانده هنوز

گوئیا سفره ی او دست نخورده مانده است
او عطا کرد، ولی باز عطا مانده هنوز

گریه ام صرف تهی بودن اشکم نیست
دستم از دامن محبوب جدا مانده هنوز

وای بر من که ببینم همه فرصت ها رفت
باز در نامه ی من جرم و خطا مانده هنوز

یک نفر بار زمین مانده ی ما را ببرد
کس نپرسید که این خسته چرا مانده هنوز

هر قدر این فتنه گری رنگ عوض کرد ولی
دل ما مست علی، شکر خدا مانده هنوز

تا که در خوف و رجائیم توسل باقی است
رفت امروز ولی روز جزا مانده هنوز

هر چه را خواسته بودیم، به احسان علی
همه را داد، ولی کرب و بلا مانده هنوز

ام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعاى حضرت امام زين العابدين (ع) در وداع با ماه مبارك رمضان


(1) اللَّهُمَّ يَا مَنْ لا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ

(2) وَ يَا مَنْ لا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ

(3) وَ يَا مَنْ لا يُكَافِىُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ.

(4) مِنَّتُكَ ابْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضَاؤُكَ خِيَرَةٌ

(5) إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّيا.

(6) تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ.

(7) وَ تُكَافِىُ مَنْ حَمِدَكَ وَ أَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَكَ.

(8) تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ، وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ، وَ كِلاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضِيحَةِ

وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ، وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ.

(9) وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ، وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ، تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ،

وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيْلا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ، وَ لا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ إِلا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ،

وَ بَعْدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ، كَرَما مِنْ عَفْوِكَ يَا كَرِيمُ، وَ عَائِدَةً مِنْ عَطْفِكَ يَا حَلِيمُ.

(10) أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَابا إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلا مِنْ وَحْيِكَ

لِئَلا يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ - تَبَارَكَ اسْمُكَ -: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا عَسَى رَبُّكُمْ

أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ.

(11) يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ، نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِمْ،

يَقُولُونَ: رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا، وَ اغْفِرْ لَنَا، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ.

فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ؟

(12) وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ،

وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ، فَقُلْتَ - تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ

مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا، وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزَى إِلا مِثْلَهَا.

(13) وَ قُلْتَ: مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ،

وَ اللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ، وَ قُلْتَ: مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضا حَسَنا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافا كَثِيرَةً.

وَ مَا أَنْزَلْتَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ فِي الْقُرْآنِ مِنْ تَضَاعِيفِ الْحَسَنَاتِ.

(14) وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ

لَمْ تُدْرِكْهُ أَبْصَارُهُمْ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ، فَقُلْتَ: اذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ،

وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ، وَ قُلْتَ: لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ.

(15) وَ قُلْتَ: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ،

فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَارا، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تَرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ.

(16) فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ، وَ شَكَرُوكَ بِفَضْلِكَ، وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ، وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَبا لِمَزِيدِكَ،

وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ، وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ.

(17) وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقا مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِي دَلَلْتَ عَلَيْهِ عِبَادَكَ مِنْكَ كَانَ مَوْصُوفا بِالْإِحْسَانِ،

وَ مَنْعُوتا بِالامْتِنَانِ، وَ مَحْمُودا بِكُلِّ لِسَانٍ، فَلَكَ الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِي حَمْدِكَ مَذْهَبٌ،

وَ مَا بَقِيَ لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ، وَ مَعْنًى يَنْصَرِفُ إِلَيْهِ.

(18) يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ،

مَا أَفْشَى فِينَا نِعْمَتَكَ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْنَا مِنَّتَكَ، وَ أَخَصَّنَا بِبِرِّكَ

(19) هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ، وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ، وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ،

وَ بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ، وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ

(20) اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ، وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ

الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ، وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ، وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ

بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ، وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ، وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ،

وَ رَغَّبْتَ فِيهِ مِنَ الْقِيَامِ، وَ أَجْلَلْتَ فِيهِ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.

(21) ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ، وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ، فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ،

وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ، مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ،

وَ أَنْتَ الْمَلِي‏ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ، الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ.

(22) وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ،

وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ، وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ، وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ.

(23) فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا،

وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ:

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بهار بندگی را به باده نوشی آمده ام
و به شکرانه ات جان خواهم افشاند.

ای عشق، ای بهار، ای نور، لبیک!
لبیک، ای صدای اللّه اکبر گلدسته ها!
لبیک، ای شور نهفته در قلب این همه عاشق!
لبیک ای خدای رمضان، ای خدای فطر!

رمضان آمده بود تا از عشق های جاری
در کوچه پس کوچه ها بگوید که
دلتنگی بیوه زنان را می شوید
و غفلت روزمرگی مردمان را.

رمضان آمده بود تا
میزبان را به مهمانی خدا ببرد؛
آمده بود تا جاری کند
نمازمان را در کوچه های نیاز.

و اينک بوی وداع می آید..
چه زود گذشت
چه زود بگوش مي رسد اين نوا:

عيد رمضان آمدو ماه رمضان رفت
.........

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«هذاَ الْیَوْمِ الَّذیِ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیدا...»


دل های عاشقان، از ماه نور،
به جلوه گاه ربانی فطر پیوند می خورد؛
عاشقانی که یک ماه صداقت های ناب را نوشیدند
و از سرچشمه فضایل بهره ها جستند.

فصل کرامتی بود مالامال از حضور
چکامه های اُنس و دعاهای تقرب.

امروز، دل های عاشقان،
با قنوت های پی در پی به استقبال عید عشق رفته اند.

دلدادگان تکلیف، به پاسدات فطر،
با توشه ای برگرفته از رمضان، به نماز ایستاده اند.
«اللّهُمَّ اَهْلَ الکِبْرِیاء وَالْعَظَمَهِ...»

این سپیدی که فطر بر آنها عرضه کرده است،
حاصل سفره های ساده رمضانی و سحرهای پرطراوت «أبوحمزه» است؛
حاصل طعم لذت بخش گرسنگی و تشنگی در مهمانیِ خدا.

حقیقت فطر، نتیجه تلاش گری روح،
در ماه بذرافشانی سجایای اخلاقی است.
عاشقان عارف خوب می دانند که تدوین معنویات رمضان،
به دست فطر سپرده شده است
تا ذخیره ای روشن برای فردای معاد باشد.

آستان فطر، امروز گلباران است.
عطر تبریک های صمیمی،
پیرامون روزه دارانِ پاک، به مشام می رسد
«هذاَ الْیَوْمِ الَّذیِ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیدا...»

نیکو وارستگانِ شهرِ تعبّد،
از آزمون صیام، سرفراز بیرون آمده اند
و اینک قشنگ ترین و گیراترین شادباش ها را
در دل های هم می کارند.

امروز، عید فطر است و پرنده ترین روز.
امروز، روز تولدی دیگر است.
برخیز، از چشمه همیشه جوشنده فطر،
همه سال را رنگ زلال بزنیم!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اعمال شب اول ماه شوال (شب عيد فطر)

شب اوّل از جمله لیالى شریفه است و در فضیلت و ثواب عبادت و احیاى آن احادیث بسیار وارد شده و روایت شده است
که آن شب کمتر از شب قدر نیست و از براى آن چند عمل است

اوّل غسل است در وقتى که غروب کرد آفتاب

دوّم احیاء آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤ ال از حقّ تعالى
و بَیْتُوته در مسجد

سوّم آنکه بخواند در عقب نماز مغرب و عشاء و نماز صبح و عقب نماز عید

اَللّهُ اَکْبَرُ اَللّهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاللّهُ اَکْبَرُ اَللّهُ اَکْبَرُ وَلِلّهِ

خدا بزرگتر است ... نیست معبودى جز خدا و خدا بزرگتر است ...

الْحَمْدُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما هَدینا وَلَهُ الشُّکْرُ على ما اَوْلینا

و ستایش خاص خدا است ستایش از آن خدا است
بر آنچه ما را راهنمائى فرمود و براى او است سپاس بر آنچه به ما بخشود

چهارم آنکه چون نماز مغرب و نافله آنرا خواند دستها را
بسوى آسمان بلند کند و بگوید:

یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ یا ذَاالْجُودِ یا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ وَناصِرَهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ

اى صاحب نعمت و فضل اى صاحب جود و بخشش اى برگزیننده محمد و یاور او درود فرست بر محمد

وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى کُلَّ ذَنْبٍ اَحْصَیْتَهُ وَهُوَ عِنْدَکَ فى کِتابٍ مُبینٍ

و آل محمد و بیامرز از من هر گناهى را که شماره کرده اى و در کتابى روشن در پیش تو ثبت است

پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگوید
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ
پس هر حاجت که دارد از حقّ تعالى بخواهد که انشاء الله برآورده خواهد شد و در روایت شیخ است که بعد از نماز مغرب به سجده رود و بگوید:

یا ذَاالْحَوْلِ یا ذَاالطَّوْلِ یا مُصْطَفِیا مُحَمَّدا وَناصِرَهُ

اى صاحب نیرو و اى صاحب فضل اى برگزیننده محمد و یاورش

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَنَسیتُهُ اَنَا

درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز از من هر گناهى را که از من سر زده و خود فراموش کرده ام

وَهُوَ عِنْدَکَ فى کِتابٍ مُبینٍ

ولى نزد تو در دفترى روشن ثبت است
پس بگوید صد مرتبه
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ

پنجم زیارت کند امام حسین علیه السلام را که فضیلت بسیار دارد

ششم ده مرتبه بگوید ذکر یا دآئِمَ الْفَضْلِ را که در اعمال شب جمعه گذشت

هفتم بجا آورد ده رکعت نمازى که در شب آخر ماه رمضان گذشت

هشتم بجا آورد دو رکعت نماز در رکعت اوّل بعد از حمد هزار مرتبه توحید و در دوّم یک مرتبه بخواند و بعد از سلام سر به سجده بگذارد و صدمرتبه بگوید:
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ
پس بگوید:
یا ذَالْمَنِّ وَالْجُودِ
توبه کنم بسوى خدا * * * * * * اى صاحب منّت و جود

یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ یا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ صَلِّ عَلى

اى صاحب نعمت و بخشش اى برگزیننده محمد صلى الله علیه و آله درود فرست برمُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَافْعَلْ بى کَذا وَکَذا و بجاى آن حاجات خود را بطلبد.
محمد و آلش و بکن درباره من چنین و چنان