در پایان جهان و آغاز رستاخیز دو حادثه ناگهانى رخ مى دهد: در حادثه اول همه موجودات زنده فورا مى میرند، و در حادثه دوم که با فاصله اى صورت مى گیرد همه انسان ها ناگهان زنده مى شوند، و به پا مى خیزند و در انتظار حسابند. قرآن مجید از این دو حادثه به عنوان " نفخ صور" تعبیر کرده است که تعبیرکنایى زیبایى است از حوادث ناگهانى و همزمان، زیرا" نفخ" به معنى دمیدن و" صور" به معنى" شیپور" یا شاخ میان تهى است که در قدیم براى حرکت قافله یا لشکر، یا براى توقف آنها به صدا درمى آوردند، البته آهنگ این دو با هم متفاوت بوده است، شیپور توقف، قافله را یک جا متوقف مى کرد، و شیپور حرکت، اعلام شروع حرکت قافله بود.
این تعبیر ضمنا بیانگر سهولت امر است و نشان مى دهد که خداوند بزرگ با یک فرمان که به سادگى دمیدن در یک شیپور است اهل آسمان و زمین را مى میراند و با یک فرمان که آن هم شبیه به "شیپور رحیل و حرکت" است همه را زنده مى کند. در گفتار علماء بارها تأکید شده است الفاظ ما انسان ها که براى زندگى روزمره محدود خودمان وضع شده عاجزتر از آن است که بتواند حقایق مربوط به جهان ما وراء طبیعت یا پایان این جهان و آغاز جهان دیگر را دقیقا بیان کند، به همین دلیل باید از الفاظ معمولى معانى وسیعتر و گسترده ترى استفاده شود منتها با توجه به قرائنی که در کلام موجود باشد یعنی حق نداریم هر معنایی را به هر عبارتی تحمیل کنیم و برای اینکه از الفاظ معانی دیگری برداشت شود باید قرینه داشته باشیم.