نوشم نهای، نیشم چرایی
به نظر من، همه یا بیشتر امامان جمعه ایران باید تغییر کنند. آنها فرصت یا انگیزه برای مطالعه و تفکر نداشتهاند. نه از سیاست بینالملل چیزی میدانند و نه از پیچیدگیهای مسائل داخلی. بولتنهای خبری و تحلیلی، ذهن و زبانشان را تسخیر کرده است. آنها هیچگاه در خیابان دنبال تاکسی ندویدهاند؛ در مترو مچاله نشدهاند؛ از هیچ داروخانهای نشنیدهاند که نداریم، نیست، فعلا برو بمیر تا بعد. از همسر و فرزندانشان خجالت نکشیدهاند. مشکل مسکن و مرکب و امنیت و شغل و اعتبار و بیکاری فرزندان نداشتهاند. قیمتهای جدید قلبشان را سوراخ نکرده است. بار ترافیک شهر را هم رانندگانشان به دوش میکشند. شاید سال بگذرد و یک بار برای خرید به بازار یا خیابان نروند. فرق دلار سه هزار تومانی را با دلار 15 هزار تومانی نمیدانند؛ چون تأثیری در زندگی آنان نداشته است. امام جمعه موقت پایتخت گفته است به جهنم که تحریمها تشدید شده است. به کدام جهنم؟ جهنمی که سهم ما شده است؟ ایشان اگر نمیتواند یا نمیخواهد جلو تحریمها را بگیرد، چرا دستکم همدردی نمیکند؟ نماز جمعه و محیطهای معنوی، جایی است برای باز کردن گرهها با سرانگشت عقل و تدبیر و زبان نرم. کوبیدن بر طبل جنگ، کار نظامیان است، نه اهل محراب و منبر. مگر دنیا کم دیوانه دارد که ما هم دیوانهوار رفتار کنیم؟
هزار بار گفتهاند و تجربه کردهایم که طولانی شدن منصبها، نتیجهای ندارد جز پاره شدن رشتههای ارتباط با مردم و بیخبری از حال آنان.
#رضا_بابایی
قم، بیمارستان ولیعصر
دعوت به گروه مفرح هستید
https://t.me/kohnesrbazira