پیامک ها و اشعار پيوند ملکوتي حضرت زهرا(س) و حضرت علي(ع)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب صدف، بر گوهری ، یک بحر گوهر می دهد
یک گوهر اما از دو عالم پر بهاتر می دهد

تبریک گو بر مصطفی جبریل از دادار شد
زهرا امانت باشد و حیدر امانت دار شد

پیوند شکوهمند دونور الهی برهمگان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زیور ببندید آسمان ها و زمین را
آذین کنید از یاس ها عرش برین را

از پولک براق و زیبای ستاره
برگوش حوران بهشتی گوشواره

با بهترین رخت و لباس میهمانی
امشب بیایید حوریان آسمانی

آری ملائک صف به صف مشغول شادی
غم رفته امشب کاملاً در انفرادی

شهر مدینه نور باران شد سراسر
با چل چراغ ماه و"رقص نور" اختر

پُر گشته دنیا بی نهایت از فرشته
بر روی بال تک تک آن ها نوشته

بنوشته با خط خودش حی تبارک
پیوند یاس و حضرت یاسین مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دیدم که در عرش شور و شوق برپاست
برپاگر این بزم شرف ذات خداست

گفتم به خرد چه اتفاق افتاده
گفتا که عروسی علی و زهراست

سالروز ازدواج حضرت علی ع و زهرا س مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سرتاسر مدينه پر از شوق و شور بود
لبريز از طراوت و غرقِ سرور بود


از آسمان شهر پيمبر در آن پگاه
صد آسمان ملائكه گرم عبور بود

وقت نزولِ سوره‌ي ياسين و هل أتي،
هنگامه‌ي تجلي آيات نور بود

بال فرشته فرش قدمهاي آفتاب
روبند ماهتاب ز گيسوي حور بود

عطر بهشت از نفس باغ مي چكيد
تا اوج عرش زمزمه هاي حضور بود

عالم از عطر ياس مدينه معطر است
پيوند آسماني زهرا و حيدر است


مي خواستند تا كه بمانند يار هم
همدل ترين و هم نفس روزگار هم

بي زرق و برق ، ساده‌ي ساده شروع شد
پيوند آسماني شان در كنار هم

«سرمايه هاي اصلي شان مهر و عاطفه
بي اعتنا به ثروت و دار و ندار هم»

بر اعتماد شانه‌ي هم تكيه داشتند
سنگ صبور يكدگر و راز دار هم


بودند هر پگاه دل انگيزتر ز عشق
گرم طلوع روشنِ خورشيد وار هم

چشم بد از جمال دو خورشيد دور باد
چشم حسودِ بد دل و بد خواه كور باد


هم ، ماوراي حد تصور كمالشان
هم ، ماسواي ذهن و تخيل جلالشان

آنجا كه سوخت بال و پر آسمانيان
بام نخستِ پر زدن و اوج بالشان

بايد كه درس زندگي آموخت تا ابد
از بورياي كهنه و ظرف سفالشان

در جام كوزه روشني خمّ سلسبيل
كوثر شراب خانگي لايزالشان

كي مي توان به واسطه‌ي اين مثالها
پرواز كرد تا افق بي مثالشان

آئينه‌ي ظهور صفات خدا شدند
ياسين و نور شدند هل أتي شدند

بر شانه هاي عرش خدا خانه داشتند
نه نه ، كه عرش را به روي شانه داشتند

اين ساکنان عرش خدا از همان ازل
چشمي به چند روزه‌ي دنيا نداشتند

هر چند داشت سفره شان نان خشكِ جو
اما هميشه خويِ كريمانه داشتند

سرشار از عشق و عاطفه و نور ِ معرفت
همواره لحظه هاي صميمانه داشتند

گل داده بود باغِ بهشت اميدشان
يعني چهار غنچه‌ي ريحانه داشتند

ما جرعه نوش چشمه‌ي جاريّ كوثريم
دلداده ايم ، شيعه‌ي زهرا و حيدريم

یوسف رحیمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خیزید که امشب شب مهتابی دنیاست
هم عید تولا شده هم جشن تبراست

ازشادی و از شور جهان مشحر کبرباست
چون جشن وصال علی و حضرت زهراست

پیوند شکوهمند دونور الهی برهمگان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ز عالم بالا خبر آمد خبری بود
در عرش خدا حال و هوای دگری بود

در جشن عروسی دوتا دلبر و دلدار
بارید زشوق آنکه زاهل نظری بود

در عرش عروسی است و مهمان خدایند
داماد و عروس هم زملک دور و بری بود

سرمایه ی این زوج فقط مهر و محبت
هرچند که دارائیشان مختصری بود

زهرا فقط هم کفو علی بود ، همانکه
سرتاقدمش چون پری از عیب بری بود

بالاتر از انس و ملک و حوریه زهراست
اصلا نتوان گفت همانند پری بود

در وقت زفاف از سر شب این دوکبوتر
در حال مناجات خدا تا سحری بود

ابتر چه کسی گفت به پیغمبر خاتم ؟
کوری عدو ماحصلش دو پسری بود

اول حسن و بعد حسین ، بعد زنسلش
یعنی که همیشه به جهان تاج سری بود

دیگر چه نیازی به سپر بود علی را
از فاطمه بهتر مگر او را سپری بود!

می گفت علی با دل پر درد و پر از آه
هر وقت که از کوچه ی غم ها گذری بود

اوقات خوش آن بود که با فاطمه سر شد
در باقی عمر خون دل و چشم تری بود

ای فاطمه ای یاور نه ساله ی حیدر
رفتی و نگفتی که تو را همسفری بود ؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب صدف، بر گوهری ، یک بحر گوهر می دهد
یک گوهر اما از دو عالم پر بهاتر می دهد

تبریک گو بر مصطفی جبریل از دادار شد
زهرا امانت باشد و حیدر امانت دار شد

پیوند شکوهمند دونور الهی برهمگان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا علی زهــرا گـل یـاس مـن اسـت
چشـمــه خـورشیــد احساس من است

یاس من بـوی حقــایـق می­دهـــد
مـعـنـــی ســرخ شـقــایـق می دهـد

یاس من چون بوی حـوا می­دهـــد
مـعــنــی ام ابـیــهـــا مــی دهـــد

یاس من تفسیــر رنج هاجـــر اسـت
شــأن آیــات عـطـیـنـــا کوثـر است

یاس من چون با ملائک همدم اسـت
بـوی او چون بوی خوب مریـم اسـت

یاس من آلالـه هــا را مــادر اسـت
پاسـخــی بــر طـاعـنــان ابتـر است

یازده آلالــــه زِ او آیـــــد پدیـد
لالــه های ســرخ زیـن یـاس سپیــد

یاسـم از خون خـــــــدا دارد اثـر
یـاســم از کـربــو بــلا دارد خـبـــر

یـــاس بــایــد کـربـلا را طـی کند
هـمــرهــی بـا رأس گـل بر نی­کنـد

لاله ها مـی رویـد از ایـن یـاس مـن
سرخ و خونین یک حسین و یک حسن

نوگلی از یاس من هـم زینــب است
آن گل خوشبو که محبوب شـب است

در شــب کـربـوبــلا غـوغـــا کنـد
بـوی عطـرش ظلـم را رســوا کـنــد

ای علی که هست من چون هست تو
یــاس خـود را می سپـارم دسـت تــو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب علی در خانه خود شمع محفل می برد
کشتی عصمت ، نا خدا را سوی ساحل می برد

مشکل گشای عالمی، حل مسائل می برد
انسان کامل را ببین ، با خود مکمل می برد


پیوند مقدس حضرت زهرا و حضرت علی علیهم السلام مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سرتا سر مدینه پر از شوق و شور بود
لبریز از طراوت و غرقِ سرور بود

از آسمان شهر پیمبر در آن پگاه
صد آسمان ملائكه گرم عبور بود

وقت نزولِ سوره‌ی یاسین و هل أتی،
هنگامه‌ی تجلی آیات نور بود

بال فرشته فرش قدمهای آفتاب
روبند ماهتاب ز گیسوی حور بود

عطر بهشت از نفس باغ می چكید
تا اوج عرش زمزمه های حضور بود

عالم از عطر یاس مدینه معطر است
پیوند آسمانی زهرا و حیدر است

می خواستند تا كه بمانند یار هم
همدل ترین و هم نفس روزگار هم

بی زرق و برق ، ساده‌ی ساده شروع شد
پیوند آسمانی شان در كنار هم

«سرمایه های اصلی شان مهر و عاطفه
بی اعتنا به ثروت و دار و ندار هم»

بر اعتماد شانه‌ی هم تكیه داشتند
سنگ صبور یكدگر و راز دار هم

بودند هر پگاه دل انگیزتر ز عشق
گرم طلوع روشنِ خورشید وار هم

چشم بد از جمال دو خورشید دور باد
چشم حسودِ بد دل و بد خواه كور باد

هم ، ماورای حد تصور كمالشان
هم ، ماسوای ذهن و تخیل جلالشان

آنجا كه سوخت بال و پر آسمانیان
بام نخستِ پر زدن و اوج بالشان

باید كه درس زندگی آموخت تا ابد
از بوریای كهنه و ظرف سفالشان

در جام كوزه روشنی خمّ سلسبیل
كوثر شراب خانگی لایزالشان

كی می توان به واسطه‌ی این مثالها
پرواز كرد تا افق بی مثالشان

آئینه‌ی ظهور صفات خدا شدند
یاسین و نور شدند هل أتی شدند

بر شانه های عرش خدا خانه داشتند
نه نه ، كه عرش را به روی شانه داشتند

این ساکنان عرش خدا از همان ازل
چشمی به چند روزه‌ی دنیا نداشتند

هر چند داشت سفره شان نان خشكِ جو
اما همیشه خویِ كریمانه داشتند

سرشار از عشق و عاطفه و نور ِ معرفت
همواره لحظه های صمیمانه داشتند

گل داده بود باغِ بهشت امیدشان
یعنی چهار غنچه‌ی ریحانه داشتند

ما جرعه نوش چشمه‌ی جاریّ كوثریم
دلداده ایم ، شیعه‌ی زهرا و حیدریم


شاعر : یوسف رحیمی