پیامک ها و اشعار ویژه عید سعید قربان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آهنگ خدا کن که خوش آهنگ بمیریم
سرشار و غزلسازتر از چنگ بمیریم

مردانگی و عشق چه امروز غریبند
برخیز و خطر کن که خوش آهنگ بمیریم

عید سعید قربان مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نزول فیض رب العالمین است
حلول «عید قربان» در زمین است

بگیر آیینه دل را مقابل
ببین نور ازل در مهبط دل

حلول تازه داده فیض سبحان
خوشا «ذی الحجه» روز «عید قربان»

چه زیبا منجلی شد «عید قربان»
شروع داستان عشق و ایمان

نگر خورشید خون چون در طلوع است
کنار کعبه محشر در وقوع است

به سودای جهان عاشق دلیر است
همیشه عشق، قربانی پذیر است

همیشه قرب دل در وصل عشق است
موحّد بودن ما اصل عشق است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است
ملت اسلام را امروز زیب و زیور است

حبّذا عیدى که سرخ از خون قربانى او
گونه اسلام و روى ملت پیغمبر است . . .

عید تان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عید قربان آمد و باز آ که قربانت شوم
همچو اسماعیل به فرمان خدا رامت شوم

حاجیان اندر دیار کعبه گشتند مهمان
میزبان من بیا تا من که مهمانت شوم

عید قربان است و هر کی میدهد قربانی اش
آرزو دارم که قربانی قربانت شوم

عید روزه رفت و عید قربان، میرسد نوروز هم
روز نوروز میرسی تا سبزی خوانت شوم

باغبان از شوق گلبن میرود در خواب مست
گلشن باغم بیا تا مست مستانت شوم

دشت ها پر لاله و باغها پر سنبل شده
تا بکی خواهی که مجنون بیابانت شوم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جلوه‌گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است

و فصل قرب مسلمانان به خداوند در سایه عبودیت . . .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عید قربان است یـا عیـد عنایـات خداست
عید عشق و عیـد ایثار و مناجات و دعاست

ذات حق با میهمـانانش گرفتـه جشن عیـد
مرکـز ایـن جشـن نورانـی بیابـان منـاست

هر کجا رو آوریم و هـر طرف چشم افکنیم
خیمـۀ حجـاج بیـت‌الله پیش چشـم ماست

نـور از هر خیمـه می‌تابـد بـه بـام آسمـان
خیمه‌ها بیت‌الله و اشک و مناجات و دعاست

حاجیـان دارنـد بـر سـر شـوق ذبح گوسفند
قصد هر یک کشتن دیو هوس، گرگ هواست

ای خوش آن حاجی که در آن سرزمین کرده وقوف
خوش‌تر آن حاجی که جای او در آغوش خداست

جان من قربان آن حاجی کـه زیـر خیمه‌ها
چشم او گریان به یـاد خیمه‌های کربلاست

پیش‌تر از دید چشمم خیمه می‌آید به چشم
ای منا پاسخ بده، پس خیمۀ مهدی کجاست؟

حاجیان در هر نفس دارند از هم این سؤال
پس کدامین خیمه‌گاه مهدی موعود ماست

این صدای گریۀ مهدی است می‌آید به گوش؛
یا صـدای نالۀ «‌العفـو» ختم‌الانبیـاست؟

نالـۀ جانسـوز «یــااللهِ» ختـم‌المـرسلین؛
یا صـدای گریـۀ شوق علی مرتضـاست؟

یا امـام مجتبا صـورت نهـاده بـر زمین؛
یـا نـوای آسمـان‌سـوز قتیل نینـواست؟

یکطرف آمـاده ابـراهیم، بـر ذبـح پسـر
یکطرف تسلیم، اسماعیل از بهـر فداست

جان من قربـان آن حاجی که قربانگاه او
گاه نهـر علقمـه، گـه در کنـار قتلگاست

جان من قربان آن حاجی که ذبح حجّ او
طفل شیـر و نوجوان و پیرمرد پارساست

حاجیان سر می‌تراشند و عـزیز فـاطمه
در منای دوست می‌بینم سرش از تن جداست

جان من قربان آن حاجی که در صحرای خون
هـم قتیـل‌الاشقیـا و هـم ذبیـحٌ بالقفـاست

جان من قربان آن حاجی که بعد از بذل جان
سر به نوک نـی، تنش پامـال سمّ اسبهاست

جان من قربان آن حاجی که در این حجّ خون
ـروۀ او قتلگـاه او، صفـا طـشت طـلاست

گریه کن «میثم» بر آن حاجی که اجر حجّ او
گاه سنگ و گه سنان، گه تیغ، گه تیرِ جفاست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای تو جان نوبهاران، خوش رسیدی، خوش رسیدی!
ای تو شور آبشاران، خوش رسیدی، خوش رسیدی!

آمدی چون ماه تازه، تیغ بر کف، خنده بر لب
آمدی ای عید قربان! خوش رسیدی، خوش رسیدی!

روز اطاعت و بندگی محض مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

طلوع عید بزرگ و مبارک اضحی
فروغ وحدت و توحید داده بر دل ها

ز خاک پاک منی سرکشد بدامن عرش
نوای زمزمۀ گرم عاشقان خدا

در آن زمین مقدّس زدند حلقۀ عشق
به اشک و ناله و افغان و شور و شوق و دعا

رسد باوج سماوات نغمۀ لبیک
زکوه و سنگ و شن و خاک و ریگ آن صحرا

زدند خیمه در آن سرزمین که هر گامش
ز اشک دیده پیغمبری گرفته صفا

محمد و علّی و فاطمه حسین و حسن
نهاده اند رخ بندگی بخاک آنجا

صدای گرم مناجات حضرت مهدی
طنین فکنده در آن سرزمین بموج فضا

خوشا بحال دل محرمی که در آن جمع
جمال گمشدۀ خویش را کند پیدا

خوشا بحال دل آنکه بشنود پاسخ
از آن دهان مقدس چو گفت یا مولا

خوشا به ناله و فریاد و سینه سوخته‌ای
که با دعای امام زمان رود بالا

روند جانب مسلخ کنند قربانی
نه گوسفند بگو گرگ نفس و دیو هوی

دوباره زنده شود خاطرات آن پدری
که زیر تیغ، پسر را نشانده بهر فدا

کشیده کارد بحلق پسر که در ره دوست
کند سر از بدن نوجوان خویش جدا

کشیده تیغ ولی آن گلو بریده نشد
که بُد نهفته در آن سرّ قادر دانا

به خشم آمد و گفتا به کارد کز چه سبب؟
نمی بُری گلوی نازک ذبیح مرا

به سنگ خورد لب تیغ تیز و سنگ شکافت
که ناگه از لبۀ تیغ شد بلند ندا

که ای خلیل تو گوئی بِبُر چسان ببُرم
که نهی میکندم ذات قادر یکتا

دراین مکالمه ناگاه گوسفند به دوش
رسید پیک خدا نزد حضرتش ز سما

که ای خلیل خدا حبذا، قبول، قبول
زهی زهی به چنین دوستی و صدق و صفا

بجای ذبح پس، گوسفند کند قربان
که هدیۀ تو پذیرفته شد به درگه ما

بُرید سر زتن گوسفند و گفت دریغ
نریخت خون ذبیحم بخاک دوست چرا؟

ندا رسید خلیلا به پیش رو، بنگر
که راز مخفی ما بر تو می شود افشا

به پیش روی نظر کرد و دید غرفه بخون
ذبیح فاطمه را در منای کرب و بلا

گشوده چنگ بسی گرگ های کوفه و شام
بقصد ریختن خون یوسف زهرا

ز تشنگی زده آتش بدامن گردون
صدای ناله اطفال سیدالشهداء

رباب اشک فشان در کنار گهواره
گلوی نازک اصغر نشان تیر جفا

سکینه بر لبش از سوز تشنگی تبخال
دو دست گشته بریده از پیکر سقّا

شکافته است جبین جوانش از دم تیغ
چنانکه فرق علی در نماز گشته دو تا

بریز خار نهان لاله های گلشن وحی
به جستجو شده کلثوم و زینب کبری

چو دید صحنۀ آن محشر عظیم خلیل
دو دست غم بسر خویش زد، فتاد زپا

ندا رسید خلیلا ثواب گریۀ تو
فزون تر است ز ذبح پسر به درگۀ ما

کدام صحنه بود همچو کربلای حسین؟
کدام روز بود همچو روز عاشورا؟

مصائب همۀ انبیاست حق حسین
که او به بزم ازل سر کشیده جام بلا

به وصف دوست نبندد لب از سخن «میثم»
اگر زبان بِبُرندش، دلش بود گویا


شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بندگی کن تاکه سلطانت کنند
تن رها کن تا همه جانت کنند

سر بنه در کف ، برو در کوى دوست
تا چو اسماعیل ، قربانت کنند

بگذر از فرزند و مال و جان خویش
تا خلیل الله دورانت کنند

عید عابدان و صالحان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای منای معرفت دل هایتان

روی جانان شمع محفل هایتان


در هوالهو خویش را فانی کنید

عید قربان است قربانی کنید


مشعر و خیف و منی را بنگرید

با نگاه دل خدا را بنگرید

سینه نورانی، نفس ها مشک خیز

چشم ها چون ابر رحمت اشگ ریز


خاک با مشک و عبیر آمیخته

اشگ مهدی در بیابان ریخته


ای منی آهنگ دیگر ساز کن

دفتر اسرار خود را باز کن


وصف آن پیر خدا جو را بگو

قصّه ی قربانی او را بگو


عشق اینجا خودنمایی می کند

مرگ دائم دل ربائی می کند


کارد لرزد در کف دست پدر

روح رقصد در تن پاک پسر


بوسه های تیغ روی حنجر است

یا نوازش های دست هاجر است


عشق می جوشد به رگ های خلیل

تیغ می گوید که یَنهانی جلیل


دوست بهر دوست خود را ساخته

تیغ اینجا رنگ خود را باخته


الله الله همّتی کن جبرئیل

تا بگیری تیغ از دست خلیل


این که کرده جان خود تسلیم دوست

لحظه ای، آنی نمی گنجد به پوست


در جبینش نور احمد را به بین

دیده بگشا و محمّد را به بین


ای قضا زامر خدا تعجیل کن

خلق را قربان اسماعیل کن


ای فلک دست دعا از دل برآر

ای ملک از عرش قربانی بیار


آی حُجّاج این ندا را بشنوید

بشنوید اینک خدا را بشنوید


در منی از سوی ربّ العالمین

گوسفند آورده جبریل امین


کای خلیل از تو پذیرفتیم ما

امتحان بود آنچه را گفتیم ما


کردی اجرا آنچه را ما خواستیم

بر خلیلیّت تو را آراستیم


هر چه هست و نیست در فرمان ماست

تیغ در دست تو، حکم از آنِ ماست


بندگی کردی خلیل ما شدی

همدم بی جبرئیل ما شدی


این ذبیح ماست رویش را ببوس

تیغ بگذار و گلویش را ببوس


گر چه طفلت تیغ ما را مشتری است

آنکه باید ذبح گردد دیگری است


او سرا پایش نشان هر بلاست

قتلگاهش در منای کربلاست


پیش از آن کآید وجودت در وجود

بوده بر سجّاده ی خونش سجود


پیش تر از خلقت این روزگار

کرده اسماعیل ها بر ما نثار


تو خلیل مایی امّا او ولی است

نام زیبایش حسین بن علی است


عشق تا شام ابد مرهون اوست

اشک «میثم» ها نثار خون اوست


شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار