نتيجه و جمع بندىاز مطالب بالا كه نظريات علمى نيز آن را تاييد مىكند، چنين نتيجه مىگيريم كه منظور از حضرت آدم عليهالسلام در اسلام، كه از آن به عنوان اَبُوالبَشر (پدر انسانها) ياد مىشود، و نام او در قرآن 25 بار (كه هشت مورد آن به صورت يا بَنى آدَم است) آمده، نخستين انسان اين عالَم (كه آخرين عالم است و تا قيامت امتداد دارد) مىباشد، و قبل از او هزار هزار (منهاى يك) آدم و نسل، وجود داشته، كه هر آدم و نسلش در يك عالم بودهاند، و پس از انقراض آن نسل، عالَم آنها به پايان رسيده و سپس عالَم جديد و آدم جديد براى نسلهاى آينده به وجود آمدهاند.
از قرائن و نشانهها استفاده مىشود كه آدم عليهالسلام پدر بزرگ نسل فعلى، كاملترين انسانها بوده، و در نتيجه اين نسل و اين عالَم كه ما در آن هستيم و تا قيامت امتداد دارد، نسبت به نسلها و عالمهاى گذشته، برترى دارد، از اين رو سجده فرشتگان كه مطابق فرمان خدا بر آدم عليهالسلام انجام شد، به عنوان انجام فرمان خدا و تكريم و تجليل از اين آدم (كه آخرين آدم است) بوده و فرشتگان، خدا را سجده شكر نمودند كه پدر كاملترين نسل انسانى را آفريد، ولى نسلهاى قبل - كه گاهى در بعضى از روايات از آنها با عنوان نسناس ياد شده - از چنين تكامل و موقعيتى برخوردار نبودهاند.(14)
با اين اشاره و سرآغاز، كه بيشتر مبتنى بر قرائن و حدس است، ورق داستانها را به روى خود مىگشاييم، و گوش جان فرا مىدهيم تا درسهايى از اين داستانها بياموزيم و در راستاى تكامل خود، از آن بهره گيريم.