ویژه نامه ماه محرم حسینی |۩| امیری حسین و نعم الامیر |۩|

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دوباره داره میاد بوی محرم.....

کم کم به محرم نزدیک می شویم دیر نمانده است
که عاشقان در بزم الهی رقص شهادت آغاز کنند

دیری نمانده است که عزیزترین خلق خدا سید و سالار
جوانان بهشت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام
با دارو ندار خود در این بزم مرگ را به سخره بگیرید

دیری نمانده است که حسین فاطمه علی اصغرش را
علی اکبرش را , عباسش را و همه داروندار و
اصحاب و یارانش را در معرکه عشق و جنون پیشکیش کند

تا جهانی به وسعت تاریخ بشری
سر تعظیم و خضوع در برابر این عشق الهی خم کند

و حسین و ظهر عاشورایش
برتارک تاریخ گیتی تا ابد بدرخشد

صلی الله علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

محرم، عاشقانت گوش به زنگ صدای توأند و کربلا دارالشفای دل های
داغداریست که عمری در عطش تبسم لب های خشکیده ماتم گرفته اند.
آری، تو دوباره آمدی و لحظه لحظه با تو محرم و همه جا کربلا.

آمدی تا دوباره پرچم مظلومیت نامدارانت در عرش و فرش به
اهتزاز درآید، که سنت گریستن بر مصیبت تو، آغازگر قرن ها عزاداری است؛
آغازی که از قنداقه حسین7 و با اشک های رسول9 تبرک گرفته است.

محرم! مقتل و طواف سرخت، بیرق هر چه جهاد و فریاد آزادگی یاران
آزاده ات در گوش عالم است.کربلا مسلخ عشق و تو یادآور لب های
خشکیده ای و حسین قامت ایمان که سرهای وداع را بر زانو می نشاند.

کربلا وعده گاه برگزیدگان خداست، این سرزمین وامدار خون سرخ آنان
است. داغی که از شراره ای چون تیر گلو تا زخم عمود بر دوش
این ایام سنگینی می کند.

محرم! تو معنای همان لحظه ای که زبان مرثیه شعله می گیرد
تا داغ فرزندان زهرا3 را با اشک ناله زند.

باز هم تو محرم! و خیمه هایی که در تاریک روشن صحرا
آغوش کربلا دامن گرفته اند.

... و باز ندای آمدن توست و صدای گام های حسرتی که تا روز
حادثه بر قلب ها می تازد.

اندوه، چنگ بر حنجره های بغض آلود می زند.
در سکوت غمبارت، اندوهی ابدی خفته است.

نهیب دردهای پیچیده در دشت، باز هم گام های عشاق را به این
مذبح عشق می کشاند تا نظاره گر ایمان راستین اهل بیت
در اوج نامردمی های ایام باشند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز هم محرم است و ماه درس ها!

ای عزیز مصطفی، ای پسر فاطمه ی زهرا، ای شهید کربلا،
ای خون خدا! باز هم پرچم عزای تو را افراشته ایم و در سوگ تو سیه پوشیم.

این پرچم عزا و لباس مشکی، ما را به یاد کربلا و عاشورا
می اندازد، به یاد حماسه و شهادت، به یاد عدالت و شجاعت، به یاد
خدا ورسول، به یاد مدینه و کوفه و کربلا، به یاد نماز و نیایش و اشک
و سجاده و قرآن و جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و تولی و
تبری و به یاد همه ی خوبی ها، ارزش ها، وفاها و دینداری ها.

ای حسین مظلوم!
عاشورا برای ما تشنگان حقیقت، سیراب کننده ی جان است
و الهام بخش ایمان. هنوز هم درجان ما، علقمه ی عطش
جاری است و ما تشنه لبِ فراتیم.

دل های ما یک «حسینیه ی» پرشور است و خانه هایمان «تلّ زینبیه»
و جبهه هایمان «قتل گاه». در حسینیه ی دل هایمان مرغ های محبت و
کبوتران عشق، سینه می زنند و اشک های یتیم، در
خرابه ی چشممن بی قراری می کنند.

ای صاحب محرم، ای پناهِ جان های شیفته و عاشورایی!
سینه های ما تکیه ای قدیمی است که با کتیبه های اشعار محتشم، سیه پوش است.

دربِ آن با کلیدِ «یا حسین» باز می شود و زمین آن با اشک و مژگان
چشم ها، آب و جارو می شود. ما دل های خود را وقف تو کرده ایم یا حسین!

تو خودت این وقف نامه را امضا کرده ای برای
این ادعا، سند و شاهد بسیار داریم:

این که شوق کربلا در دل و شور شهادت در سر داریم،
این که هیچ روزی بی یاد تو بر ما نمی گذرد و هیچ مجلس و محفلی
بدون سلام بر تو شکل نمی گیرد و هیچ امر به معروف و نهی ازمنکری
جز با الهام از کربلای تو انجام نمی یابد،

این که تربت تو زینت سجاده های ماست، این که اشک عزای تو،
شستشو دهنده ی چشم و چهره ی گنهکار ماست، این که روزهای نخست
محرم را ایام احیای امر به معروف و نهی از منکر نام گذاشته ایم.

این ها و صدها شاهد دیگر، گواه عشق عاشورایی ماست.
تو را عاشق تر از ما کیست؟ ای محبوب پیامبر و معشوق خدا!

سلام بر تو، که محرمت جوشاننده ی چشمه ی مقدس اشک است!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انتظارم مى‏کُشد، یادى ز ما کن یا حسین!
درد هجران را به وصل خود دوا کن یاحسین

گرچه دورم، بر نگاه دلنشینت جان دهم
کوفه را با یک نظر چون کربلا کن یا حسین!

بى‏نیازى گرچه از من، من به تو دارم نیاز
پادشاهى، یک نگه بر این گدا کن یا حسین!

در حریم کعبه مى‏گردى چو اى سیمرغ عشق
عبد سرگردان خود را هم، دعا کن یا حسین!

عید قربان است فردا و ممنم قربانیت
چون ندارم صبر، امروزم فدا کن یا حسین!

چون که دور افتاده‏ام، اى زائر بیت‏الحرام
بام قصر کوفه را، کوه منا کن یا حسین!

مهربانى از دو سر، دارد چو لذت بیشتر
دیر شد احضار من، نامم صدا کن یاحسین!

آیم از شوق تو با سر، چونکه پابندم به عشق
پاى بر فرقم بنه، کامم روا کن یا حسین!

چون «حسان» بسیار مى‏باشد گداى درگهت
جمله را با یک نظر از غم رها کن یا حسین!

دارم اندر ذمّه‏ام حق خدا و خلق را
خود به فضل خویشتن دِیْنم ادا کن یا حسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهر را بوی غمی آسمانی در بر گرفته و زنجیرهای تعلق انسان شکسته
و خود را به زنجیر سینه زنی برای نینواییان، دخیل بسته است.

این یعنی؛ محرّم کتاب اندوه و مرثیه اهل ولایت نیست؛
که جولانگاهی است برای شکفتن؛ برای رویش.

این یعنی به بهانه حسین علیه السلام بر سینه زدن؛
اما در حقیقت بریدن سینه از زنجیرهای وابستگی به خاک.

و این یعنی تا کربلا فاصله ای نیست و تا حسین علیه السلام،
تنها یک جرعه عطش، باقی است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با همین سوز که دارم بنویسید حسین
هر که پرسید ز یارم بنویسید حسین

ثبت احوال من از ناحیۀ ارباب است
همۀ اهل و تبارم بنویسید حسین

خانۀ آخرتم هست قدمگاه حبیب
سر در قصر مزارم بنویسید حسین

هر که پرسید چه دارد مگر از دار جهان
همۀ دار و ندارم بنویسید حسین

من دلم را ز شکیبایی زینب دارم
همۀ صبر و قرارم بنویسید حسین

هیچ شعری ننویسید به روی کفنم
با گِلِ تربت یارم بنویسید حسین

تا نپرسند ز من هیچ سؤال آن دو مَلک
به روی سینۀ زارم بنویسید حسین

گلشن و باغ و بهشتم همه در هیئت اوست
همۀ باغ و بهارم بنویسید حسین

روی پیشانی من هرچه که بیمار شدم
با همه حال نزارم بنویسید حسین

هرکه پرسید که در چلّه نشینی چه کنم؟...
اربعین با که گذارم؟ بنویسید حسین

دست بر شاکلۀ هیئتیِ من نزنید
گفت یارم به عذارم بنویسید حسین

آری از کرب و بلایش نتوان دست کشید
حاجت قافله دارم بنویسید حسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مؤذنا اذانشون حي علي العزا شده
دوباره تو هيئت دل سينه زني بپا شده

بوي اسپند ، بوي عطر و بوي گلاب ، بوي سوختن دل آفتاب ،
بوي اشکاي چشم مهتاب ، برا ارباب ، پرچماي سبز و سرخ يا حسين ،
عکس بين الحرمين ، صداي دسته هاي زنجير زني ،
صداي نوحه هاي سينه زني ، تکيه هايي که تو شهر علم شدند ،
اون دلايي که يه پا حرم شدند ، باني خير غم شدند ، مي خونن مي خونن:

دوباره پاي اشک غم به ديده ي ما وا شده
دوباره تو هيئت دل سينه زني بپا شده

اونيکه راهش راه عشقه ، اونيکه ماهش ماه عشقه ،
نفسش آهش آه عشقه ، خورشيد عشق و ماه عشقه ،
پگاه عشقه ، نگاه عشقه ، همه جا سر پناه عشقه ،
توي ميدون گناهش عشقه ، سپاهش عشقه ،
بخدا که ششماهه اش خداي عشقه ، مي دونم مي دونم:

بوي محرم اومده تو آسمون غوغا شده
دوباره تو هيئت دل سينه زني بپا شده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای اشک کجایی که غم از راه رسید

اندوه عظیم و ماتم از راه رسید

یک سال گذشت و باز یک بار دگر

پلکی زدی و محرم از راه رسید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دیده های خندان

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

یا فاطمة! کل عین باکیه یوم القیامة الا عین بکت
علی مصاب الحسین فانها ضاحکة مستبشرة بنعیم الجنة.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است،
مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است
و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود

بحار الانوار، ج 44، ص .293

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مُحرّم آمد و مـــــــــــــــاه عزا شد
مه جـــــــــــــــانبازی خون خدا شد

بلند از تــــــــربــــت پاک شهیدان
شعــار کُـــــــــــــل ارض کربلا شد

دل شطّ فـــرات از خون زند موج
کــــــــــه دست از پیکر سقا جدا شد

در آغـــــوش پدر خندید و خوابید
چــــــــــــو پیکان با گلویش آشنا شد

مــــرا عاشق تر از پروانه کردی
غــــــــــــم عشق تو شمع بزم ما شد

اگر دردم دوا می شد چه می شد؟
اگر این عقده وا می شد چه می شد؟

نـصیبم کربلا می شد چه می شد؟
اگر این عقده وا می شد چه می شد؟

مـــرا مهر تو آیین شد حسین جان
که دل آئینه ایزد نمـــــــــــــــــــا شد

جوانــــــــــمردان عالم را بگویید
دوباره شور، عـــــــــــاشورا بپا شد

چرا مولای مــــــــــا مهدی نیامد
که خون دل روان از دیـــــده ها شد

محمد جواد غفور زاده