روزگارى كه سرشار بودن نعمت ها
و فراوان بودن ثروت ها و امكانات ، همه نيازمندان جهان را بى نياز مى سازد . در آن زمان از گرسنگى بيش از 800 ميليون گرسنه نشانى نيست و پروژه هاى ناتوان اقتصادى ، جامعه را به سوى ناتوانى نمى كشاند .
در آن زمان از فقر و تنگدستى خبرى نيست و غم به خانه اى راه نمى يابد . در آن زمان حكومت الهى حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه ، جهان را همچون بهشت برين مى سازد و بساط نشاط و شادمانى را در سراسر عالم مى گستراند و فراوانى نعمت ها جايگزين كمبودها و گرانى ها مى شود .
جهان سرشار از نعمت و ثروت
اكنون كه سخن از سرشار بودن نعمت و ثروت در آن زمانِ بى مثال به ميان آمد ، روايتى را از رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در اين باره نقل مى كنيم :
تنعّم اُمّتي في زمن المهديّ نعمة لم ينعموا مثلها قطّ ، ترسل السّماء عليهم مدراراً ، ولاتدع الأرض شيئاً من النّبات إلاّ أخرجته ، والمال كدوس ، يقوم الرجل يقول : يا مهدي أعطني ، فيقول : خذ .(78)
امّت من در زمان مهدى به آنچنان نعمتى مى رسند كه هرگز مانند آن داراى نعمت نبوده اند . آسمان بر آنان مى بارد و زمين هر چه از گياهان دارد خارج مى سازد و ثروت فراوان است . شخصى مى ايستد و به مهدى مى گويد : به من عطا كن و او مى گويد : بگير .
واضح است كه در روزگار رهايى همه مكاتب جهان از گمراهى رهايى يافته و با جهانى شدن دين اسلام همه مردمان آن زمان از امّت رسول اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم به شمار مى آيند . به اين جهت آن حضرت از مردمان آن
زمان به «اُمّتى» يعنى «امّت من» تعبير فرموده اند .
امّت رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم كه همه مردمان جهان در آن روزگار فرخنده مى باشند داراى دو ويژگى همگانى و عمومى هستند كه تا آن زمان بى سابقه است .
اين دو ويژگى كه همه از آن برخوردار هستند ، سبب گشوده شدن درب هاى آسمانى شده و بركات الهى را از زمين و آسمان براى آنان و همه موجودات در سراسر گيتى به ارمغان مى آورد . اين دو ويژگى عبارتند از : 1 - ايمان 2 - تقوا .
در آن روزگار ، اين دو خصلت عظيم معنوى اختصاص به گروه خاصّى ندارد و همگان از آن بهره مند خواهند بود ، به خاطر همگانى شدن اين دو خصلت ، غضب الهى از جهان برداشته شده و آنچنان سبب گشوده شدن نعمت هاى الهى مى شود كه واقعاً شگفت انگيز و بهت آور است.
براى اثبات اين مطلب به قرآن و سنّت روى مى آوريم :
امام صادق عليه السلام مى فرمايند :
ولينزلنّ البركة من السّماء إلى الأرض حتّى أنّ الشجرة لتقصف بما يريد اللَّه فيها من الثمرة ، ولتأ كلنّ ثمرة الشتاء في الصيف وثمرة الصيف في الشتاء ، وذلك قوله تعالى : «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَاتَّقُوا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَلكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ »(79) . (80)
حتماً بركت از آسمان به زمين نازل مى شود تا آنجا كه از درخت ، هر ميوه اى كه خدا اراده كند مى رويد و حتماً ميوه تابستان را در زمستان و ميوه زمستان را در تابستان مى خوريد و اين معناى گفتار خداوند است : »و اگر اهل قريه ها ايمان مى آوردند و باتقوا بودند حتماً بر آنان بركات
را از آسمان و زمين مى گشوديم و لكن تكذيب نمودند ، پس ما به آنچه انجام دادند ، آنان را مؤاخذه كرديم« .
در اين آيه و روايت ، نكته هاى جالبى وجود دارد كه برخى از آن ها را بيان مى كنيم :
1 - فاء تفريعيّه در جمله «فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ» دلالت مى كند كه تكذيب حقايق الهى و باور نكردن دستورات رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و ردّ كردن آن ، سبب مؤاخذه مردم شده و عمل آنان ، بركات آسمان و زمين را به روى مردم مى بندد و نكبت و بدبختى به سوى آنان رو مى آورد .
به اين جهت بايد درك كنيم كه سرچشمه همه جنايت ها و كشتارها ، كمبودها و نابسامانى ها ، در اثر روى گرداندن مردم از سفارشات رسول خدا صلىالله عليه وآله وسلم و ايمان نياوردن به آن ها و در نتيجه نداشتن تقوا مى باشد .
اگر مردم از اوّل پيامبران الهى را تكذيب نمى نمودند و ايمان مى آوردند و بر اساس ايمان ، تقوا را پيشه خود مى ساختند ، هيچ گاه در گرداب بلا و گرفتارى ، گرفتار و مبتلا نمى شدند .
بركت در عصر ظهور
2 - در عصر ظهور بر اثر ايمان و تقوا ، بركات الهى از زمين و آسمان بر آنان وارد مى شود ؛ به گونه اى كه از هر درخت هر نوع ميوه اى كه خدا اراده كند چيده مى شود و همچنين ميوه ها - بر اثر يكسان شدن هوا در همه فصل ها - مخصوص يك فصل نيست ، ميوه تابستان در زمستان هم بر درختان وجود دارد و ميوه زمستان در تابستان نيز بر درختان هست .
مسأله بركت ، حقيقت بزرگى است كه جهان در عصر ظهور بر اثر وجود آن ، چهره اى ديگر به خود خواهد گرفت و بر اثر وجود بركت و نازل شدن آن بر مردمان عصر ظهور ، گرفتارى هاى دوران تاريك غيبت برطرف مى شود(81) و گشايش و فراوانى سراسر گيتى را فرا خواهد گرفت .
به اين گونه - همان طور كه گفتيم - جهان چهره اى ديگر به خود مى گيرد و در آن عصرِ گشايش و شكوفايى ، شكوفه هاى قدرت و توانگرى سراسر زمين را پر مى كند و نشانى از فقر و تنگدستى باقى نخواهد ماند .
در آن عصرِ همايون ، ضعف ، ناتوانى و شكستگى ، شكست خواهند خورد و قدرت ، توانايى و خجستگى جايگزين آن ها خواهند شد .
در آن عصر فرخنده ، خنده بر لبان همه نقش خواهد بست و قلب ها سرشار از شادى و شادمانى خواهد بود .
بركت توسّط ملائكه ايجادگر به وجود مى آيد . از نظر ديد مادّى مثلاً گندم فقط به وسيله بذر و آب و خاك به وجود مى آيد ولى از ديدگاه كسى كه با امور غير محسوس آشنايى دارد ، ايجاد اشياء منحصر به وسايل عادّى و طبيعى نيست ، بلكه از راه هاى غير طبيعى نيز محصول طبيعى ايجاد مى شود .
درست است كه خداوند كارها را بر اساس وسايل و اسباب قرار داده است ؛ ولى اين امر نبايد ما را به گونه اى مشغول به وسايل و اسباب نمايد كه مسبّب الأسباب را فراموش كنيم و گمان كنيم اسبابى كه خداوند براى امور ايجاد نموده منحصر به امور مادّى و آنچه ما از آن آگاهى داريم ، مى باشد .
3 - در عصر رهايى ، مردم از گمراهى
دست برداشته و هدايت مى يابند و اين دليل بر جهانى شدن اسلامِ راستين و گرايش و ايمان مردم به حكومت جهانى حضرت بقيّة اللَّه الأعظم عجّل اللَّه تعالى فرجه مى باشد.
در آن عصر فرخنده برخلاف اين عصر تلخ و ناكامى ، همه مردم جهان به دستورات رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و آيين اسلام ايمان مى آورند و بر اساس اعتقاد به خدا تقوا را پيشه مى كنند .
بديهى است دستورات رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم جز پيروى از مكتب اهل بيت عليهم السلام و قرآن كريم چيز ديگرى نيست و اجر رسالت آن بزرگوار جز مودّتِ ذوى القربى نمى باشد .
خداوند در قرآن كريم مى فرمايد :
«قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى» .(82)
بگو بر رسالت خود پاداشى از شما نمى خواهم مگر مودّت ذوى القربى را.
در عصر رهايى بر اثر تكامل عقلى مردمان جهان ، گفتار رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را مى پذيرند و مودّتِ خاندان وحى عليهم السلام را دارا مى شوند . مقصود از مودّت اهل بيت عليهم السلام ، محبّتى است كه باعث تقرّب انسان به آنان شود .
المودّة ؛ قرابة مستفادة .(83)
از مودّت ؛ قرب و نزديك بودن حاصل مى شود .
بنابراين روايت ، ايمان و تقواى عمومى جامعه كه با گرايش به خاندان وحى عليهم السلام و دارا شدن مودّت آنان جلوه گر مى شود ، راز گشوده شدن درهاى آسمانى و نزول بركات الهى است . پس اگر از اوّل بعثت مردمان گفتار پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم را مى پذيرفتند و دست از مقام ولايت خاندان وحى عليهم السلام برنمى داشتند ، تيرگى ها و تاريكى هايى كه جهان را به ظلمت و
تباهى كشيده است پيش نمى آمد و خداوند كريم از عطاى نعمت ها و بركات آسمانى دريغ نمى ورزيد .
ولى متأسّفانه ، دست ستمگران از آستين جهالت بيرون آمد و سقيفه درخت افسانه خلافت را غرس كرده و بارور ساخت ، و در نتيجه آتش اختلاف و ظلم و ستم شعله ور شد و همچنان ادامه خواهد داشت تا دست الهى امام عصر ارواحنا فداه از آستين عدالت بيرون آيد و عنصرهاى ظلمت را با درختِ افسانه خلافت به آتش كشد و زمين را از كران تا كران سرشار از عدالت و رحمت نمايد .
بشارت رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم درباره آينده درخشان جهان
پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم كه از همان زمان آگاه از جريانات آينده بودند و مردم را به شعله ور شدن آتش فتنه و فساد آگاه ساخته و تداوم آن را تا ظهور حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه خبر داده اند ؛ همان گونه كه وضع سامان يافته اقتصاد جهان و فراوانى نعمت ها را در آن زمان پرشكوه بيان كرده اند .
در اين جا نمونه اى از بشارت هاى رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را در رابطه با ظهور منتقم آل محمّد عليهم السلام و توسعه اقتصادى در آن زمان را ، نقل مى نماييم :
پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند :
اُبشّركم بالمهديّ يبعث في اُمّتي على اختلاف من الناس وزلازل ، فيملأُ الأرض قسطاً وعدلاً كما ملئت ظلماً وجوراً ، يرضى به ساكن السّماء ، يقسّم المال صحاحاً .
قلنا : وما الصحاح ؟
قال : بالسويّة بين النّاس ، فيملأ اللَّه قلوب اُمّة محمّد غنى ، ويسعهم عدله حتّى يأمر منادياً فينادي : مَن
له في مالٍ حاجة ؟
قال : فلايقوم من الناس إلاّ رجل ، فيقول : أنا ، فيقول له : ائت السادن - يعني الخازن - فقل له : إنّ المهدي يأمرك أن يعطيني مالاً .
فيقول له : اُحث - يعني خُذْ - حتّى إذا جعله في حجره وأبرزه ]ندم[ فيقول : كنت أجشع اُمّة محمّد نفساً أو عجز عنّي ما وسعهم ؟
قال : فيردّه فلايقبل منه ، فيُقال له : إنّا لانأخذ شيئاً أعطيناه. (84)
بشارت مى دهم شما را به مهدى كه در ميان امّت من برانگيخته مى شود به هنگامى كه مردم در اختلاف با يكديگر هستند و زلزله ها به وقوع مى پيوندند . پس زمين را سرشار از قسط و عدل مى نمايد همان گونه كه از ظلم و جور پر شده باشد . به اين كار ، ساكن آسمان راضى مى شود . مال را به گونه صحاح تقسيم مى نمايد .
گفتيم : صحاح يعنى چه ؟
فرمود : ميان مردم مساوى تقسيم مى نمايد . پس خداوند قلب هاى امّت رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم را سرشار از بى نيازى مى نمايد و عدالت او همه آن را فرا مى گيرد ، تا آنجا كه به منادى دستور مى دهد و او ندا مى دهد : چه كسى به مال احتياج دارد ؟
پس از ميان مردم برنمى خيزد مگر يك نفر و مى گويد : من احتياج دارم ، به او مى گويد : نزد سادن )يعنى خزينه دار( برو و بگو : مهدى امر مى كند كه به من مالى بدهى . پس خزينه دار مى گويد : بگير ؛ تا مال را در لباس خود قرار مى دهد پشيمان مى شود و مى گويد : نفس من حريصترين امّت رسول خدا
صلى الله عليه وآله وسلم بود و آيا عاجز گرديد از من آنچه به مردم وسعت بخشيد!
امام صادق عليه السلام فرمودند : آن مرد مال را به خزينه دار رد مى كند ولى از او قبول نمى كند و مى گويد : ما چيزى را كه داديم پس نمى گيريم .
در اين روايت اختلاف ، زلزله ها ، ظلم و جورِ فراگير در سراسر زمين ، نياز و فقر از نشانه هاى ظهور امام عصر ارواحنا فداه شمرده شده اند كه پس از قيام آن حضرت به تمامى آن ها خاتمه داده خواهد شد و سراسر گيتى سرشار از عدالت شده و همه مردم بى نياز خواهند شد .
در روايتى ديگر رسول خدا صلى الله عليهوآله وسلم مى فرمايند :
يحثي المال حثياً لايعدّه عدّاً ، يملأ الأرض عدلاً كما ملئت جوراً وظلماً .(85)
مال را (به سوى مردم) مى ريزد ريختنى ! آن را نمى شمارد . زمين را سرشار از عدالت مى سازد همان گونه كه از جور و ظلم پر شده باشد .
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
نقل قول