آدمی که نوازش نشه، مخش می پُکه

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

🖊️شعبان توکلی نیا
*نشر:* گاهنامه مدیر
■اریک برن(eric berne) کتابی دارد با عنوان "بازی ها: روانشناسی روابط اجتماعی". در مقدمه این کتاب آقای برن از قول آقای اسپیتز(spitz) می گوید: "کودکانی که پس از تولد به مدت طولانی از آغوش مادر محروم می شوند، رفته رفته دچار افت شدید روحی و روانی شده و چه بسا ممکن است سرانجام با ناراحتی های ناشی از همین افت روحی، از پا در بیایند". بنابراین، آنچه که آقای اسپیتز آن را محرومیت عاطفی (emotional deprivation) می نامد ممکن است مهلک باشد.

□آقای برن در ادامه می گوید نظیر چنین پدیده هایی در بزرگسالانی که در معرض محرومیت های احساسی قرار می گیرند، نیز دیده می شود که تجربه ثابت کرده این محرومیت ها موجب روان پریشی می شود. در نهایت آقای برن نتیجه می گیرد که: "اگر نوازش نشوی، مخت می پُکد".

●بنابراین، بعد از آن که دوران صمیمیت دامان مادر به پایان رسید، فرد در بقیه عمر، هر روز با این معما مواجه است که دست تقدیر چه موانعی سر راهش سبز خواهد کرد. در بسیاری از موارد، فرد سازگاری نشان می دهد و یاد می گیرد که با کمترین نوازش، حتی از نوع نمادین آن، خود را راضی کند تا جایی که با مشاهده یک تکان دادن سر در تایید کارهای او و به رسمت شناختن موجودیت او، برایش کافی است.

○از نظر آقای برن یکی از بهترین راه حل ها برای کاستن از این محرومیت های عاطفی، "نوازش" است: برخی ها ممکن است نوزاد را لفظا و با کلام نوازش کنند، برخی ها ممکن است او را در آغوش بگیرند و بعضی ها ممکن است به شوخی او را نیشگون بگیرند یا تلنگرش بزنند. پس: وجود آمیزش اجتماعی، هر چه که باشد بر فقدان آمیزش اجتماعی مزیتی نسبی دارد.

■سوال: به عنوان مدیر چگونه می توانیم دیگران را نوازش کنیم؟

▪︎به نیازهای کارکنانمان توجه کنیم و بر اساس نیاز هر فرد، به او انگیزه بدهیم؛ برخی از کارکنان ممکن است به دنبال دیدن(احترام) باشند و برخی ها ممکن است به دنبال شکوفایی استعدادشان و ... .

▪︎برخی از کارکنان از شکست می ترسند، به عنوان مدیر به آنها اطمینان و احساس امنیت بدهید. آقای دمینگ معتقد است: در غیاب ترس، اشخاص می توانند در سطحی بالاتر از گذشته ظاهر شده و بر تولید خود بیفزایند.

▪︎عادت کنید با کارکنان خود به عنوان انسان های مهم و ارزشمند رفتار کنید.

▪︎انتظارات خود را از کارکنان، شفاف و روشن، مطرح کنید.

▪︎مدیران باید در خلوت و در جمع، کار برجسته کارمندانشان را تایید و از او تشکر نمایند. توجه داشته باشید هر چه که تحسین و تشویق شوند تکرار و تقویت می شوند.

▪︎با تمام وجود، به حرف کارکنان، توجه نموده و به دقت گوش کنید.

▪︎تبسم کنید.

▪︎کار را معنی دار کنید؛ به قول نیچه: کسی که چرایی برای زندگی کردن دارد، با هر چگونه ای خواهد ساخت.

▪︎با همکارانتان منصفانه رفتار کنید.

▪︎همه ما از نقاط ضعف و قوت هایی برخورداریم. یاد بگیریم کارکنانمان را همانطوری که هستند، بپذیریم.


□سخن پایانی: همه ما انسان ها از دردها و محرومیت های مشترکی رنج می بریم و به همین خاطر نیازمند آنیم که نوازش، شویم؛ بنابراین، یاد بگیریم همدیگر را نوازش کنیم.
___________________________
*بازنشر پیام = گسترش دانایی*
___________________________