ویژه نامه عاشورای حسین |۩ یالثارات الحسین|۩|

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حماسه عاشورا و درس عدالت

یکی از درس های عاشورا، عدالت خواهی است.
همین عدالت خواهی و آزادگی است که رهبر قیام عاشورا
را تا قیامت زنده نگه می دارد و آموزه های حیات
بخش او را جاودانه می سازد.

امام حسین علیه السلام در زمانی که نزدیک بود عدالت
و آزادی زیرپای ستمگران نابود شود، نهضت پرنور
عاشورا را آغاز کرد.

ایشان با قامتی افراشته، در برابر ظلم ایستاد و شهادت
در راه خدا را برخواری و ذلتِ زندگی با ستمکاران ترجیح داد.

آن حضرت با رفتار خود نشان داد که آزاد مردان و
عدالت خواهان هرگز تن به خواری نخواهند سپرد.

امام در نامه ای به مردم کوفه چنین فرمود:
«به جان خودم سوگند که امام و پیشوا، تنها کسی است
که مطابق کتاب خدا داوری کند و دادگر و عدالت پیشه، و متدین
به دین حق باشد و خویشتن را برای خدا به دین و عدالت مقید سازد».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باغبان آمد سری بر باغ زد
شوربختی را نمک بر داغ زد

از جَنان تا رو به سوی باغ کرد
دشت را چون لاله ها پر داغ کرد

مادرش آمد برای دیدنش
دیدنش، بوییدنش، بوسیدنش

آمد اما طاقت دیدن نداشت
رفت و باغ خود به بلبل واگذاشت

بلبلی دلسوخته جان سوخته
آشیانش همچو بستان سوخته

کرد با شمعِ دل خود جستجو
خاک را با یاد گل می کرد بو

تاب دیگر در دل بلبل نبود
بوی گل می آمد اما گل نبود

ناگهان از زیر شاخ و برگ ها
آمد این آوا که این سویم بیا

آمد و زد شاخه ها را برکنار
تا که شد گمگشته ی او آشکار

یافت آن گل را ولی پرپر شده
پاره پاره پیکری بی سر شده

گل ولی از بس به خون آغشته بود
یاس بر لاله مبدل گشته بود

گفت آیا یوسف زهرا تویی؟
آنکه من می جویمش آیا تویی؟

ماند از یوسف به جا پیرهنی
از تو نه پیراهن است و نه تنی

ای همه گل ها به نزدت کم زخار
زخم تو چون داغ زینب بی شمار

پای تا سر غرق در خونی چرا؟
آفتاب من شفق گونی چرا؟

جای سالم از چه در این جسم نیست ؟
باقی از این جسم غیر از اسم نیست

گر چه سر تا پای تو بوسیدنی است
بهر من جایی برای بوسه نیست

ای که نامت جان به عیسی می دهد
قتلگاهت بوی زهرا می دهد

گریم و پرسی اگر از سرگذشت
در غمت ای تشنه آب از سر گذشت

آنچنان شد دیده ی من اشک ریز
کز غمم شد چشم دشمن اشک ریز

عاشقان را بعد از این آوازه نیست
در کتاب عاشقی شیرازه نیست

انسانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای زینت جوانان، ای زیباترین جوان...
چه خوش است از تو سرودن،
چه شیرین است نشستن و از تو گفتن و از تو شنودن.

در کربلا شراب عمرت را به جام حماسه ای ریختن
که با خون نگاشته شده و از آن پس کتاب ها از تو نوشتند.

در گرما گرم شیهه اسبان، نیزه انداختی و نیزه انداختند.

در چکاچک برنده و تیز شمشیرها، تیغ کشیدی و تیغ کشیدند

از هیبت تو صحرا سراسیمه فریاد برآورد،
چنان که گویی طوفانیدر صحرا وزیدن گرفته است.

اما فرو افتادی و افول کردی
و هیچ ستاره ای در افق نماند جز آنکه بر تو گریست
و همچنان اشکش سرازیر است.

تو به ظاهر به خط پایان نرسیدی اما
تا ابد همه سواران در پی نشانه مقصد، چشم به الگوی تو دارند.

سر تو به تیغ از تن جدا شد و سرهای یارانت را بریدند،
که دل کینه به ستم چیره است.

دریغا، آن سرهای بریده و خون چکان بر نیزه ها
نخل هایی سبز را می مانست که خرمای سرخ برآورده اند.

و دخترکان سوگوار که آه نفس هایشان شعله ور بود
و چنان می گریستند که اشک، گونه هایشان را می خراشید.

دل جاده ها بر حالشان می سوخت و چشم بیابان برایشان می گریست
و صلیب دیرهای صحرا به احترامشان خم می شد.

تا اینکه به دربار بیداد رسیدند و پرده ها فرو افتادند
و گمراهی غاصب جنایتکار هویدا شد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چشم ما تا که به زخم بدنت گریان است
اشک ما گوهر رخشان یم عرفان است

به همان آیه که خواندی به سر نیزه قسم
خون پاک تو، حیات دگر قرآن است

دین ز خون بدنت جامه گلگون پوشید
گرچه در دامن صحرا بدنت عریان است

حوض کوثر شود از اشک محبان تو پر
ساقی اش دست خدای اَحد منّان است

هرکه را نیست به دل داغ تو، داغش به جگر
هر کجا نیست عزاخانه تو زندان است

کفن عاشق تو، پیرهن سینه زنی است
خاک زنجیرزنت، درد مرا درمان است

آب تا روز قیامت جگرش می سوزد
که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است

اولین روضه جانسوز تو را خوانده خدا
اولین گریه کن تو پدر انسان است

حَیَوان بهر تو گریند، خدا می داند
منکر گریه به تو پست تر از حیوان است

چه به دوزخ ببرندش، چه به گلزار بهشت
چشم “میثم” به جراحات تنت گریان است

سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عاشــــــورا و کربلا

«عاشورا‍» نه حادثه ای در گوشه ای از زمان
و «کربلا» نه مکانی است در گوشه ای از زمین

چنان که در زیارت عاشورا خطاب لعن الهی تنها
شامل قاتلین کاروان محسوب نمی شود، که بانیان خط انحراف
و تابعین و پیروان باطل در طول تاریخ را دربر می گیرد.

عاشورا روز یادآوری عهد آدمیان با حضرت حق است
همان عهد ازلی و فطری، روزی که شاهدی شد
بر ملائکه پرسشگر از چرایی خلقت آدم،

و روز رمزگشایی از آن رازی که خدا در هنگامه آفرینش آدم
و در پاسخ فرشتگان فرمود: «انی اعلم ما لاتعلمون».

در کربلا «حضرت عشق» آشکار شد تا چهره حقیقت نمایان شود
و صف نوریان و ناریان متمایز گردد و حجت بر فرزندان آدم تمام.

این است که محبت «حسین (ع)» اختصاصی به شیعیان و مسلمانان ندارد
چرا که عشق به حقیقت در نهاد آدمی جاری است
و هرکس چراغ فطرتش هنوز خاموش نگشته

و رشته قلبش با حقیقت نگسسته است ،حسین برایش دوست داشتنی
است و حریم حسین و یارانش برایش محترم.

در کربلا صفی از نور بود با امامت آفتاب عشق، پرچم داری
ماه بنی هاشم و پروانگی ستارگان آسمان ولایت.

و اینها چنان ذوب در حق شده بودند که گویی یکی بیش نبودند؛
یک حقیقت واحد، یک حسین!

آری آن جا که خورشید در میانه آسمان نورافشانی می کن
د ماه و ستارگان جملگی محو و فانی در او می شوند؛
«ارواح التی حلت بفنائک»

کربلا شگفت‌ترین؛ ژرف ترین و رازناک ترین حادثه عالم است
که تاریخ تاکنون به چشم خود دیده است .

کربلا دیدنی‌ترین منظره هستی است با جلوه‌ها و شگفتی‌های
نو که با هر نگاهی، رازی از رازهای‌آن گشوده می‌شود؛

ولی با این وجود هرگز اسرار آن ، تمام شدنی نیست
و عاشورا خواندنی‌ ترین کتاب آفرینش است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرا رسیدن سالروز شهادت عاشقانه

آقا ابا عبدالله الحسین عليه السلام

وبخون طپیدن هفت و دو شقایق گلگون

کفن عزیزان ، اصحاب و یاران وفادارش

و آغاز دوران تلخ و جانکاه اسارت آل الله

بر امام عصر(عج) وبر عزاداران

و سوگواران اهل بیت عصمت و طهارت

علیهم السلام و جهان تشيع تسليت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همیشه عاشوراست

برای فطرت های سربه دار که زادگاهشان کربلاست
و زادروزشان عاشورا، همیشه عاشوراست.

گذار از واقعیّت عاشورا برای رسیدن به حقیقت عاشوراست.
هدفِ معمار عاشورا، حضرت حسین بن علی علیه السلام

این است که انسان را با عبور دادن از واقعیّت عاشورا
به حقیقت عاشورا برساند.

عاشورا لفظ نیست؛ معناست!
حقیقت عاشورا، معنا و معنویت عاشوراست.
حقیقت را باید زیست، امّا واقعیت را تنها باید دانست.

قبله حقیقتی زمین کربلاست و قابلیّت حقیقی زمان، عاشورا!
هیچ نقطه ای در هویّت هستی نیست که از حرکت
و شعر و شعور عاشورایی، خالی باشد.

عاشورا روح زندگی است و زندگی در نبود تقدیر
و تفکر عاشورایی جنازه ای بیش نیست.

ابوالقاسم حسینجانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام من به تو و زخم های زیبایت
به تشنگی لب خشک رو به دریایت

هزار رود نشسته اند تا که سجده کنند
دوباره مثل همان روز سخت برپایت

هنوز می شونم صوت سرخ قرآن را
میان قرن ها سکوت ، از نایت

قبیله من از آن زخم ها خبر دادند
که روز واقعه کوشید در تمنایت

گمان کنم که از آن روز آسمان و زمین
هنوز تکیه نمودند روی پاهایت

چه سروها که شکستند از شنیدن تو
چه کوه ها که تکیدند از مدارایت

چه ابتدای عجیبی است روز عاشورا
هنوز حل نشده دردلم معمایت

عزیز خوب من ای کاشکی که می مردم
در آن غروب غم انگیز دشتها جایت

اگر چه وسعت فریاد تو جهانگیر است
هنوز می شنوم از کویر آوایت

تو ابتدای تمام پرندگان بودی
چه دلنشین و گواراست نقش رویایت

محمد حسين مولايي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

موسم عاشورا




سلام بر زمزمی که از کربلا می­جوشد.
سلام بر موسم عاشورا.

سلام بر غزل­های عاشقانه حسینی.
سلام بر سجاده­ های مرطوب گریه.

سلام بر ترک­های قلب حزن و اندوه. سلام بر سفینه بر ساحل نشسته.
و سلام بر شما که در قامت شمشیر و در هیبت نور به خیمه­ های
آه و گداز پیوسته ­اید و مهیّای کارزار شده­ اید.

سلام بر شما کربلاییان، تاسوعاییان و عاشوراییان؛
مقتل خوانی­تان قبول درگه حق باد.

بخوانید این زیارت را، بگریید این زیارت را و فریاد کنید که این شرمساران
ابدی ننگتان باد. آن کدام آتش است که شما را بسوزاند تا رسوای جهنمیان شوید.

راه حسین، راه دل است و هرگاه عاشقی به دل توجه کند، او
را می­یابد. آری، قبر او در دلِ دوستداران اوست.

سلام از راه دور و از نزدیک بَهرِ او بُوَد یکسان بلی، قبر شریف او دِل اهل یقین باشد.

بیاییم در مکتب انسان­ سازِ او، از اکسیر محبتش مس
وجودمان را طلای ناب و زر خالص گردانیم.

تو را ز باب حسینی بَرند جانب جنّت تو را که عاشق اویی، تو را که شیعه اویی
در راهِ خدا چو نیست شد هستِ حسین
شد عالم هستی همه پابست حسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عاشورا، روح زمان



عاشورا، تنها حکایت عطش، ستم و اسارتی نیست
که بر خاندان پیامبر ص) رفت؛

عاشورا، تجلی گاه ایمان، عشق و حماسه نیز هست.
عاشورا، تمام روح زمان است در کالبد زمین.

عاشورا، هویت ماست. عاشورا، یک پیام است؛
پیامی آسمانی در زمین که پژواک آن همواره به گوش وجدان های
بیدار آزادگان در هر زمان و مکان می رسد و آنان را به خود فرا می خواند.

عاشورا، یک روز در یک جغرافیای خاص نیست.
گستره عاشورا چنان وسیع است که تاریخ ظرفیت آن را ندارد.

فرهنگ عاشورا و مفاهیم والای مکتبی اش به آدمی می آموزد
تا زمانی که به حق, عمل و از باطل دوری نمی شود، اهل
ایمان باید به دیدار پروردگارشان مشتاق و راغب باشند

که سرور و سالار شهیدان، مرگ را در چنین شرایطی جز سعادت
و زندگی در کنار ظالمان را جز سیه روزی و ننگ نمی دانست.

عاشورا، حجت را بر انسان تمام کرد تا هیچ کس را هیچ گاه بهانه نماند.
اینجا شیرخواره نیز می تواند فریاد بزند، بگرید و در صفیر زهرآگین
تیری سه شعبه، مظلومیت حق را بازگو کند.

اینجا نوجوانی می تواند اسب عشق زین کند و در دریایی از تیغ
و سنگ و نیزه و قهقهه فرو رود.

اینجا مردی می تواند تشنگی اش را در امواج رودخانه، پیش
پای عطش روح، قربانی کند و تشنه کام از آب بیرون آید
و بازوانش را در دفاع از حریم ایمان رها کند و مشکی
از رشادت و حماسه و عشق را به خیمه های فردا برساند.