اگرچه رژیم بعثی صدام در طول یک دهه به اسارت گرفتن حدود ۴۰۰۰۰ تن از رزمندگان ایرانی، سعی نمود با انواع و اقسام رفتارهای غیرانسانی و شکنجههای فراوان و آزار و اذیت اسرای در بند، در ارادههای پولادین و الهی آنان رخنه وارد کرده و آنان را با یاس و ناامیدی از کرده خویش مواجه سازد که البته در این امر ناکام ماند،
اما جمهوری اسلامی بر اساس عمل به آموزههای دینی و مذهبی خود، هرگز دست به اتخاذ شیوههای غیرانسانی و اخلاقی در برخورد با اسرای عراقی نزد و نتیجه آن نیز آن شد که از همان سالهای اولیه جنگ، این اسرا با تغییر و دگرگونی در افکار و عقاید خود مواجه شده و قادر به تمیز و تشخیص دادن حق از باطل در این جنگ تحمیلی شوند.این دگردیسی و استحاله سیاسی و فرهنگی تا بدان جا پیش رفت که این اسرا داوطلب حضور در جبهههای جنگ علیه رژیم بعثی شدند.
در گزارش مورخه ۱۶/۱۲/۱۳۶۱ روزشمار جنگ ایران و عراق (جلد بیست و چهارم) با عنوان «عملیات والفجر 10» آمده است: