شگفتيهاى نهج البلاغة

[نصرالله عاشق خداومولا]

بهر حال حقايقى برين والا بر فراز عالم هستى وجود دارد كه در نزد خداست و در گنجينه حكمت و توان خدا ، و خداوند اين حقايق را بجهان طبيعت پائين ميآورد و به آنها شكل ميبخشد همچنانكه معنى در قالب لفظ جاى ميگيرد .

پيامبران و امامان كلمه الله‏اند و كلمه عليا ، سخن برتر و اينها همان شجره پاكند و آن شجره پيامبر و خاندانش كه در ميان امت و در نهاد پاك و سرشت پاكيزه انسانهاى لايق ريشه دوانيده‏اند و شاخه‏هايشان از جهان ماده بجهان ماورائى اوج گرفته است و از فروغ تابان وحى و عنايت الهى پرتو ميگيرند و سايه مى‏گسترانند و ميوه ميدهند و كام جان انسانها را شيرين و سيراب مى‏سازند .

آنها فرودگاه پيام آسمانيند ، زيرا پيام خداوندى كه از مصدر قدس و پاكى خداى سبحان فرود مى‏آيد ، فرودگاهى ميخواهد پاك و گسترده و نيرومند تا بتواند تشعشعات وحى را بپذيرد و اين فرودگاه جان پاك پيامبر است كه چون آبشار الهام خداوندى بر جان پيامبر سرازير شود از قلب پاكش بجريان مى‏افتد و بجان پاك خاندانش راه مى‏يابد ، پس امامان هم فرودگاه الهام خداوندى اند و از آن دانشهاى بسيط آسمانى بهره مى‏برند و بهره مى‏دهند و بهره مى‏بخشند .

[نصرالله عاشق خداومولا]

فرشتگان وحى هم بخانه پيامبر بال ميكشند و پيام ميرسانند و صعود و نزول دارند و پيوسته و وابسته بخانه ساده پيامبر خانه على است و خانه فاطمه و حسن و حسين كه اينها ابلاغ مى‏كنند و ديگر خانه‏اى در همه جهان جز خانه گلين فاطمه نيست كه بر بامش فرشتگان و رحمتهاى محض پروردگار فرود آيند و بهمين جهت پيامبر دستور داد كه در همه خانه‏ها را بمسجد ببندند جز در خانه على و فاطمه را يعنى تنها اين خانه بفرودگاه وحى راه دارد و بس و بس و بس و . . .

[نصرالله عاشق خداومولا]

از همين جا بود كه خانه فاطمه بيت طهارت شد و خانه عصمت و مركز آموزشهاى آسمانى و كانون عشق و ايمان و عمل و پاكدامنى و شرف و عزت و كرامت و فداكارى و شهادت و هر چه در قاموسهاى لغت بمفهوم ارزش و والائى و بالائى وجود دارد و من نميدانم و تو هم نميدانى و آنها هم نمى‏دانند و فقط خدا ميداند و آنها كه در آن خانه‏اند كه جانم فداى خاك و خشتش باد .

ديگر آنكه آنها كانهاى دانشند و هر دانش از معدن معارف آنها برمى‏خيزد كه گوهرخيز است و نفاست ريز و ديگر كانها ، سنگ است و ذغال است و خزف است ، سياهى و وحشت است و در كانالهايش هراس و عفونت است و تاريكى و مرگ است .

و آنها چشمه‏هاى حكمت و خردند ، چشمه مى‏جوشد و هميشه ميجوشد در تاريكى شب و روشنائى سپيده‏دم در آفتاب ظهر و سايه غروب و هيچگاه از جوشش باز نمى‏ماند كه بذخيره‏اى آب خيز وابسته است پس هميشه جوشان است و پرآب و صافى و حيات‏بخش و در جريان ، ممتد و مستمر كه جويبارها مى‏سازد و كشتزارها مى‏آفريند و زندگى و رفاه و فراخى ببار مى‏آورد و اين امامانند كه چنينند و چشمه پر جوش و پرخروش و زاينده و سازنده آنها از اقيانوس بيكران حكمت ازلى برمى‏خيزد و تا پايان روزگار و بعد از روزگار هميشه اين جوش و زايندگى ادامه دارد و دارد .

[نصرالله عاشق خداومولا]

ولى انديشه‏هاى كوتاه و نارساى بشرى كه از مغزى خشك و سياه برمى‏خيزد از نوك بينى سازنده‏اش بالاتر نمى‏رود و دچار هزاران تضاد و اختلاف ميشود و واميماند و گيج ميشود و بحيرت مى‏افتدو اگر هم چيزى انديشيد يا از خيال اوست كه بى‏پاست و يا از ديد و حس اوست كه محدود است و جهشى ندارد و جوش و خروشى ندارد اگر هم گامى به بيش نهد ديگر ادامه‏اى ندارد و مى‏خشكد و فرو ميماند و ميگندد و مى‏پوسد و جنازه‏اى ميشود كه بار ديگر فيلسوفان بر رويش برقصند و كتابهايش را بمسخره گيرند واى . . . واى اگر انسان دچار اين گمگشتگان شود كه هم گمراهند و هم گمراه‏گرند و راهى جز اين نيست كه بهمان سرچشمه‏هاى حكمت رو آوريم كه براى هميشه مى‏جوشد و هرگز پايان نمى‏يابد .

على ميگويد دوستان و ياوران ما رحمت خدا را در پيش دارند و بدخواهان و دشمنان ما بايد در انتظار خشم خدا باشند آخر چرا ؟ مگر اينها كيستند كه چنين نازنين و مقرب و برگزيده و محبوب باشند كه حتى دوستانشان و يارانشان مشمول لطف خدا و دشمنانشان مستوجب خشم خدا باشند ؟

من نمى‏دانم ، از پيغمبر بپرسيد كه ميگويد ( اى على ترا دوست نميدارد مگر مؤمن و دشمنت نميدارد مگر كافر ) اين اصلى است كه بين عاشق و معشوق و محب و محبوب سنخيتى است و چون امامان پاكند و با ايمان و عزيز و كريم لا محاله دوستان واقعى آنان نيز چنينند و كسى كه آنها را دشمن بدارد دشمن فضيلت و ايمان و عدل و پاكى است . و چنين كسى از رحمت خدا بدور است و سزاوار خشم اوى .

[نصرالله عاشق خداومولا]

على و قرآن

قرآن هم امام است و فرمان امامت از آن برميخيزد كه برخاسته از علم خداست و بيانگر مشيت و حكمت و قدرت خداوندى كتابى كه لفظ و مفهومش هر دو آسمانى است و از جايگاه علم و اراده الهى پديد آمده و معجزه جاويدان محمد ( ص ) و اسلام است .

كتابى راهنما و هدايت‏گستر كه فرمانهايش ارزنده و جاويد است ( فيها كتب قيمة ) (24)و با قاطعيت حق را از باطل جدا ميكند و هرگز بيهوده نمى‏گويد انه لقول فصل و ما هو بالهزل (25)سخنى كه از روى رسائى و عدل بيان شده و كلمه خداست كه به مرحله اتمام و تكامل اديان و كتب آسمانى رسيده و هرگز در آن دگرگونى پديد نيايد و گفتارى جاويدانست و تمت كلمة ربك صدقا و عدلا لا مبدل لكلماته و هو السميع العليم (26)على از هر كس بيشتر به اين كتاب آشناست زيرا هميشه در كنار پيامبر بوده و آبشار وحى كه بر جان پيامبر فرود مى‏آمده روح او را سيراب ميكرده است و پيامبر فرمايد يا على آنچه من بينم تو مى‏بينى و آنچه من ميشنوم تو مى‏شنوى .

على همچنانكه قرآن را مى‏شناخته نه تنها بفرمانهايش بهتر از هر كس عمل ميكرده كه خود نمونه عالى تجسم حقايق و عملى قرآن بوده است و پيامبر ، او را همراه قرآن شمرده است كه هرگز اين دو امام از هم جدا نميشوند تا در كوثر بر او درآيند .

[نصرالله عاشق خداومولا]

اينجاست كه على ، قرآن را بدرستى و شايستگى مى‏ستايد و مردم را بانجام فرمانهاى آن برمى‏انگيزد و چنين ميفرمايد .

« كتاب خداوند در ميان شماست ، سخنگوئى كه از سخنورى باز نمى‏ماند و بنائى كه هرگز پايه‏هايش ويران نميگردد و پيشواى پيروزى كه هيچگاه ياورانش شكست نمى‏خورند » (27)على از ابديت قرآن سخن ميگويد ، زيرا نمودار علم و اراده لا يزال است و پايندگى در حقيقت او نهفته است ، نغمه‏هاى حيات بخش آسمانيش هميشه در دلها و جانهاى مردم آگاه طنين دارد و بناى استوارى است كه بهمه انسانها پناه ميدهد تا در سايه‏اش به كمال و آرامش زيست كنند و توفان حادثات را در اركان نيرومندش راه نباشد تا در هم فرو ريزد و پناهندگانش را بنابودى سپارد .

كتاب پيروزى است و رمز عزت و چيرگى و پايندگى و كرامت در فرامين آن آشكار است و ياوران و پيروان راستين آن هرگز بخوارى نگرايند و از پايگاه چيرگى بشكست و ناتوانى نيفتند .

[نصرالله عاشق خداومولا]

على مردم را بكتاب خدا ميخواند و درباره قرآن چنين مى‏سرايد .

« بر شما باد كه بكتاب خداى روى آوريد ، كه آن ريسمان استوار است و فروغ آشكار ، و شفاى سودبخش و سيرابى تشنگان و نگهبان پناه‏آوران و رهائى راه‏جويان ، هرگز بكژى نيفتد تا راستش كنند و از آهنگ هدايت بدور نمى‏افتد تا از آن دست بر دارند هر چه آياتش را بخوانند و بشنوند كهنه نميشود ، هر كس به منطق آن سخن گويد راست است و هر كس بفرمانش رفتار كند پيشرو است » (28)قرآن ريسمان استوار خداوندى است كه سوئى از آن در دست مردم است و سوى ديگرش در دست تواناى خدا و هر كه بدان چنگ زند از تكان و ترس و پراكندگى و دغده برهد ، ريسمان يگانگى و پيوند همگانى است كه خداوند فرمود و اعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا (29)رمز يگانگى امت و راز هماهنگى مردم است كه همه انسانها را به يك سوى فراهم آورد و بدلها پيوند و پيوست و الفت بخشد و ترك و رومى و هندى و عرب و عجم را يك كاسه كند و امتى يگانه و زنده و آگاه و نيرومند و پيشاهنگ بوجود آورد .

فروغى آشكار است و نور خداست كه از مكمن نور آسمانها و زمين در چراغدان هدايت ميدرخشد تا انسانها را از تاريكى جهل و جور و شرك بروشنائى آگاهى و عدل و يكتاپرستى رهنمون شود كه خداوند فرمود :

كتاب انزلناه اليك لتخرج الناس من الظلمات الى النور (30)يعنى اى پيامبر اين كتاب را بر تو فرو فرستاديم تا مردم را از تاريكى‏ها بسوى نور بيرون برى .

[نصرالله عاشق خداومولا]

بيماريهاى روحى انسانها را شفا مى‏بخشد و داروئى اخلاقى است كه مرضهاى سهمگين ستيز و حسد و خودكامگى و تباهى و كجروى را درمان مى‏كند تشنگان را سيراب مى‏كند كه سرچشمه حيات است ، چشمه‏اى كه از مكمن حيات قيومى برميجهد و هرگز خشك نمى‏شود و كشتزار تشنه و تفتيده دلها را سيراب مى‏سازد و مزرع سبز فلك انسانيت را هميشه تر و تازه نگهميدارد نگهبان پناه‏آور است آنكس كه بريسمان عنايت و هدايتش چنگ زند هرگز نلغزد و نيفتد و نميرد و هر كس براى رهائى از ستم و تجاوز و تباهى بدامان حمايتش درآويزد بناروائى و ناگوارى گرفتار نگردد .

[نصرالله عاشق خداومولا]

كتابى است كه خداوند ، نگهدارى او را تضمين فرموده و دست نابكاران را از تجاوز بمقام والايش بازداشته ، پس كسى را توان تحريف در كلامش نيست ، تا چون ديگر كتب مذهبى بكجى افتد و نياز براست كردن داشته باشد ، بلكه محفوظ است و راست است و روشن و ايمن از هر كجى و خيانت و تحريف قدرتمندان را در طول روزگار توان آن نيست كه اين كتاب را از سير هدايتش منحرف كنند و مردم را از آن برهانند ، بلكه هميشه هدايتگر است هدايت در صراط مستقيم بسوى كمال انسانى و اوج مطلق بى‏كران معنوى و اين از معجزات قرآن است كه هر چه آنرا بخوانند و بشنوند خسته نشوند و كهنه‏اش ندانند بهترين كتابهاى ادبى جهان كه پديده نبوغ بزرگترين هنرمندان و متفكران انسانى است پس از چند بار خواندن كهنه ميشود و رغبت مردم از آن بپايان ميرسد ولى آهنگ روحنواز قرآن و اين ترانه حيات‏بخش و هدايتگر آسمانى آنچنان دلنواز و روح‏پرور است كه هرگز به اندراس و كهنگى نمى‏گرايد و هر بارش كه بخوانند گوئى همان لحظه از آسمان فرود آمده است ، علامه اقبال لاهورى گفت قرآن را چنان بخوان كه گوئى بر تو نازل ميشود .

[نصرالله عاشق خداومولا]

موج معنويش تار دلها را بنوا مى‏افكند و جانها را گرم و روشن مى‏سازد و انديشه‏ها را برميانگيزد و نشاط و روح و شادابى و اميد مى‏بخشد و گاه چنان مى‏ترساند كه بند از بند انسان بتكان مى‏اندازد و حيات پديد مى‏آورد . . . و زندگى و عشق مى‏آفريند زيرا روحى است كه از امر خدا برخاسته ، نغمه‏اى است ماورائى ترانه‏اى است بهشتى آهنگى است جاودانى ، سخنى است برتر والاتر و عاليتر كه كتاب مبين است و كلام خداست و من نمى‏دانم و نمى‏فهمم كه چه ميگويم و چه بگويم ، آخر اين خداست كه با همه جلال و شكوه و كبرياگى و قدرت و اراده و مشيت و خشنودى و خشم با همه صفاتش و ذاتش كه خودش ، همان ذات و عين و نفسش جل جلاله با آنهمه كبريائى و عظمت وجود و جبروتش با انسانى ناتوان سخن ميگويد و اين آنچنان معجزه‏اى است كه بدرك هيچكس نيايد و كس نتواند كه معجزه اين فرود را دريابد كه اگر همه كرات آسمانى و كهكشانهاى بى‏كران هستى را با همه بزرگى در كاسه‏اى سفالين بگنجانند اين معجزه در برابر معجز آنكه سخن خدا در قالب حروف الفبائى درآيد هيچ است آرى حرف الفبائى همچون ، الم ، الر ، حمعسق ، كهيعص ، ق ، ن ، و . . . خدايا از اينهمه وحشت و دهشت بتو پناه ميبرم