ویژه نامه رحلت پیامبر اکرم محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله و سلم{غروب خورشیدهدایت}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

داغ رحلت رسول خاتم است

هر طرف که بنگری، به رنگ و بوی ماتم است
ای امین وحی و دین

این مدینه تو نیست مانده این چنین غریب
همچو خاتمی که یک نگین از آن کم است

خلوت دل غمین حضرت امیر اشک و ناله محرم است
زخم جانگداز دختر تو تربت مطهر تو مرهم است

سیلی و رخ کبود ماه دود و آتش و فشار پشت در
تازیانه، زخم سینه، بانوی شکسته بال و بی پناه

آه ای مبشّر عدالت و برابری
ای رسول رحمت و برادری

این همه جسارت و ستم به پیش چشم توست
گرچه دیده خدایی تو بر هم است

اینک این مدینه است و کوچه های پر ز غربتش
این بقیع و مسجد و بلال و فاطمه در انتظار

یک طرف دل شکسته حسین و زینب و حسن
یک طرف، علی و فاطمه، ز رحلت تو سوگوار

رفتی ای قرار دل
ای که پر کشیده ای به سدره حضور و بارگاه نور
آه ای کلیم حق، حبیب آفریدگار

جواد محدثی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حضرت محمد (ص)

احب الاعمال الي الله من أطعم مسكينا من جوع أو دفع عنه مغرما أوكشف عنه كربا

بهترين كارها در پيش خدا آن است كه بينوايي را سير كنند ،

يا قرض او رابپردازند يا زحمتي را از او دفع نمايند .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ما یتیم شده ایم


حتی گذشت قرن ها نتوانسته این گرد غمناک یتیمی را از گونه هایمان پاک کند.
می گویند خاک سرد است و فراموش کار؛ اما داغ دل ما که هنوز
می جوشد و از چشم هامان سرریز می شود به یادتان.

ما همه فرزندان شما هستیم. درست است که زمان و مکان
فاصله انداخته بین حضورمان؛

اما برای شما که نگاه آسمانی تان عبور می کند از لامکان، دلجویی از
فرزندان یتیم، آسان است. ای رسول خدا صلی الله علیه و آله !
ما همه یتیمان شماییم؛

حتی اگر از نسل پاک علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام نباشیم
حتی اگر بوی مدینه هم به مشاممان نرسیده باشد

حتی اگر مهمان یک لحظه کعبه هم نباشیم
حتی اگر پایمان را هم از محدوده شهرهامان بیرون نگذاشته باشیم؛

شما پدرمان هستید، جدمان و همه هستی مان.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به حرمت حضور فاطمه علیهاالسلام ، آرام، در خانه را می‏کوبی؛
این بار صدای در زدن ملک الموت، آهنگی دیگر دارد.

به میهمانی رسول آمده ‏ای؛ آمده‏ ای تا او را به معراج ابدی ببری.
کمی درنگ کن؛ اینکه با تو سخن می‏گوید،
امین آسمان‏ها و زمین، جبرئیل است.

می‏دانم که برای تو نیز دشوار است تا زیر باران
اشک‏های فاطمه علیهاالسلام ، جان نبی را بستانی.

می‏دانم که تو نیز سر به زیر افکنده‏ای تا چشمانت
هم‏سو با غم چشمان زهرای اطهر علیهاالسلام نباشد؛

اما گویا چاره‏ای نیست و زمان پر کشیدن
محمد صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله فرا رسیده است.

برادرم. ملک الموت! می‏خواهی از کجا آغاز کنی؟
تمامی وجود رسول اللّه‏ در راه حق ذوب شده است،

چشمانش، نور خدا را در معراج دیده،
زبانش با خدا سخن گفته و کلام او بر آن جاری بوده،

قلبش، محل نزول کتاب خدا بوده و پاهایش،
راه‏های آسمانی را بهتر از مسیرهای زمینی پیموده است.

آه چه دشوار است تاب آوردن این لحظه اندوهناک!
آیا می‏دانی بعد از او، با فاطمه عزیزش چه خواهند کرد؟

می‏دانی این در را که تو بی ‏اذن زهرا علیهاالسلام از آن عبور نکردی،
به آتش جهل و کینه خواهند سوزاند

و دستان علی مرتضی علیه السلام را که با دستان رسول صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله ،
انس دیرینه داشت، به بند خواهند کشانید؟

آیا می‏دانی پس از رسول خدا، بر پاره‏های تن او چه خواهد گذشت؟
می‏دانی که چگونه قامت رعنای فاطمه را به خمیدگی می‏نشانند
و جایگاه بوسه ‏های رسول را به کبودی می‏نمایند؟

کوچه ‏های مدینه، پس از این برای من هم غریب می‏شود
و اهل بیت رسول اکرم صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله از آن هم غریب‏ تر!

نگاه کن که چگونه فاطمه علیهاالسلام با تمام دلتنگی‏ هایش سر به زیر افکنده
تا تو در تلاقی چشم‏هایش، در کارَت درنگ نکنی!

برخیز و جان عزیزترین و مقرب‏ترین بنده خدا را بستان!
روح محمد صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله از ازل، آسمانی بود؛
این چند صباح را هم که بر زمین هبوط کرد، برای هدایت خلق بود و بس!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مُلک وجود غرق در اندوه و در عزاست
آغاز صبح غربت زهرا و مرتضاست

قرآن عزا گرفته و عترت شده غریب
شهر مدینه را به جگر داغ مصطفاست

خون گریه کن مدینه! کز این ماتم عظیم
گر آسمان خراب شود بر سرت رواست

گشتند انبیا همه چون فاطمه یتیم
زیرا عزای قافله سالار انبیاست

خلقت چه لایق است که صاحب عزا شود
عالم عزا گرفته و صاحب عزا خداست

اهل ولا به هوش که با رحلت نبی
شهر مدینه یکسره آبستن بلاست

قومی برای غصب خلافت شدند جمع
یا لَلعَجَب! وصی پیمبر، علی، کجاست

دار الولا محاصره، زهراست پشت در
دود وشراره بر فلک از بیت کبریاست
آتش زدن به خانه ی ریحانه ی رسول
پاداش رنج های شب و روز مصطفاست

آزردن بتول پس از رحلت رسول
باللَّه قسم شروع جنایات کربلاست

از لحظه ای که غصب خلافت شد از علی
تا حشر حقّ آل محمد به زیر پاست

هرروز راس شاه شهیدان به نوک نی
هرشب صدای ناله ی زهرا به گوش ماست

میثم! قسم به میثمِ آزاده ی علی
آزادگی ولایت سلطان اولیاست

سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

داغ رحلت رسول خاتم است

هر طرف که بنگری، به رنگ و بوی ماتم است
ای امین وحی و دین

این مدینه تو نیست مانده این چنین غریب
همچو خاتمی که یک نگین از آن کم است

خلوت دل غمین حضرت امیر اشک و ناله محرم است
زخم جانگداز دختر تو تربت مطهر تو مرهم است

سیلی و رخ کبود ماه دود و آتش و فشار پشت در
تازیانه، زخم سینه، بانوی شکسته بال و بی پناه

آه ای مبشّر عدالت و برابری
ای رسول رحمت و برادری

این همه جسارت و ستم به پیش چشم توست
گرچه دیده خدایی تو بر هم است

اینک این مدینه است و کوچه های پر ز غربتش
این بقیع و مسجد و بلال و فاطمه در انتظار

یک طرف دل شکسته حسین و زینب و حسن
یک طرف، علی و فاطمه، ز رحلت تو سوگوار

رفتی ای قرار دل
ای که پر کشیده ای به سدره حضور و بارگاه نور
آه ای کلیم حق، حبیب آفریدگار

جواد محدثی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گفتم که عمر ماه صفر رو به آخر است
دیدم شروع محشر کبرای دیگر است

گردون شده سیاه و فضا پر زدود و آه
تاریک تر ز عرصة تاریک محشر است

گرد ملال بر رخ اسلام و مسلمین
اشک عزا به دیدة زهرای اطهر است

گفتم چه روی داده که زهرا زند به سر
دیدم که روز، روز عزای پیمبر است

پایان عمر سید و مولای کائنات
آغاز دور غربت زهرا و حیدر است

قرآن غریب و فاطمه از آن غریب تر
اسلام را سیاه به تن، خاک بر سر است

روی حسین مانده به دیوار بی کسی
چشم حسن به اشک دو چشم برادر است

ای دل بیا و گریة زینب نظاره کن
مانند پیروهن جگر خویش پاره کن

سازگار

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

رحلت جانسوز آخرین فرستاده خدای سرمد ،
نبي اعظم حبیب اله العالمین ، طبیب قلوب المومنین،
اشرف النبیاء و المرسلین ، ابوالقاسم محمد مصطفی ٬
صلوات الله عليه و آله بر سوگواران حضرتش تسليت باد

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

نبی به تارک ما تاج افتخار گذاشت

برای امت خود فخر و اقتدار گذاشت

نخواست اجر رسالت ولی دو گوهر پاک

میان ما دو امانت به یادگار گذاشت

دو گوهری که عزیزند چون نبوت او

یکی کتاب خدا و یکی است عترت او


از این دو، مقصد و مقصود او هدایت بود

همه هدایت او نیز در ولایت بود

مودتی که زما خواست بر ذوی القربی

از او به ما کرم و عزت و عنایت بود

خطاب کرد که این دو، اعتبارِ همند

هماره تا ابد الدهر در کنار همند


به حق که این دو همانند نور و خورشیدند

که از نخست به قلب بشر درخشیدند

چهارده سده بگذشته هم چنان شب و روز

زهم جدانشدند و فروغ بخشیدند

چنان که نورو چراغند لازم و ملزوم

یکی است مکتب قرآن و چارده معصوم


چنان که شخص محمد جدا زقرآن نیست

بودن عترت، قرآن چراغ ایمان نیست

کسی که مکتب عترت گزید بی قرآن

جدا زعترت و قرآن بُوَد، مسلمان نیست

رسول گفت که اینان چو این دو انگشتند

که متصل به هم و متکی به یک مشتند


سوای قرآن مومن فنا بُوَد دینش

بدون عترت هرکس خطاست آیینش

کسی که گفت کتاب خداست ما را بس

کند هماره خدا و کتاب نفرینش

به آیه آیه ی قرآن قسم، بُوَد معلوم

که دین شیعه کتاب است و چارده معصوم


چهارده مه تابنده، چارده اختر

چهارده صدف نور، چارده گوهر

چهارده یم توفنده، چارده کشتی

چهارده ره روشن، چارده رهبر

چهارده ولی و چارده مسیحا دم

که هم موید هم بوده، هم مؤید هم


هزار حیف که امت ره وفا بستند

پس از رسول خدا عهد خویش بشکستند

هنوز جسم حبیب خدا نرفته به خاک

به دشمنان خدا دسته دسته پیوستند

به بیت فاطمه ی او هجوم آوردند

به جای گل همه هیزم برای او بردند


مدینه دستخوش فتنه ای عجیب شده

بهشت وحی محیط غم حبیب شده

کجا روم؟ به که گویم؟ چگونه شرح دهم؟

علی که نفسِ محمد بُوَد غریب شده

سقیفه گشته به پا و غدیر رفته زِ یاد

چه خوب اجر نبی داده شد، زهی بیداد!


الا زخون جگر پر هماره ساغرتان

چه زود قول نبی محو شد ز خاطرتان

مگر نگفت نبی، فاطمه است بضعه ی من؟

مگر نگفت پس از من علی است رهبرتان؟

مگر نگفت که اکمال دین ولای علی است؟

مگر نگفت که این آیه در ثنای علی است؟


چه روی داد که بستید دست مولا را

رها ز بند نمودید دیو دنیا را

چرا رسول خدا را به قبر آزردید

چرا به بیت ولایت زدید زهرا را

طریق دوستی و شیوه ی وفا این بود؟

جواب آن همه احسان مصطفی این بود؟


عدو به آتش اگر جنت الولا را سوخت

شراره اش حرم الله کربلا را سوخت

نسوخت دامن دخت حسین را تنها

پَرِ ملائکه و لب انبیا را سوخت

بُوَد به قلب زمان ها فرود آن آتش

بلند تا صفِ حشر است دود آن آتش


قسم به فاطمه و باب و شوی و دو پسرش

که هرچه آمده اسلام تا کنون به سرش

خلاف خلق همان اختلاف اول بود

که شد جدا ره امت زخط راهبرش

هماره میثم طیِ رهِ کُمیت کند

به نظم تازه حمایت ز اهل بیت کند


غلامرضا سازگار

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم ) فرمودند:

«وما من نبيّ ولا وصيّ إلاّ شهيد»:

هیچ پیامبر یا وصی پیامبری نیست مگر آنکه شهید می‌شود.

(بصائر الدرجات/ص523؛ بحارالأنوار/ج17/ص405)



از حضرت امام حسن (علیه السلام) فرمودند:

«ما منّا إلاّ مقتول أو مسموم»:

هیچ کس از ما [اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام )] نیست
مگر آنکه مسموم یا مقتول خواهد بود.

(كفاية الأثر الخزاز القمی/ص162؛ بحارالأنوار/ج27/ص217)



امام رضا(علیه السلام) فرمود:

«واللّه ما منّا الا مقتول شهید »

« بخدا سوگند که هیچک از ما نیست مگر اینکه کشته و شهید می شود.»

من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 585.