اشعار و پیامک های ویژه ولادت امام جعفر صادق علیه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ميلاد فرخنده ششمين اخترآسمان
امـامـت و گــل بـوستــان ولايـــتصـادق آل محمـد،مـوسس مكتب
فقـه جعفري، امام جعفـرصــادقعليــه الســــلام بـــر شيـفتـگــان
خــانــدان عصــمـــت وطـهــارت
عليـهـــم الســلام مــبـــارك بـــاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبِ میلادِ و بر برگِ شقایق
نوشته نام زیبای تو صادق

رئیس مذهب پاکِ تشیّع
تو بر دل آشنا کردی حقایق

در آن گمراهیِ سختِ زمانه
ز تو تفسیر شد قرآن ناطق

اگر اکنون علی را دوست داریم
همه از زحمتت گردیده لایق

به هر بزم سؤالِ فقه و علمی
ز پاسخ‌های خود گشتی تو فائق

اگر ای پاسدار دین نبودی
کجا بود این همه عشق و علایق

بدان تا حشر ای شیخ الائمه
بوَد مدیون درسِ تو خلایق

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام علیک یا مولانا یا یا جعفر بن محمد

مدینه غرق صفا شد ز روی حضرت صادق
دمید عطر محمد ز بوی حضرت صادق

فروغ روی نبی را که مکه یافت در امشب
مدینه دیده دوباره ز روی حضرت صادق

صلی الله علیک یا صادق آل طاها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلا امشب سبو را پر ز می کن
حریم منزل و میخانه طی کن

به حق امشب که حق من را ندا داد
تو را نرخی فزون‌تر از طلا داد

خم از ابرویمان یکباره وا کرد
میان میکده ما را رها کرد

به جان تشنه‌ام آب سبو داد
مرا با ساقی و میخانه خو داد

درون سینه‌ام مِهری نهان کرد
که وصف حال او کی می‌توان کرد

بگفتا آید از این در نگاری
که دارد عاشقان بی‌شماری

کنون ساقی و من بر یک قراریم
خمارِ مقدمِ سبزِ نگاریم

درون میکده هر کس به دستی
قدح را پر نموده بهرِ مستی

ولی ناگه تمام هستی آمد
کمالِ لحظه‌های مستی آمد

پیاله دست من، دستش سبویی
نسیمِ عاشقی آمد چه بویی

خدایا آن که گفتی رخ عیان کرد
تمام غصه‌هایم را نهان کرد

خدایا آن که گفتی برده هوشم
فقط از دست او باده بنوشم

چرا که پیر میخانه فقط اوست
شراب عشق و پیمانه فقط اوست

قلندرگونه باید رو به او کرد
برای دیدنش صدها وضو کرد

همه، عالم شده دیوانه‌ی او
منم مستِ میِ میخانه‌‌ی او

دگر می از کفِ ساقی نگیرم
سراغی از میِ باقی نگیرم

چرا؟ چون نوش کردم با حقایق
تمامِ عمر از صهبای صادق

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام علیک یا مولانا یا یا جعفر بن محمد

امشب که شب خجستۀ دلبری است
دل ها ز غم و غصه و ماتم بری است

شاد است دل آل محمد، زیرا
میلاد رئیس مذهب جعفری است

صلی الله علیک یا صادق آل طاها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رسانده ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلايق را

دلي که پر زده تا آستان احسانت
که غرق نور اجابت کني دقايق را

بر اين کوير ترک خورده‌ي دل خسته
ببار جرعه اي از کوثر حقايق را

مريد صبح نگاه تو مي برد از ياد
مگر ترنم «قال الامامُ صادق» را؟

نگاه لطف تو آقا به دل بها داده
و با رضای تو دارم رضای خالق را

تویی که ضامن صبح سعادتم هستی
تویی که روشنی هر عبادتم هستی

پر از شميم بهشت است منبرت آقا
به برکت نفحات معطرت آقا

هنوز عطر مليح محمدي دارد
گُلِ دميده ز لبهاي أطهرت آقا

شبيه حضرت خاتم مدينة العلمي
شنيدني ست کرامات محضرت آقا

و ديده ايم به وقت جهاد انديشه
هزار مرتبه ما فتح خيبرت آقا

چهار هزار حکيم و فقيه و دانشمند
رهين مکتب انديشه گسترت آقا

نگاه روشنت آقا ستاره پرور بود
شکوه بي بدل تو زُراره پرور بود

تو آمدی و جهان غرق در خِرَد می شد
دلیل ها همه با عشق مستند می شد

تو آمدی پر و بالی دهی به دلهامان
به پای درس تو هفت آسمان رصد می شد

خوشا به حال دلی که عروج را فهمید
مسیر روشن تو از بهشت رد می شد

میان آن همه شاگرد شد سعادتمند
کسی که مذهب عشق تو را بَلَد می شد

نفس زدي و جهان را حيات بخشيدي
تجليات الهي الي الابد مي شد

جهان نشسته سر سفره‌ي رواياتت
شهود مي چکد از جلوه زار ميقاتت

سر ارادت ما و غبار صحن بقيع
همان حريم بهشتي همان بهشت بديع

همان ديار الهي که از نسيم خوشش
شده ست شهر مدينه پر از شميم ربيع

«و يطعمون علي حبّه ...» نمايان است
کرانه هاي کرامت چه بي کران و وسيع

گدائي حرمت اعتبار هر عاشق
اميد ماست توسل در اين سراي رفيع

چه غم ز غربت دنيا و حسرت عقبا
نگاه روشنتان تا براي ماست شفيع

کليد معرفت اينجا ارادت و عشق است
سر ارادت ما و غبار صحن بقيع

مگير از دل من يارب اين سعادت را
گدائي حرم اهل بيت عصمت را

غبار مقدم تو عطر آشنا دارد
برای دیده ام اعجاز کیمیا دارد

گدای خانه به دوش توام قبولم کن
گدای تو به جز این آستان کجا دارد؟

دگر چه جای گلایه ز فقر می ماند
کسی که در دو جهان، مهربان! تو را دارد

دل شکسته‌ي من حرفهاي ناگفته
دل شکسته‌ي من شوق التجا دارد

کسی که بوده تمام وجودش از جودت
در آستانه ات امشب دو خط دعا دارد

همیشه آرزوی پر زدن به سوی بقیع
همیشه حسرت دیدار کربلا دارد

چه می شود همه‌ي عمر با شما باشم
غبار صحن تو و صحن کربلا باشم

سروده یوسف رحیمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام علیک یا مولانا یا یا جعفر بن محمد

هفده ماه ربیع هست ومدینه غرق نور است

بهر میلاد پیمبر شهر در شادی وشور است

بیت مولا حضرت باقر چراغان است زین رو
همزمان ازبهر میلادی دگر غرق سرور است

حق عطا کرده پسر بر پنجمین ماه ولایت
وز طلوع ماه رویش آسمانها غرق نوراست

صلی الله علیک یا صادق آل طاها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گل كرد ردپاى كسى كه به يمن او
با يك گل شكفته زمستان، بهار شد

مردى رسيد با سبد نور از بهشت
نورى كه شهد و شربت و سيب و انار شد

پس برتن كوير و در انبوه تشنگان
شهدى چكاند و خاك كوير آبشار شد

از سيب و از انار به هر جاهلى خوراند
علمش شكفت و عالم دهر و ديار شد

بر سستى فلاسفه و هر چه كه حكيم
دستى كشيد و سستيشان استوار شد

در انجما جبر كه نورى دميد، جبر
ذره ذره ذوب شد و اختيار شد

در دشت علم، هرچه غزال رمنده بود
با تير آسمانى فكرش شكار شد

مردى كه چشمش آينه كائنات بود
چشمى كه هر كه ديد، دلش بى ‏قرار شد

اما چه حيف! دوره آيينه هم گذشت
چرخيد چرخ و نوبت گرد و غبار شد

از دست روزگار به يك باره آينه
افتاد و وقت واقعه احتضار شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام علیک یا مولانا یا یا جعفر بن محمد

جشن خدا بـه وسعت دنیا مبـارک است
تکرار عیـد دیگـر «طاهـا» مبـارک است

در لیلـــۀ ولادت پیغمبــــر عظیــــم
میـلاد علـم و دانش و تقوا مبارک است

صلی الله علیک یا صادق آل طاها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای روح صداقت از دم تو
ای گوهر علم از یم تو

زیبنده توست نام صادق
الحق که تویی امام صادق

بر هر سخنت ارادت علم
در هر نفست ولادت علم

میلاد تو ای ولیّ سرمد
شد روز ولادت محمد

در هفدهم ربیع­ الاول
شد نور تو بر زمین محوّل

از صبح ازل امام علمی
تا شام ابد تمام علمی

دانش ز دم تو راست قامت
استاد علوم تا قیامت

قرآن به دم تو خو گرفته
ایمان ز تو آبرو گرفته

با نطق تو زنده تا قیامت
توحید و نبوت و امامت

ای در دهنت زبان قرآن
قرآن همه جان، تو جان قرآن

روید چو به بوستان شقایق
از لعل لبت دُر حقایق

وصف تو هماره بر لب ماست
راه و روش تو مکتب ماست

با تو همه جا مدینه ماست
این گفت تو نقش سینه ماست:

“هرکه شمرد سبک صلاتش
فردا نبود ره نجاتش”

دور است ز خط طاعت ما
بر او نرسد شفاعت ما

تو مخزن علم کبریایی
تو وارث ختم الا­نبیایی

حق را نفس تو نوشخند است
قرآن به دمت نیازمند است

قرآن که دُر کلام سفته
با نطق تو حرف خویش گفته

هر آیه که جبرئیل آرد
بی ­نطق شما زبان ندارد

او راه و شما چراغ راهید
ناگفته و گفته را گواهید

تو بر تن پاک علم، جانی
استاد مفضّل و ابانی

دانشگه نور حق، پیامت
صدها چو زراره و هشامت

دارند جهانیان بصیرت
از مؤمن طاق و بوبصیرت

ای زندگیم هدایت تو
دین و دل من ولایت تو

مهر تو همه عقیده من
مشی تو مرام و ایده من

روزی که گِل مرا سرشتند
بر لوح دلم خطی نوشتند

این خط نوشته را بخوانید
من جعفریم همه بدانید

دلباخته­ ای ز اهل بیتم
خاک ره عبدی و کُمیتم

فریاد دوازده امامم
نور است به هر دلی کلامم

باشد که به خاک پای میثم
“میثم” بشود فدای میثم

غلامرضا سازگار