عهد روزانه قران کریم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روزچهارشنبه 1 فروردین ماه 1403،


صفحه 523 سوره مبارکه ذاریات آیات 52تا60 و سوره مبارکه طور آیات 1تا14


کَذٰلِکَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ‌ (52)
این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!»
أَ تَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ‌ (53)
آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند.
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ‌ (54)
حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛
وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ‌ (55)
و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد.
وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ‌ (56)
من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)!
مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ مَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ‌ (57)
هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند!
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ‌ (58)
خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است!
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلاَ يَسْتَعْجِلُونِ‌ (59)
و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند!
فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ کَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ‌ (60)
پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود!
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ (0)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
وَ الطُّورِ (1)
سوگند به کوه طور،
وَ کِتَابٍ مَسْطُورٍ (2)
و کتابی که نوشته شده،
فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ (3)
در صفحه‌ای گسترده،
وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ (4)
و سوگند به «بیت المعمور»،
وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ‌ (5)
و سقف برافراشته،
وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6)
و دریای مملوّ و برافروخته،
إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَاقِعٌ‌ (7)
که عذاب پروردگارت واقع می‌شود،
مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ‌ (8)
و چیزی از آن مانع نخواهد بود!
يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْراً (9)
(این عذاب الهی) در آن روزی است که آسمان به شدّت به حرکت درمی‌آید،
وَ تَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْراً (10)
و کوه‌ها از جا کنده و متحرّک می‌شوند!
فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِينَ‌ (11)
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان،
الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ‌ (12)
همانها که در سخنان باطل به بازی مشغولند!
يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعّاً (13)
در آن روز که آنها را بزور به سوی آتش دوزخ می‌رانند!
هٰذِهِ النَّارُ الَّتِي کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ‌ (14)
(به آنها می‌گویند:) این همان آتشی است که آن را انکار می‌کردید.

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روزپنجشنبه 2 فروردین ماه 1403،



صفحه 524 سوره مبارکه طور آیات 15تا31


أَ فَسِحْرٌ هٰذَا أَمْ أَنْتُمْ لاَ تُبْصِرُونَ‌ (15)
آیا این سحر است یا شما نمی‌بینید؟!
اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لاَ تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَيْکُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ (16)
در آن وارد شوید و بسوزید؛ می‌خواهید صبر کنید یا نکنید، برای شما یکسان است؛ چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می‌شوید!
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ‌ (17)
ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند،
فَاکِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ‌ (18)
و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند!
کُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ (19)
(به آنها گفته می‌شود:) بخورید و بیاشامید گوارا؛ اینها در برابر اعمالی است که انجام می‌دادید!
مُتَّکِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ‌ (20)
این در حالی که بر تختهای صف‌کشیده در کنار هم تکیه می‌زنند، و «حور العین» را به همسری آنها درمی‌آوریم!
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِينٌ‌ (21)
کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق می‌کنیم؛ و از (پاداش) عملشان چیزی نمی‌کاهیم؛ و هر کس در گرو اعمال خویش است!
وَ أَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ‌ (22)
و همواره از انواع میوه‌ها و گوشتها -از هر نوع که بخواهند- در اختیارشان می‌گذاریم!
يَتَنَازَعُونَ فِيهَا کَأْساً لاَ لَغْوٌ فِيهَا وَ لاَ تَأْثِيمٌ‌ (23)
آنها در بهشت جامهای پر از شراب طهور را که نه بیهوده‌گویی در آن است و نه گناه، از یکدیگر می‌گیرند!
وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ‌ (24)
و پیوسته بر گردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش می‌کنند که همچون مرواریدهای درون صدفند!
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ‌ (25)
در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می‌نمایند؛
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ‌ (26)
می‌گویند: «ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)!
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَ وَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ‌ (27)
امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب‌کشنده ما را حفظ کرد!
إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ‌ (28)
ما از پیش او را می‌خواندیم (و می‌پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان!»
فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَ لاَ مَجْنُونٍ‌ (29)
پس تذکّر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی!
أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ‌ (30)
بلکه آنها می‌گویند: «او شاعری است که ما انتظار مرگش را می‌کشیم!»
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ‌ (31)
بگو: «انتظار بکشید که من هم با (شما انتظار می‌کشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودی شما را با عذاب الهی)!»

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روزجمعه 3 فروردین ماه 1403،


صفحه 525 سوره مبارکه طور آیات 32تا49



أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلاَمُهُمْ بِهٰذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ‌ (32)
آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور می‌دهد، یا قومی طغیانگرند؟
أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لاَ يُؤْمِنُونَ‌ (33)
یا می‌گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته»، ولی آنان ایمان ندارند.
فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِينَ‌ (34)
اگر راست می‌گویند سخنی همانند آن بیاورند!
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْ‌ءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ‌ (35)
یا آنها بی هیچ آفریده شده‌اند، یا خود خالق خویشند؟!
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لاَ يُوقِنُونَ‌ (36)
آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده‌اند؟! بلکه آنها جویای یقین نیستند!
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُسَيْطِرُونَ‌ (37)
آیا خزاین پروردگارت نزد آنهاست؟! یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟!
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ‌ (38)
آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا می‌روند) و بوسیله آن اسرار وحی را می‌شنوند؟! کسی که از آنها این ادّعا را دارد دلیل روشنی بیاورد!
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَ لَکُمُ الْبَنُونَ‌ (39)
آیا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (که فرشتگان را دختران خدا می‌نامید)؟!
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ‌ (40)
آیا تو از آنها پاداشی می‌طلبی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟!
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَکْتُبُونَ‌ (41)
آیا اسرار غیب نزد آنهاست و از روی آن می‌نویسند؟!
أَمْ يُرِيدُونَ کَيْداً فَالَّذِينَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِيدُونَ‌ (42)
آیا می‌خواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟! ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه‌ها گرفتار می‌شوند!
أَمْ لَهُمْ إِلٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِکُونَ‌ (43)
یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری به آنها داده)؟! منزّه است خدا از آنچه همتای او قرارمی‌دهند!
وَ إِنْ يَرَوْا کِسْفاً مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطاً يَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ‌ (44)
آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذابشان) سقوط می‌کند می‌گویند: «این ابر متراکمی است!»
فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلاَقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ‌ (45)
حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند؛
يَوْمَ لاَ يُغْنِي عَنْهُمْ کَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لاَ هُمْ يُنْصَرُونَ‌ (46)
روزی که نقشه‌های آنان سودی به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یاری نمی‌شوند!
وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَاباً دُونَ ذٰلِکَ وَ لٰکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ‌ (47)
و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان)؛ ولی بیشترشان نمی‌دانند!
وَ اصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْيُنِنَا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِينَ تَقُومُ‌ (48)
در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری! و هنگامی که برمی‌خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی!
وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبَارَ النُّجُومِ‌ (49)
(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روزشنبه 4 فروردین ماه 1403،


صفحه 526 سوره مبارکه نجم(سجده واجب در آیه 62) آیات 1تا26


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ (0)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى‌ (1)
سوگند به ستاره هنگامی که افول می‌کند،
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَ مَا غَوَى‌ (2)
که هرگز دوست شما [= محمّد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است،
وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى‌ (3)
و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید!
إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى‌ (4)
آنچه می‌گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست!
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى‌ (5)
آن کس که قدرت عظیمی دارد [= جبرئیل امین‌] او را تعلیم داده است؛
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى‌ (6)
همان کس که توانایی فوق العاده دارد؛ او سلطه یافت...
وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى‌ (7)
در حالی که در اُفق اعلی قرار داشت!
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى‌ (8)
سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد...
فَکَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى‌ (9)
تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود؛
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى‌ (10)
در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده‌اش وحی نمود.
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى‌ (11)
قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت.
أَ فَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى‌ (12)
آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله می‌کنید؟!
وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى‌ (13)
و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد،
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى‌ (14)
نزد «سدرة المنتهی»،
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى‌ (15)
که «جنت المأوی» در آنجاست!
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى‌ (16)
در آن هنگام که چیزی [= نور خیره‌کننده‌ای‌] سدرة المنتهی را پوشانده بود،
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى‌ (17)
چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه دید واقعیّت بود)!
لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى‌ (18)
او پاره‌ای از آیات و نشانه‌های بزرگ پروردگارش را دید!
أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى‌ (19)
به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزّی»...
وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى‌ (20)
و «منات» که سوّمین آنهاست (دختران خدا هستند)؟!
أَ لَکُمُ الذَّکَرُ وَ لَهُ الْأُنْثَى‌ (21)
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالی که بزعم شما دختران کم ارزش‌ترند!)
تِلْکَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزَى‌ (22)
در این صورت این تقسیمی ناعادلانه است!
إِنْ هِيَ إِلاَّ أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَ آبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى‌ (23)
اینها فقط نامهایی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‌اید (نامهایی بی‌محتوا و اسمهایی بی مسمّا)، و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده؛ آنان فقط از گمانهای بی‌اساس و هوای نفس پیروی می‌کنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است!
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى‌ (24)
یا آنچه انسان تمنّا دارد به آن می‌رسد؟!
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى‌ (25)
در حالی که آخرت و دنیا از آن خداست!
وَ کَمْ مِنْ مَلَکٍ فِي السَّمَاوَاتِ لاَ تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَرْضَى‌ (26)
و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودی نمی‌بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روزیکشنبه 5 فروردین ماه 1403،


صفحه 526 سوره مبارکه نجم(سجده واجب در آیه 62) آیات 1تا26


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ (0)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى‌ (1)
سوگند به ستاره هنگامی که افول می‌کند،
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَ مَا غَوَى‌ (2)
که هرگز دوست شما [= محمّد «ص»] منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است،
وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى‌ (3)
و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید!
إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى‌ (4)
آنچه می‌گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست!
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى‌ (5)
آن کس که قدرت عظیمی دارد [= جبرئیل امین‌] او را تعلیم داده است؛
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى‌ (6)
همان کس که توانایی فوق العاده دارد؛ او سلطه یافت...
وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى‌ (7)
در حالی که در اُفق اعلی قرار داشت!
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى‌ (8)
سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد...
فَکَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى‌ (9)
تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود؛
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى‌ (10)
در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده‌اش وحی نمود.
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى‌ (11)
قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت.
أَ فَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى‌ (12)
آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله می‌کنید؟!
وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى‌ (13)
و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد،
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى‌ (14)
نزد «سدرة المنتهی»،
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى‌ (15)
که «جنت المأوی» در آنجاست!
إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى‌ (16)
در آن هنگام که چیزی [= نور خیره‌کننده‌ای‌] سدرة المنتهی را پوشانده بود،
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى‌ (17)
چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه دید واقعیّت بود)!
لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى‌ (18)
او پاره‌ای از آیات و نشانه‌های بزرگ پروردگارش را دید!
أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى‌ (19)
به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزّی»...
وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى‌ (20)
و «منات» که سوّمین آنهاست (دختران خدا هستند)؟!
أَ لَکُمُ الذَّکَرُ وَ لَهُ الْأُنْثَى‌ (21)
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالی که بزعم شما دختران کم ارزش‌ترند!)
تِلْکَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزَى‌ (22)
در این صورت این تقسیمی ناعادلانه است!
إِنْ هِيَ إِلاَّ أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَ آبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى‌ (23)
اینها فقط نامهایی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‌اید (نامهایی بی‌محتوا و اسمهایی بی مسمّا)، و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده؛ آنان فقط از گمانهای بی‌اساس و هوای نفس پیروی می‌کنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است!
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى‌ (24)
یا آنچه انسان تمنّا دارد به آن می‌رسد؟!
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى‌ (25)
در حالی که آخرت و دنیا از آن خداست!
وَ کَمْ مِنْ مَلَکٍ فِي السَّمَاوَاتِ لاَ تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَ يَرْضَى‌ (26)
و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودی نمی‌بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روزدوشنبه 6 فروردین ماه 1403،


صفحه 528 سوره مبارکه نجم(سجده واجب در آیه 62) آیات 45 تا 62 و سوره مبارکه قمر آیات 1تا6


وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَى‌ (45)
و اوست که دو زوج نر و مادّه را آفرید...
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى‌ (46)
از نطفه‌ای هنگامی که خارج می‌شود (و در رحم می‌ریزد)،
وَ أَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى‌ (47)
و اینکه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)،
وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَ أَقْنَى‌ (48)
و اینکه اوست که بی‌نیاز کرد و سرمایه باقی بخشید،
وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى‌ (49)
و اینکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»!
وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عَاداً الْأُولَى‌ (50)
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟!
وَ ثَمُودَ فَمَا أَبْقَى‌ (51)
و همچنین قوم «ثمود» را، و کسی از آنان را باقی نگذارد!
وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغَى‌ (52)
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند!
وَ الْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى‌ (53)
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید،
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى‌ (54)
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى‌ (55)
(بگو:) در کدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟!
هٰذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى‌ (56)
این (پیامبر) بیم‌دهنده‌ای از بیم‌دهندگان پیشین است!
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (57)
آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرامی‌رسد)،
لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ (58)
و هیچ کس جز خدا نمی‌تواند سختیهای آن را برطرف سازد!
أَ فَمِنْ هٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ‌ (59)
آیا از این سخن تعجّب می‌کنید،
وَ تَضْحَکُونَ وَ لاَ تَبْکُونَ‌ (60)
و می‌خندید و نمی‌گریید،
وَ أَنْتُمْ سَامِدُونَ‌ (61)
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر می‌برید؟!
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَ اعْبُدُوا (62)
حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و او را بپرستید!
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ (0)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (1)
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت!
وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (2)
و هرگاه نشانه و معجزه‌ای را ببینند روی گردانده، می‌گویند: «این سحری مستمر است»!
وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (3)
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند؛ و هر امری قرارگاهی دارد!
وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ (4)
به اندازه کافی برای بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امّتهای پیشین) به آنان رسیده است!
حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5)
این آیات، حکمت بالغه الهی است؛ امّا انذارها (برای افراد لجوج) فایده نمی‌دهد!
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَيْ‌ءٍ نُکُرٍ (6)
بنابر این از آنها روی بگردان، و روزی را به یاد آور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‌کند (دعوت به حساب اعمال)!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روز سه شنبه 7 فروردین ماه 1403،



صفحه 529 سوره مبارکه قمر آیات 7تا27


خُشَّعاً أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ (7)
آنان در حالی که چشمهایشان از شدّت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهای پراکنده از قبرها خارج می‌شوند،
مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ يَقُولُ الْکَافِرُونَ هٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ (8)
در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوی این دعوت کننده گردن می‌کشند؛ کافران می‌گویند: «امروز روز سخت و دردناکی است!»
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَ قَالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ (9)
پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند، (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد.
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ (10)
او به درگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده‌ام، انتقام مرا از آنها بگیر!»
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ (11)
در این هنگام درهای آسمان را با آبی فراوان و پی‌درپی گشودیم؛
وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (12)
و زمین را شکافتیم و چشمه‌های زیادی بیرون فرستادیم؛ و این دو آب به اندازه مقدّر با هم درآمیختند (و دریای وحشتناکی شد)!
وَ حَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَ دُسُرٍ (13)
و او را بر مرکبی از الواح و میخهایی ساخته شده سوار کردیم؛
تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ (14)
مرکبی که زیر نظر ما حرکت می‌کرد! این کیفری بود برای کسانی که (به او) کافر شده بودند!
وَ لَقَدْ تَرَکْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (15)
ما این ماجرا را بعنوان نشانه‌ای در میان امّتها باقی گذاردیم؛ آیا کسی هست که پند گیرد؟!
فَکَيْفَ کَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ (16)
(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!
وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (17)
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟!
کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَيْفَ کَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ (18)
قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند؛ پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ (19)
ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم...
تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ (20)
که مردم را همچون تنه‌های نخل ریشه‌کن شده از جا برمی‌کند!
فَکَيْفَ کَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ (21)
پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!
وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (22)
ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود!
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (23)
طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند،
فَقَالُوا أَ بَشَراً مِنَّا وَاحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلاَلٍ وَ سُعُرٍ (24)
و گفتند: «آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود!
أَ أُلْقِيَ الذِّکْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ (25)
آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است!
سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ (26)
ولی فردا می‌فهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است!
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ (27)
ما «ناقه» را برای آزمایش آنها می‌فرستیم؛ در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روز چهارشنبه 8 فروردین ماه 1403،




صفحه 530 سوره مبارکه قمر آیات 28تا49


وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ (28)
و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند!
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ (29)
آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را) پی کرد!
فَکَيْفَ کَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ (30)
پس (بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود!
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (31)
ما فقط یک صیحه [= صاعقه عظیم‌] بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگی بصورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمع‌آوری می‌کند!
وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (32)
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟!
کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (33)
قوم لوط انذارها (ی پی‌درپی پیامبرشان) را تکذیب کردند؛
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ (34)
ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمی‌آورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم!
نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذٰلِکَ نَجْزِي مَنْ شَکَرَ (35)
این نعمتی بود از ناحیه ما؛ این گونه هر کسی را که شکر کند پاداش می‌دهیم!
وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ (36)
او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولی بر آنها اصرار بر مجادله و القای شکّ داشتند!
وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (37)
آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد؛ ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهای مرا!
وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ (38)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابی پایدار و ثابت به سراغشان آمد!
فَذُوقُوا عَذَابِي وَ نُذُرِ (39)
(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهای مرا!
وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (40)
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟!
وَ لَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (41)
و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) به سراغ آل فرعون آمد،
کَذَّبُوا بِآيَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ (42)
امّا آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصی قدرتمند و توانا!
أَ کُفَّارُکُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولٰئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ (43)
آیا کفّار شما بهتر از آنانند یا برای شما امان‌نامه‌ای در کتب آسمانی نازل شده است؟!
أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ (44)
یا می‌گویند: «ما جماعتی متحّد و نیرومند و پیروزیم»؟!
سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ (45)
(ولی بدانند) که بزودی جمعشان شکست می‌خورد و پا به فرارمی‌گذارند!
بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهَى وَ أَمَرُّ (46)
(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است!
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلاَلٍ وَ سُعُرٍ (47)
مجرمان در گمراهی و شعله‌های آتشند،
يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ (48)
در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده می‌شوند (و به آنها گفته می‌شود:) بچشید آتش دوزخ را!
إِنَّا کُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ (49)
البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روز پنجشنبه 9 فروردین ماه 1403،



صفحه 531 سوره مبارکه قمر آیات 50تا55 و سوره مبارکه الرحمان آیات 1تا18


وَ مَا أَمْرُنَا إِلاَّ وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50)
و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن!
وَ لَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْيَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (51)
ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم؛ آیا کسی هست که پند گیرد؟!
وَ کُلُّ شَيْ‌ءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52)
و هر کاری را انجام دادند در نامه‌های اعمالشان ثبت است،
وَ کُلُّ صَغِيرٍ وَ کَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (53)
و هر کار کوچک و بزرگی نوشته شده است.
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ (54)
یقیناً پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند،
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيکٍ مُقْتَدِرٍ (55)
در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر!
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ (0)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الرَّحْمٰنُ‌ (1)
خداوند رحمان،
عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌ (2)
قرآن را تعلیم فرمود،
خَلَقَ الْإِنْسَانَ‌ (3)
انسان را آفرید،
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ‌ (4)
و به او «بیان» را آموخت.
الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ‌ (5)
خورشید و ماه با حساب منظّمی می‌گردند،
وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدَانِ‌ (6)
و گیاه و درخت برای او سجده می‌کنند!
وَ السَّمَاءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيزَانَ‌ (7)
و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت،
أَلاَّ تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ‌ (8)
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)،
وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لاَ تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ‌ (9)
و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید!
وَ الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ‌ (10)
زمین را برای خلایق آفرید،
فِيهَا فَاکِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ‌ (11)
که در آن میوه‌ها و نخلهای پرشکوفه است،
وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحَانُ‌ (12)
و دانه‌هایی که همراه با ساقه و برگی است که بصورت کاه درمی‌آید، و گیاهان خوشبو!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (13)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‌کنید (شما ای گروه جنّ و انس)؟!
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ (14)
انسان را از گِل خشکیده‌ای همچون سفال آفرید،
وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15)
و جنّ را از شعله‌های مختلط و متحرّک آتش خلق کرد!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (16)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عهد قرآن و نهج البلاغه روز جمعه 10 فروردین ماه 1403،


صفحه 532 سوره مبارکه


الرحمان آیات 19تا41
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ‌ (17)
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (18)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ‌ (19)
دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند؛
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لاَ يَبْغِيَانِ‌ (20)
در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‌کند (و به هم نمی‌آمیزند)!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (21)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ‌ (22)
از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج می‌شود.
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (23)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
وَ لَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ کَالْأَعْلاَمِ‌ (24)
و برای اوست کشتیهای ساخته شده که در دریا به حرکت درمی‌آیند و همچون کوهی هستند!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (25)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
کُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ‌ (26)
همه کسانی که روی آن [= زمین‌] هستند فانی می‌شوند،
وَ يَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ‌ (27)
و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی می‌ماند!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (28)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ کُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ‌ (29)
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا می‌کنند، و او هر روز در شأن و کاری است!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (30)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَيُّهَا الثَّقَلاَنِ‌ (31)
بزودی به حساب شما می‌پردازیم ای دو گروه انس و جنّ!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (32)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لاَ تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطَانٍ‌ (33)
ای گروه جنّ و انس! اگر می‌توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‌توانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (34)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
يُرْسَلُ عَلَيْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَ نُحَاسٌ فَلاَ تَنْتَصِرَانِ‌ (35)
شعله‌هایی از آتش بی‌دود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده می‌شود؛ و نمی‌توانید از کسی یاری بطلبید!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (36)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ‌ (37)
در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‌دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (38)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!
فَيَوْمَئِذٍ لاَ يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لاَ جَانٌ‌ (39)
در آن روز هیچ کس از انس و جنّ از گناهش سؤال نمی‌شود (و همه چیز روشن است)!
فَبِأَيِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (40)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌کنید؟!

صفحات قران و نهج البلاغه در پیام رسانه ای زیر