شكر
1. امام صادق (ع) از بشير پرسيد: ((بيمارانتان را با چه چيزى مداوا مى كنيد؟)) بشير گفت ((با اين داروهاى تلخ )). امام فرمود: ((اگر كسى از شما مريض شد، كمى شكر سفيد را بساب و بر روى آن آب سرد بريز و به مريض بده . خدايى كه درمان را در تلخى قرار داده است ، مى تواند درمان را در شيرينى هم قرار بدهد.(237)
2. امام كاظم (ع): براى تب ، ده درهم (238) شكر را در آب سرد بريزيد و ناشتا بخوريد.(239)
3. ابراهيم جعفى مى گويد: نزد امام صادق (ع) رفتم . پرسيد: ((چرا رنگت پريده است ؟)). گفتم ((دچار تب رِبع شده ام ))(240). حضرت فرمود: ((شكر را بساب و در آب حل كن و آن را در حال ناشتا و همچنين در ابتداى شب بخور)). آن كار را انجام دادم و ديگر آن تب برنگشت .(241)
4. مردى از وبا شكوه كرد. امام صادق (ع) فرمود: سليمانى بخور، اولين كسى كه شكر درست كرد، سليمان بن داود بود.(242)
5. امام كاظم (ع): نيشكر، گرفتگى هاى عروقى و عصبى را برطرف مى كند و هيچ گونه درد و زيانى در آن نيست .(243)
6. امام كاظم (ع): سه چيز است كه هيچ گونه زيانى ندارد: انگور رازقى ، نيشكر، سيب لبنانى .(244)
7. امام رضا (ع): شكر طبرزد(245)، بلغم را به طور كلى از بين مى برد.(246)
8. امام باقر (ع): شكر طبرزد، براى هفتاد بيمارى مفيد است و بلغم را ريشه كن مى كند.(247)