خواص ميوه ها و غذاها در درمان بيماريها

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شكر
1. امام صادق (ع) از بشير پرسيد: ((بيمارانتان را با چه چيزى مداوا مى كنيد؟)) بشير گفت ((با اين داروهاى تلخ )). امام فرمود: ((اگر كسى از شما مريض شد، كمى شكر سفيد را بساب و بر روى آن آب سرد بريز و به مريض بده . خدايى كه درمان را در تلخى قرار داده است ، مى تواند درمان را در شيرينى هم قرار بدهد.(237)
2. امام كاظم (ع): براى تب ، ده درهم (238) شكر را در آب سرد بريزيد و ناشتا بخوريد.(239)
3. ابراهيم جعفى مى گويد: نزد امام صادق (ع) رفتم . پرسيد: ((چرا رنگت پريده است ؟)). گفتم ((دچار تب رِبع شده ام ))(240). حضرت فرمود: ((شكر را بساب و در آب حل كن و آن را در حال ناشتا و همچنين در ابتداى شب بخور)). آن كار را انجام دادم و ديگر آن تب برنگشت .(241)
4. مردى از وبا شكوه كرد. امام صادق (ع) فرمود: سليمانى بخور، اولين كسى كه شكر درست كرد، سليمان بن داود بود.(242)
5. امام كاظم (ع): نيشكر، گرفتگى هاى عروقى و عصبى را برطرف مى كند و هيچ گونه درد و زيانى در آن نيست .(243)
6. امام كاظم (ع): سه چيز است كه هيچ گونه زيانى ندارد: انگور رازقى ، نيشكر، سيب لبنانى .(244)
7. امام رضا (ع): شكر طبرزد(245)، بلغم را به طور كلى از بين مى برد.(246)
8. امام باقر (ع): شكر طبرزد، براى هفتاد بيمارى مفيد است و بلغم را ريشه كن مى كند.(247)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شلغم
1. امام صادق (ع): شلغم بخوريد و بر خوردنش مداومت داشته باشيد. در هر كس ، رگى از جذام (248) است . اين رگ را با شلغم از بين ببريد.(249)
2. امام صادق (ع): در هر كس ، رگى از جذام وجود دارد. شلغم را در فصل آن بخوريد تا اين رگ از بين برود.(250)
3. امام صادق (ع): شلغم را در فصل آن بخوريد تا هر دردى را از بدنتان خارج سازد.(251)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شنبليله
1. پيامبر (ص): حتما شنبليله بخوريد، اگر چه به قيمت طلا فروخته شود.(252)
2. پيامبر (ص): با شنبليله درمان كنيد. اگر امت من مى دانستند كه چه سودى برايشان دارد، با آن مداوا مى كردند، اگر چه به قيمت طلا بود.(253)
3. امام كاظم (ع): براى درمان باد شابكه (254) و حامّ(255) و سردى موجود در مفاصل (256)، يك مشت شنبليله و يك مشت انجير خشك در آب ، خيس كن و در ديگ بجوشان . سپس آن را صاف كن و بگذار سرد شود و يك روز در ميان بخور.(257)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شير
1. امام على (ع): نوشيدن شير، درمان هر دردى به جز مرگ است .(258)
2. امام صادق (ع): شير بخور كه هم موجب رويش گوشت در بدن مى شود و هم استخوان را محكم مى كند.(259)
3. امام صادق (ع): براى گلودرد، چيزى همانند نوشيدن شير، مفيد نيست .(260)
4. پيامبر (ص): خداوند براى هر دردى كه فرستاده ، درمانى قرار داده است و در شير گاو، درمان همه ى دردها است .(261)
5. شير گاو بخوريد كه درمان هر دردى است ؛ چرا كه گاو، هر نوع گياهى را مى خورد.(262)
6. امام على (ع): شير گاو، دارو است .(263)
7. ابوالبلاد مى گويد: در نزد امام باقر، از ناراحتى معده ام شكوه كردم . فرمود: ((چرا شير گاو نمى نوشى . آيا تا كنون شير گاو نوشيده اى )). گفتم : ((آرى ؛ بارها نوشيده ام )). فرمود: ((به نظرت شير گاو چطور است ؟)). گفتم : ((به نظر من ، معده را شست و شو مى دهد؛ موجب مى شود كه اطراف كليه را پيه بپوشاند و اشتها را زياد مى كند)). امام فرمود: ((اگر فصلش بود، با هم به بندرگاه يَنبُع مى رفتيم تا شير گاو بخوريم )).(264)
8. پيامبر (ص): شير شتر، درمان بيمارى ذَرِب (265) است .(266)
9. يحيى بن عبدالله مى گويد: نزد امام صادق بودم كه چند پياله برايمان آوردند. حضرت فرمود: ((اين سر شير الاغ است كه آن را براى يكى از بيمارانمان گرفته ايم . هر كس مى خواهد، بخورد)).(267)
10. هر كس كه آب كمرش دگرگون شده است و نطفه اش منعقد نمى شود شير و عسل برايش مفيد است .(268)
11. امام كاظم (ع): هر كسى مى خواهد ماست بخورد و از خوردن ماست ، ضررى به او نرسد، پس از آن سياهدانه بخورد.(269)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

شيرينى
1. پيامبر (ص): مؤ من ، دلنشين است و دلنشينى را دوست دارد، و شيرين است و شيرينى را دوست دارد.(270)
2. پيامبر (ص): در درون مؤ من ، گوشه اى است كه فقط با شيرينى پر مى شود.(271)
3. امام على (ع): پيامبر، هيچگاه عطر و شيرينى را رد نمى كرد.(272)
4. امام كاظم (ع): ما خاندانى هستيم كه شيرينى را دوست داريم .(273)
5. امام كاظم (ع): ما و شيعيان ما از شيرينى سرشته شده ايم و شيرينى را دوست داريم .(274)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

عدس
1. پيامبر (ص): عدس بخوريد كه قلب را رقيق مى كند؛ اشك را زياد مى كند و هفتاد پيامبر آن را تقديس كرده اند.(275)
2. امام صادق (ع): پيامبر در جاى نماز خود نشسته بود كه مردى نزد ايشان رفت و گفت : ((اى پيامبر! با اين كه من زياد در محضر شما مى نشينم از شما مطالب فراوانى مى شنوم ، اما نه رقّت قلب پيدا مى كنم و نه اشك مى ريزم )). پيامبر فرمود: ((عدس بخور كه رقّت قلب مى آورد و اشك را زياد مى كند)).(276)
3. پيامبر (ص): يكى از پيامبران ، از سنگ دلى قوم خود، به خداوند شكوه كرد. خداوند به او وحى فرمود: ((به قوم خود دستور بده عدس بخورند. عدس ، رقّت قلب مى آورد؛ اشك چشم را جارى مى كند؛ تكبر را از بين مى برد و غذاى خوبان است )).(277)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

عسل
1. پيامبر (ص): عسل درمان است .(278)
2. پيامبر (ص): با دو چيز، خود را درمان كنيد: عسل و قرآن .(279)
3. پيامبر (ص): براى زنى كه تازه زاييده است ، درمانى همانند خرما نيست ، و براى كسى كه مريض است ، درمانى همانند عسل نيست .(280)
4. پيامبر (ص): خداوند، بركت را در عسل قرار داده است . درمان دردها در آن است و هفتاد پيامبر براى آن طلب بركت از خداوند كرده اند.(281)
5. امام على (ع): فرد بيمار، به هيچ چيزى بهتر از نوشيدن عسل ، مداوا نمى شود.(282)
6. امام على (ع): عسل ، شفاى هر دردى است و هيچ دردى در آن نيست . بلغم را كم مى كند و دل را جلا مى دهد.(283)
7. امام على (ع): خوردن عسل به همراه خواندن قرآن و جويدن كُندر، بلغم را از بين مى برد.(284)
8. پيامبر (ص): عسل ، نوشيدنى خوبى است ؛ قلب را محافظت مى كند و كينه را از بين مى برد.(285)
9. پيامبر (ص): عسل درمانى است كه باد بدن را و تب را از بين مى برد.(286)
10. پيامبر (ص): درمان در نيشتر حجامتگر است و نوشيدن عسل .(287)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

11. پيامبر (ص): اگر در اين داروهايتان خيرى باشد، در نوشيدن عسل و نيشتر حجامتگر و داغ آتش است ؛ البته من داغ كردن را دوست ندارم و امت خود را از داغ كردن ، باز مى دارم .(288)
12. عامر بن مالك مى گويد: به خاطر تبى كه داشتم ، شخصى را نزد پيامبر فرستادم و از ايشان دارويى خواستم . پيامبر برايم ظرفى عسل فرستاد.(289)
13. امام كاظم (ع): عسل ، شفاى هر درد است ؛ البته اگر آن را از موم جدا كنى .(290)
14. عامر بن طفيل ، به عنوان پيشكش ، اسبى براى پيامبر فرستاد و به ايشان نوشت : ((در بدنم دبيله (291) به وجود آمده است . برايم دارويى بفرست )). از آنجايى كه عامر هنوز مسلمان نشده بود، پيامبر اسبش را برگرداند، اما مشكى از عسل برايش فرستاد و فرمود: ((با اين درمان كن )).(292)
15. امام باقر (ع): پزشكى عرب ، در هفت چيز است : نيشتر حجامتگر، شياف ، حمام ، دارو در بينى ريختن ، استفراغ كردن ، نوشيدن عسل و داغ كردن . و چه بسا نوره هم بر آن ها اضافه شود.(293)
16. امام كاظم (ع): مردم به چيزى بهتر از كشيدن خون و خوردن عسل مداوا نمى گردند.(294)
17. امام رضا (ع): درمان هر دردى در عسل مى باشد. اگر در حالت ناشتا، يك انگشت از آن خورده شود، بلغم را قطع مى كند؛ صفرا را مى بُرد؛ از سودا جلوگيرى مى كند؛ كندذهنى را از بين مى برد، و اگر همراه با كندر خورده شود، حافظه را قوى مى كند.(295)
18. هر كسى مى خواهد در زمستان از سرماخوردگى ايمن گردد، هر روز سه لقمه عسل همراه با موم بخورد.(296)
19. چند روز به طور مرتب ، از امام هادى (ع) در مورد درمان تب سؤ ال مى شد. حضرت فرمود: مقدارى عسل و سياه دانه را با هم مخلوط كنيد و هر روز، سه انگشت از آن بخوريد. هر دوى اينها مبارك هستند و تب را ريشه كن مى كنند.(297)
20. امام هادى (ع): بهترين چيز براى تبى كه دو روز در ميان مى گيرد و رها مى سازد، اين است كه در روز تب ، فالوده (298) عسلى كه زعفران زيادى دارد، خورده شود و آن روز، چيز ديگرى خورده نشود.(299)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

عنّاب
1. پيامبر (ص): عناب ، تب را از بين مى برد.(300)
2. ابوالحصين مى گويد: چشم هايم سفيد شده بود و چيزى را نمى ديدم . تا اين كه امير مؤ منان را در خواب ديدم و گفتم : ((سرورم ! چشم هايم به وضعى كه مى بينى دچار شده است )). فرمود: ((عنّاب را نرم كن و به چشمت بكش )). من هم عنّاب را با هسته اش نرم كردم و مثل سرمه ، به چشم هايم كشيدم . پس از آن ، چشم هايم بينا شد.(301)
3. برترى عناب بر ديگر ميوه ها، همانند برترى ما بر ديگر مردم است .(302)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

قارچ
1. پيامبر (ص): قارچ از گياهان بهشت است و آب آن براى درد چشم ، مفيد مى باشد.(303)
2. پيامبر (ص): قارچ از همان غذايى است كه خداوند براى بنى اسرائيل نازل كرد. قارچ ، شفايى براى چشم است .(304)
3. امامه مى گويد: امام على (ع) در ماه رمضان ، نزد من آمد. مقدارى خيار و خرما و قارچ آورديم و ايشان خورد. حضرت ، قارچ را دوست داشت .(305)
قاووت (306)
1. امام باقر (ع): قاووت چه پر بركت است . اگر در حال سيرى خورده شود، موجب گوارش و هضم غذا مى گردد و اگر در حال گرسنگى خورده شود، موجب سيرى مى گردد و در سفر و حضر، توشه ى خوبى است .(307)
2. امام صادق (ع): قاووت ، باعث رويش گوشت مى گردد و استخوان را محكم مى كند.(308)
3. امام صادق (ع): به فرزندانتان در خردسالى ، قاووت بدهيد كه باعث رويش گوشت مى شود و استخوان را محكم مى گرداند.(309)
4. زنى به همراه پسرش نزد امام صادق (ع) رفتند. امام صادق پرسيد: ((چرا فرزندت نحيف و لاغر است ؟)). زن گفت : ((او بيمار است )). امام فرمود: ((به او قاووت بده كه گوشت مى روياند و استخوان را محكم مى سازد)).(310)
5. امام صادق (ع): هر كس چهل روز قاووت بخورد، بازوانش پر توان مى گردد.(311)
6. امام صادق (ع): خوردن قاووت با روغن ، پوست را لطيف مى كند و بر توان جنسى مى افزايد.(312)
7. امام صادق (ع): قاووت را سه بار بشوييد و شكم فرد تبدار را با آن پر كنيد.(313)
8. امام صادق (ع): قاووت ، موجب از بين رفتن اخلاط از بدن و بلغم از معده مى گردد و هفتاد بلا را دور مى كند.(314)
9. امام كاظم (ع): قاووت خشك و آبگوشت گاو، پيسى را از بين مى برند.(315)
10. ابوهاشم جعفرى مى گويد: در محضر امام رضا(ع) بودم كه به شدت تشنه شدم ، اما هيبت امام مانع از اين شد كه خواستار آب شوم . خود امام آب خواست و مقدارى خورد و به من فرمود: ((بخور كه آبى سرد و گوارا است )). من آن را خوردم ، اما پس از اندك زمانى ، دوباره به شدت تشنه شدم . امام دستور داد كه آب و قاووت و شكر بياورند. و به من فرمود: ((قاووت را مرطوب كن و روى آن شكر بپاش )). بعد از اين كه دستور حضرت را انجام دادم ، فرمود: ((بخور كه عطش را برطرف مى كند)).(316)
11. سيف تمار مى گويد: يكى از دوستان ما در مكه ، دچار سينه پهلو شد. خدمت امام صادق (ع) رفتم و به ايشان اطلاع دادم . فرمود: ((به او قاووت جو بدهيد)). ما فقط دو روز به او قاووت جو داديم و او خوب شد.(317)
12. امام صادق (ع): قاووت عدس ، تشنگى را از بين مى برد؛ معده را تقويت مى كند؛ درمان هفتاد درد است ؛ صفرا را خاموش مى كند و درون را سرد مى سازد.(318)
13. امام صادق (ع) در مسافرت از قاووت جدا نمى شد و اگر يكى از خادمانش دچار غليان خون مى شد، به او مى فرمود: قاووت عدس ‍ بخور كه موجب فروكش كردن خون مى شود و حرارت بدن را پايين مى آورد.(319)
14. يكى از اصحاب امام صادق (ع) دچار اسهال شد. امام ، قاووت برنج تجويز كرد. او خورد و خلاص شد.(320)
15. امام صادق (ع): مدت دو سال بود كه بيمار بودم . خداوند استفاده از برنج را به من الهام فرمود. گفتم آن را تهيه كردند و شستند و خشك كردند و بر روى آتش ، بريان كردند. مقدارى از آرد آن را به صورت قاووت مصرف كردم و مقدار ديگر را آش كرده و خوردم و بيماريم مرتفع شد.(321)
16. امام صادق (ع): براى دفع سموم بدن ، چيزى سودمندتر از قاووت سيب سراغ ندارم .(322)
17. ابن بكير مى گويد: سالى در مدينه ، خون دماغ شدم . دوستانم به امام صادق (ع) اطلاع داده و خواستار دارويى شدند. امام فرمود: ((به او قاووت سيب بدهيد)). قاووت سيب خوردم و خونريزى بينى ام قطع شد.(323)
18. احمد بن محمد مى گويد: هر گاه كسى در خانه ى ما، دچار مارگزيدگى يا عقرب گزيدگى مى شد، امام مى فرمود: ((به او قاووت سيب بدهيد)).(324)
19. سه كف دست قاووت خشك در حالت ناشتا، بلغم و اخلاط را خشك مى كند و چيزى از آن ها بر جاى نمى گذارد.(325)
20. سويق خشك در حالت ناشتا، حرارت بدن را پائين مى آورد و خلط را آرام مى كند؛ اما اگر با روغن مخلوط گردد، ديگر چنين اثرى را ندارد.(326)