پيامک ها و اشعار تسليت وفات حضرت معصومه (س)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

شفیعه ی روز جزا یا معصومه
ای زینب امام رضا یا معصومه

مزار تو بود مرا یا معصومه
مدینه و کرب و بلا یا معصومه

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در مجلس عزای شما گریه می كنم
امشب فقط برای شما گریه می كنم

عطر گلاب مرقدتان بر مشام خورد
در گوشه ی سرای شما گریه می كنم


چون اشك بین روضه به هر درد مرهم است
با نیت شفای شما گریه می كنم

با بال های بی رمق اشك دیده ام
در مشرق هوای شما گریه می كنم

من هم مسافرم، وطنم مشهد الرضا ست
دنبال رد پای شما گریه می كنم

خواندم چگونه پیر شدی در جوانی ات
دارم ز غصه های شما گریه می كنم

عمری برای هجر پدر گریه كرده ای
امشب منم به جای شما گریه می كنم

شاعر: وحید قاسمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

احترامت همه جا حفظ شد ای بنت رسول!
چون نسیمی سوی قم پاک وزیدی بانو!

مثل مولای غریبت که به غربت جان داد
به غریبانه ترین وجه، شهیدی بانو!

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تشریف زهر آلود دست ناکسانی
کرده است باغ چهره ات را ارغوانی

رخت عزا بر قامت عمرت کشیده
یعنی همان از اولش هم در خزانی

دارد رضا از طوس می آید نه بانو؟
باید که هر طوری شده زنده بمانی

غارت شدی داغ برادر دیدی امروز
فردا برادر را به داغت می نشانی

از عمر کوتاهت ندیدی خیر، اما
زهراترین صاحب مزار این زمانی

ما پشت دستِ حیف بر دندان که یعنی
دیر آمدی و زود رفتی در جوانی

پای زیارت نامۀ مشتاقمان را
پشت غبار محمل خود می دوانی

با خود نگاه گریه دار تشنه ام را
تا چشمه سار روضه هایت می کشانی

محض عبور از کوچۀ پهلو گرفته
دادند از شهر شما نام ونشانی

این چند روزه با تو قم باغ بهشت و
نازل شده بی تو عذاب آسمانی

حالا که میل پر زدن از خاک داری
حالا که بیش از این نمی خواهی بمانی

دنیا نه جای تو نه جای عمه ات بود
نه جای دست بسته و قد کمانی

نه جای چوب خیزران و چشم زینب
یعنی اهانت بر لب شیرین بیانی

شاعر : روح الله عیوضی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

شعلـه ی داغ پـدر بـر سینـه می‌ زد آذرت

بود از هجر رضا سـوز دل و چشم ترت

حیف در سنّ جوانـی مثل زهرا مادرت
بعد هفده روز پر زد مرغ روح از پیکرت

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای سر نهاده بر قدمت سرفرازها
مخفی نماند از نظرت سوز و سازها

هم دختر امامی و هم خواهر امام
آری خدای داده تو را امتیاز ها

معصو مه ای و جلوه ای ازعصمت بتول
در جان توست ز آیه تطهیررازها

تو دختر گرامی موسی بن جعفری (ع)
جویند چاره از کرمت چاره سازها

کوی تو را بهشت نخوانم که از صفا
قم را بود به جنت فردوس نازها

تا آورند دامن لطف تو را بدست
مردم برند بر سر کو یت نمازها

ای از حجاب عفت و عصمت گشوده دست
بر حل مشکلات و به رفع نیازها

سر تا بپا حقیقت و آئینه دلت
هر گز کدر نشد ز غبار مجازها

قم شاهد است داغ دلت را که داشتی
از دوری برادر به سوز و گدازها

این ما کجا و مدح تو ای آنکه جبرئیل
باشد به بام وصف تو از نغمه سازها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

بارگاهی که به شهر قم به پاست
هم برای نجف هم کربلاست

خاک اورا غرق بوسه می کنم
چون که جای پای اربابم رضاست

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى دختر عقل و خواهر دين
وى گوهر دُرج عزّ و تمکين

عصمت شده پاى بند مويت
اى علم وعمل مقيم کويت

اى ميوه شاخسار توحيد
همشيره ماه ودخت خورشيد

وى گوهر تاج آدميت
فرخنده نگين خاتميت

شيطان به خطاب قم براندند
پس تخت تو را به قم نشاندند

کاين خانه بهشت و جاى حوّاست
ناموس خداى جايش اينجاست

اندر حرم تو عقل مات است
زين خاک که چشمه حيات است

جسمى که دراين زمين نهان است
جانى است که در تن جهان است

اين ماه منير و مهر تابان
عکسى بود از قم و خراسان

هر کس به درت به يک اميدى است
محتاج تر از همه وحيدى است

شاعر : حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

با رفتن تو شهر پر از غم شده است
خورشید ز آسمان قم، کم شده است

تا آمدن دو مرد از مشرق خاک
هر دیده ما، هزار شبنم شده است

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ابری شده است حال و هوای نگاهتان
بغض غروب می چكد از هر پگاهتان

دلتنگیِ غمی چقدر موج می زند
در اشكهای نیمه شبِ گاه گاهتان

چشمان صحن آینه هم تار می شود
با غربتی كه می چكد از اشك و آهتان

همراه گریه های تو از دست می رویم
پائین پای روضة شال سیاهتان

عطر مزار مادر سادات می رسد
از یاسهای هر سحر بارگاهتان

« فردا چه خاكهای ندامت به سر كند
امروز هر دلی كه نشد خاك راهتان »

اینقدر كه پر از تب اندوه و ناله ای
شاید دلت گرفته به یاد سه ساله ای

می گفت چشمهای ترش درد می كند
قدش خمیده و كمرش درد می كند

از بسكه سوخت دامن معصوم خیمه ها
حتی نگاه شعله ورش درد می كند

طوفان تازیانه و باران سنگها !
بیخود كه نیست بال و پرش درد می كند

می سوخت غرقِ حسرت خورشید نیزه ها
خُب پس بگو چرا جگرش درد می كند

از لطف دستهای نوازشگری كه بود
دیگر تمام موی سرش درد می كند

آرام قلب خسته اش از دست رفته بود
چشم به خون نشسته اش از دست رفته بود